Η πρεσβυτέρα και η παρουσία της στην οικογένεια και την ενορία

Είναι πολύ λυπηρό η Πρεσβυτέρα να μην συμμετέχει ενεργά στην Διακονία της Ενορίας και στην Λειτουργική ζωή της. Είναι καλό να μας βλέπουν οι Ενορίτες μας να Εκκλησιαζόμαστε τακτικά και να μετέχουμε στο Ποτήριο της Ζωής. Και φυσικά εφόσον μας το επιτρέπει ο χρόνος μας να Διακονούμε και στις άλλες δραστηριότητες της Ενορίας όπως για παράδειγμα στις Φιλικές Συντροφιές, στις δραστηριότητες του Φιλόπτωχου, στην καθαριότητα του Ναού μας και στην προετοιμασία των διαφόρων εκδηλώσεων της Ενορίας μας. Έτσι θα δώσουμε το παράδειγμα, και θα παρακινήσουμε και άλλες αδελφές μας να μας ακολουθήσουν.

Βεβαίως η παρουσία μας και ο τρόπος μας πρέπει να έχουν την κορωνίδα των αρετών που είναι η Διάκριση. Γιατί έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο η Πρεσβυτέρα να καλύπτει τον Ιερέα. Να ασχολείται με πράγματα που δεν είναι δικά της. Να παρεμβαίνει στα διοικητικά ακόμη και στα Ιερατικά καθήκοντα του συζύγου της. Όλα αυτά ακόμα και αν γίνονται για καλό σκοπό ίσως και με την σιωπηλή ανοχή ή ευλογία του παπά μας κρύπτουν μια προβληματική κατάσταση . Εδώ ας θυμηθούμε κάτι σχετικό πού έγραψε ο Μακαριστός λόγιος Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης “ Η μεγάλη αρετή της διακρίσεως πρόκειται για θεοδώρητο και θεοχαρίτωτο χάρισμα. Όσοι το έχουν δεν φλυαρούν, δεν ενθουσιάζονται εύκολα, δεν απογοητεύονται και δεν απογοητεύουν ποτέ “

Ένας κίνδυνος που ελλοχεύει σε ότι αφορά την ισορροπία της Πρεσβυτέρας δίπλα στο σύζυγο της , είναι και οι δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν από τις συνεργασίες που έχει ο Ιερέας. Ξέρουμε ότι ο παπάς μας συνεργάζεται, συναναστρέφεται , συνοδοιπορεί και συνυπάρχει με πλήθος κόσμου. Ανάμεσα στους συνεργάτες της Ενορίας σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι με κάποιες δυσκολίες στην συμπεριφορά τους ή ακόμα με δυσκολίες που έχουν να κάνουν με τον συναισθηματικό κόσμο. Είναι βασικό να δείχνουμε αλλά πρωτίστως να έχουμε εμπιστοσύνη στον σύζυγο μας και να καταλαβαίνουμε πως όλη αυτή η διαδικασία γίνεται προς δόξα Θεού και επίσης μέσα από την συνεργασία αυτή βοηθούνται και οι άνθρωποι της Ενορίας αλλά και δίδεται η δυνατότητα να διακονήσει ο κάθε ένας συνεργάτης μας στο μέτρο που μπορεί και επιθυμεί. Είναι περιττό να σημειώσουμε πως δεν πρέπει μια δική μας δυσκολία ή μια δική μας ανασφάλεια να δημιουργεί πρόβλημα στην διακονία του συζύγου μας. Εδώ θα πρέπει να δείξουμε πνευματική ωριμότητα ώστε να μην γίνουμε πρόσκομμα στην ποιμαντική μέριμνα του παπά μας.

Εκτός των πνευματικών χαρισμάτων που έχει η Πρεσβυτέρα είναι πιθανό να διαθέτει και φυσική ( εξωτερική ) ομορφιά. Αυτό δεν είναι κακό, αρκεί να μην είναι υπερβολικό και να μην αναλώνει πολύ χρόνο στην περιποίηση και την εμφάνιση της. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει σχετικά, ‘’ Φόρεσε το Χριστό και όχι το χρυσό . Ντύσου την ελεημοσύνη, την φιλανθρωπία, τη σωφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη . Αυτά αξίζουν απ όλο το χρυσάφι. Αυτά και την ωραία την κάνουν ωραιότερη και την άσχημη την ομορφαίνουν ‘’ Αφού λοιπόν έτσι θα πρέπει να είναι κάθε γυναίκα, πόσο μάλλον μια Πρεσβυτέρα, η παρουσία της αντάξια του παπά της.

Και τι θα ήταν η συζυγία μας αυτή, η Ιεραποστολή μας, αν έλειπε το οξυγόνο της ψυχής, δηλαδή, η προσευχή. Η προσευχή, βασικό στοιχείο της πνευματικής ζωής. Με την προσευχή συνομιλούμε και επικοινωνούμε με τον Θεό. Και όπως ο ήλιος φωτίζει τον κόσμο, έτσι και η προσευχή φωτίζει την ψυχή μας. Είναι το όπλο μας στις δυσκολίες και στους πειρασμούς, το κλειδί του ουρανού μας λέει ο Άγ. Αυγουστίνος.

Στην πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους συναντούμε τον Ύμνο της Αγάπης, ένα μνημειώδες κείμενο που παραμένει επίκαιρο τόσους αιώνες τώρα ‘’ Εάν ταις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και αν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδεν ειμί…’’ δηλαδή , αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτα απολύτως’’. Πόση ομορφιά βρίσκεται μέσα σε αυτά τα λόγια, πόση αλήθεια; Γιατί αγαπητές μου πρεσβυτέρες αν δεν έχουμε Αγάπη για τον σύζυγο Ιερέα μας, για την Ιεροσύνη του, για τους αδερφούς μας, πώς η ζωή μας θα έχει ομορφιά και αξία; Κι όταν βρεθούμε μπροστά στον θρόνο του Θεού, το πρώτο πράγμα που ο Θεός θα μας ρωτήσει θα είναι: πόσο αγάπησες; Και όπως λέει ο αγαπημένος μας Άγ. Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτη ‘’ Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσομε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθομε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει από τους ανθρώπους… Να αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ. “

Ας κλείσουμε με μια προτροπή της Πρεσβυτέρας Βασιλικής Πολύζου ‘’Και συ σημερινή Πρεσβυτέρα, μη λησμονείς ότι είσαι η δημιουργός της ευτυχίας της οικογένειας σου και είναι καθήκον και προνόμιο, κατ εξοχήν δικό σου, η κοινωνική όραση μέσα στην Ενορία σου. Στάθμισε καλώς την μεγάλη σου αποστολή και περιφρούρησε τον εαυτό σου από κάθε ηθικό κίνδυνο. Προσπάθησε να ζήσεις την ελευθερία της Εκκλησίας για να μπορείς να ανταποκριθείς στο σπουδαίο προορισμό σου. “

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Εύχομαι αγαπητές μου πρεσβυτέρες να ζούμε με πολλή αγάπη, ο Θεός να σκεπάζει εμάς και τις οικογένειες μας και με τη χάρη του Θεού να πορευόμαστε τον ευλογημένο δρόμο της ιερατικής συζυγίας με χαρά και ταπείνωση,όπως μας ταιριάζει . Και να μην ξεχνούμε πως η επιτυχία του παπά οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε εμάς. Σας ευχαριστώ!

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ