Γιάννης Δάλλας: Ένας ακόμη σημαντικός ποιητής και άνθρωπος των γραμμάτων έφυγε σήμερα

Ο ποιητής Γιάννης Δάλλας (1924-2020). Την φωτογραφία πήραμε από την ιστοσελίδα: http://www.poiein.gr

Επιμέλεια Στέλιος Κούκος

Τα ελληνικά γράμματα θρηνούν και σήμερα για έναν ακόμη σημαντικό εκπρόσωπο τους που έφυγε από την ζωή. Πρόκειται για τον ποιητή και πανεπιστημιακό δάσκαλο, Γιάννη Δάλλα, έναν οξυδερκή, συνάμα, μελετητή της αρχαίας και σύγχρονης λογοτεχνίας. Απεβίωσε πλήρης ημερών σε ηλικία 96 χρονών σήμερα.

Ήταν ένας από τους κορυφαίους ανθρώπους των γραμμάτων της χώρας με τις ιδιότητες του ποιητή, δοκιμιογράφου, κριτικού, συγγραφέα ποικίλων μελετών, μεταφραστή έργων της αρχαίας γραμματείας, ένας  σημαντικός μελετητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Διετέλεσε καθηγητής φιλόλογος στην μέση εκπαίδευση αλλά και σε Παιδαγωγική Ακαδημία και σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Για το έργο βραβεύτηκε με:

το κρατικό, Α’ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το βιβλίο του «Ο ελληνισμός και η θεολογία του Καβάφη» το 1987,

το κρατικό, «Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας» για το σύνολο του έργου του το 1999,

το Βραβείο δοκιμίου του Ιδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το βιβλίο του «Σολωμός και Κάλβος» το 2009,

και το βραβείο “Διδώ Σωτηρίου” της Εταιρείας Συγγραφέων το 2019 .

Ποιήματα του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Ιταλικά, Αλβανικά ενώ ετοιμάζονται πιο ολοκληρωμένες εκδόσεις έργων του στα Ισπανικά και στα Ιταλικά.

Μέχρι το 2018 εκδόθηκαν 13 ποιητικές του. Ο Γιάννης Δάλλας θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς με το στιβαρό ποιητικό του έργο να συγγενεύει με αυτό των Μίλτου Σαχτούρη και Τάκη Σινόπουλου.
Ως Νεοελληνιστής ασχολήθηκε με το έργο του Διονυσίου Σολωμού, Ανδρέα Κάλβου, Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Κωνσταντίνου Καβάφη, Κώστα Βάρναλη, Ρώμου Φιλύρα, Κωνσταντίνου Καρυωτάκη, Μίλτου Σαχτούρη, Μανόλη Αναγνωστάκη και πολλών άλλων.

Σημειώνουμε την επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου “Το ψαλτήριον το Δαυίδ” στην μετάφραση του Ανδρέα Κάλβου.

Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1924 στην Φιλιππιάδα, Πρέβεζας. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1952.
Το 1955 ως το 1973 εργάστηκε στο πρώτο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο της Ηπείρου, το Πρότυπο Λύκειο Ιωαννίνων, του οποίου υπήρξε συνιδρυτικό μέλος και στη συνέχεια ιδιοκτήτης και διευθυντής.
Από το 1964 και για τρία χρόνια δίδαξε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία και από το 1975 ως το 1986 στη Σχολή Μωραΐτη, όπου είχε νωρίτερα (1974-1975) διατελέσει διευθυντής προγράμματος των εκδηλώσεων στην Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας.
Παράλληλα δίδαξε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (1976-1985), ενώ από το 1986 ως το 1993 δίδαξε Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 1988 δίδαξε Νεοελληνική Παιδεία και Λογοτεχνία στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

(Τα στοιχεία του βιογραφικού ελήφθησαν από την σελίδα της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, της οποίας ο εκλιπών ήταν επίτιμο μέλος).