Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, «Egmont» Ouverture, opus 84

21 Μαρτίου 2020

O Λούτβιχ βαν Μπετόβεν είναι ένας από τους μεγάλος συνθέτες του κλασικού στυλ και ταυτόχρονα μια σημαντική μορφή μετάβασης της μουσικής από την κλασική εποχή στο ρομαντισμό. Γεννήθηκε στη Βόννη της Γερμανίας (17 Δεκεμβρίου 1770)  από τα νεανικά του χρόνια όμως εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του (26 Μαρτίου 1827). Έγραψε συμφωνίες, κοντσέρτα, σονάτες για πιάνο, έργα μουσικής δωματίου καθώς και μια «λειτουργία» και μια όπερα (Φιντέλιο).

Αν δει κάποιος τις προσωπικές του μουσικές  σημειώσεις καταλαβαίνει ότι η σύνθεση μουσικής για τον Μπετόβεν ήταν μια πολύ προσωπική και μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Σε αντίθεση με άλλους μουσικούς του καιρού του που συνέθεταν για επαγγελματικούς λόγους και δέχονταν παραγγελίες έργων, για τον Μπετόβεν η σύνθεση ήταν υπόθεση ζωής και όχι ένα απλό επάγγελμα. Γι αυτό δεν έγραψε τόσα πολλά έργα όσα οι προγενέστεροί του π. χ. ο Χαύντν έγραψε 101 συμφωνίες ο Μότσαρτ 41, και ο Μπετόβεν μόλις 9. Έγραφε και ξανάγραφε προσπαθώντας να τελειοποιήσει το έργο του.

Μια ακόμα διαφοροποίηση του Μπετόβεν από τους άλλους δύο μεγάλους του κλασικισμού ήταν και η ευρύτερη πνευματική καλλιέργεια του. Ο Χαύντν ήταν αυτοδίδακτος, ο Μότσαρτ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση. Ο Μπετόβεν πέρα από τις μουσικές σπουδές γράφτηκε και στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει λογοτεχνία και φιλοσοφία. Με το έργο του ο Μπετόβεν επηρέασε και άλλαξε το μουσικό στυλ της εποχής του που ήθελε τη μουσική να εκφράζει κοινωνικές ανάγκες. Πίστευε ότι έχει το δικαίωμα να εκφράζει με τη μουσική του συναισθηματικές καταστάσεις και φιλοσοφικές έννοιες και το έκανε πράξη.

Ακούστε την εισαγωγή από το έργο «Egmont» opus 84, τη μουσική σύνθεση του Μπετόβεν για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε. Αποτελείται εκτός από την «Εισαγωγή» και από άλλα εννέα κομμάτια για σοπράνο και ορχήστρα. Ο Μπετόβεν το συνέθεσε μεταξύ Οκτωβρίου 1809 και Ιουνίου 1810, ενώ η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στις 15 Ιουνίου 1810. 

«Egmont» Ouverture, opus 84, Sostenuto, ma non troppo – Allegro