Δάσκαλος του «Γέρου της Δημοκρατίας»

Ο Κωνσταντίνος Πλιώτας του Ηλία, γεννήθηκε στο χωριό μου Σταυροδρόμι Γορτυνίας (πρώην Αλβάνιτσα), το έτος 1875. Με τα ισχύοντα της εποχής εκείνης πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος σε πολύ νεαρή ηλικία, στο Καλέτζι Αχαίας.

Ζούσε τότε εκεί ο παπά-Ανδρέας Σταυρόπουλος, ο πατέρας του Γεωργίου Παπανδρέου, του «Γέρου της Δημογρατίας». Είναι γνωστό ότι αργότερα η οικογένεια άλλαξε το επώνυμο από Σταυρόπουλος σε Παπανδρέου.

Ο μικρός Γεώργιος του παπά, ως μαθητής του δημοτικού σχολείου, είχε δάσκαλο τον μακαριστό συγχωριανό μου Κωνσταντίνο Η. Πλιώτα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο Κωνσταντίνος Η. Πλιώτας συνταξιούχος στο χωριό, παρακολουθούσε τα πνευματικά ρεύματα της εποχής, διάβαζε ανελλιπώς τις εφημερίδες, συχνά κήρυττε στον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και διατηρούσε όλα τα στοιχεία λογίου ανθρώπου τα οποία δεν ξεθωριάζει ο χρόνος.

Το σπίτι του, παλαιό αρχοντικό, που σώζεται και σήμερα, βρίσκεται δίπλα από το Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και παραδίπλα από το παλαιό δημοτικό Σχολείο του χωριού μου.
Βλέποντάς μας, μαθητούδια τότε εμείς του δημοτικού σχολείου, μάς μιλούσε καμιά φορά παραινετικά. Κάποτε μας ευχήθηκε να μοιάσουμε σε ένα μαθητή του, που τον ξέρει όλη η Ελλάδα και όχι μόνο. Μας ανέφερε το όνομα του Γεωργίου Παπανδρέου και μας είπε ότι τον είχε μαθητή στο Καλέτζι Αχαίας, όπου πρωτοδιορίστηκε ως δάσκαλος.

Το παιδί αυτό – μας έλεγε- ήταν φιλομαθέστατο. Άκουγε με προσοχή τους μεγαλύτερους, διάβαζε βιβλία εκκλησιαστικά κυρίως, που υπήρχαν στο σπίτι του παπά-Αντρέα, ρωτούσε και μάθαινε. Ύστερα όλα αυτά, με το υπέροχο φυσικό χάρισμά του, τα μετουσίωνε σε λόγο προφορικό και γραπτό. Αγαπούσε τους συμμαθητές του χωρίς διάκριση και τον αγαπούσαν και αυτοί.

Κάνετε και εσείς το ίδιο, μας έλεγε, και θα φτάσετε ψηλά!

Εάν πράγματι ο δάσκαλος περνάει κάποια στοιχεία στις ψυχές των μαθητών του, που μένουν ανεξίτηλα και συνδιαμορφώνουν με τόσα άλλα την προσωπικότητα του ανθρώπου και επηρεάζουν την πορεία του στη ζωή, πιστεύουμε ότι ο αείμνηστος δάσκαλος Κωνσταντίνος Η. Πλιώτας συμμετείχε έστω και κατ΄ελάχιστον στην συγκρότηση μιας χαρισματικής προσωπικότητας, που επί δεκαετίες ασχολήθηκε με τα κοινά και αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγάλους άντρες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Με αυτά τα δεδομένα είναι τιμή για το μικρό χωριό μου, που έβγαλε ένα τέτοιο δάσκαλο.