Για την αγάπη

19 Σεπτεμβρίου 2020

Ερώτηση: Μερικές φορές είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ότι ο Θεός της αγάπης μπορεί να προφέρει τέτοια λόγια όπως «το σκότος το εξώτερον» (Mατθ. 8,12) η «ο σκώληξ ος ου τελευτά» (βλ. Μάρκ. 9,44).

Αρχιμ. Ζαχαρίας: Από τη μία πλευρά λέει, «Τον ερχόμενο προς με ου μη εκβάλω έξω» (Ιωάν. 6,37), αλλά από την άλλη λέει και ότι «έξω εστάναι και κρούειν την θύραν και αποκριθείς ερεί υμίν, ουκ οίδα υμάς… Απόστητε απ’ εμού πάντες οι εργάται της αδικίας» (Λουκ. 13,25-27). Ωστόσο, το γεγονός ότι μας προειδοποιεί είναι πάλι μία έκφραση της αγάπης Του. Αν δείξουμε και μόνο λίγη επιθυμία να διορθώσουμε τον εαυτό μας, Αυτός είναι εκεί για να μας βοηθήσει. Ακόμα και αν Του δώσουμε ένα μικρό δάχτυλο, θα αρπάξει το χέρι μας και θα μας βγάλει από τον λάκκο. Δεχόμαστε ο,τι λέει ο Κύριος για τον άδη ως αληθινό και ταπεινώνουμε τον εαυτό μας. Αυτό φέρνει συντριβή και ταπείνωση, και έτσι ερχόμαστε πιο κοντά σε Αυτόν. Είναι ένας τρόπος να κρατήσουμε τον νου μας στον άδη. Μερικοί άγιοι λένε ότι όποιος δεν σκέφτεται τον άδη δεν θα τον αποφύγει. Όποιος ζει χωρίς να υπολογίζει τον άδη και χωρίς να κάνει τα πάντα για να τον αποφύγει, δεν θα του ξεφύγει. Τελικά είναι θέμα αποταγής της ιδίας λογικής και πίστεως στον λόγο του Κυρίου. Αν ζούμε με τη δική μας λογική, θα παραμείνουμε αδαείς, επειδή η ανθρώπινη λογική πάντα περιορίζεται μέσα στα όρια του κτιστού κόσμου. Ακόμη και η φαντασία δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια αυτά. Εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον άκτιστο κόσμο μέχρι να αρχίσουμε να συμμορφωνόμαστε με τον λόγο του Κυρίου που μας έρχεται από εκεί. Αν δεχθούμε την εντολή του Θεού και αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε, η χάρη έρχεται να πλατύνει την καρδιά και να φωτίσει τον νου. Τότε αρχίζουμε να σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο, αποκτούμε διαφορετικές διαθέσεις και προσδοκίες. Είμαστε ενισχυμένοι και στερεωμένοι σε μία θεόπνευστη λογική, η οποία προέρχεται από τον άλλο κόσμο. Χωρίς τον λόγο του Θεού και χωρίς την επίκληση του Ονόματός Του, δεν έχουμε καμία επαφή, κανένα μέσο να γνωρίζουμε τίποτε για τον άνω κόσμο.

Ερώτηση: Ο άγιος Σωφρόνιος λέει ότι η αγάπη για τους εχθρούς είναι αδύνατη χωρίς ορθή πίστη στον Χριστό, και όμως ακούμε ιστορίες ακόμη και για μη χριστιανούς, που συγχωρούν τους εχθρούς τους.

Αρχιμ. Ζαχαρίας: Ο απόστολος Παύλος λέει ότι το να παραδώσουμε ακόμη και το σώμα μας να καεί δεν είναι σπουδαίο, αν δεν το κάνουμε για τον Χριστό, δηλαδή, αν δεν γίνεται στο πνεύμα της ταπεινώσεως του Χριστού (βλ. Α’ Κορ. 13,3). Η αγάπη για τους εχθρούς είναι η υψηλότερη μορφή αγάπης γιατί χρειάζεται απόλυτη ταπείνωση για να συγχωρέσεις αυτόν που σε αδίκησε. Με δυσκολία συγχωρούμε εκείνους που μας τιμωρούν όταν σφάλλουμε. Φαντασθείτε αν μας επιτίθενται όταν είμαστε αθώοι. Είναι αδύνατο να συγχωρήσουμε χωρίς τη χάρη του Χριστού, χωρίς την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Μόνο ο Χριστός έχει αυτήν την άκρα ταπείνωση, διότι υπέστη άδικο θάνατο. Ήταν αθώος, αναμάρτητος, και όμως παραδόθηκε στους αμαρτωλούς που Τον σκότωσαν, προσευχόμενος για αυτούς, «Πατερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Είναι η ταπείνωση του Χριστού που χαρακτηρίζει την αληθινή αγάπη για τους εχθρούς.