Αντιδωρούντα λόγια υϊκής αγάπης. Ως Φάρος ο Αλεξανδρινός

Για μια ακόμη φορά αφήνω την καρδιά μου να γράψει. Να γράψει λόγια καρδιάς ευγνωμονούσης.

Λέξεις και λόγια που ‘χουν μέσα τους δάκρυ ευχαριστίας προς τον Προκαθήμενο Καθέδρας Πατριαρχικής, τον Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κύριόν μοι κύριον ΘΕΟΔΩΡΟΝ τον Β’. Αυτόν που έχει μια καρδιά αγάπης, μια καρδιά για της αγάπης τα παιδιά, αυτά που ζουν κάτω από τον «καυτό» ήλιο της Αφρικής, της χώρας των του Χριστού πενητών.

Τούτον τον ιστορικό μήνα του Οκτώβρη συμπληρώνονται δέκα έξι ολόκληρα χρόνια συνεχούς μαρτυρίας και ακαταπόνητης προσφοράς του πατρός ημών και ποιμενάρχουΠατριάρχου Θεοδώρου.

Ετέθη «επί την λυχνίαν» για να φωτίσει της «ερήμου το άγονον» με της καρδιάς του το αίμα.

Καρδιακό αίμα μαρτυρίας του πρώτου της αγάπης, της διακονίας και του στεναγμού των εκζητούντων την αλήθεια μέσα στην αγάπη και της αγάπης που ψάχνεται μέσα στην αλήθεια.

Το τι πραγματώθηκε μέσα στο κύλισμα του χρόνου των δέκα έξι ετών, η ιστορία συνεχώς το καταγράφει για να το παραδώσει στην αιωνιότητα!…

Από τη μεγάλη της Αλεξανδρείας πόλη μέχρι τις εσχατιές της γης της Αφρικανικής Ηπείρου, η Ορθοδοξία έγινε ακόμη πιο γνωστή και πιο δυναμικά παρούσα επί της Πατριαρχίας Του.

Τ’ όνομά Του και η μορφή Του, γνωστή και καταγεγραμμένη στις καρδιές των ανίσχυρων της γης των πενήτων, αλλά και πλουσίων, των τεθλιμμένων αλλά χαρούμενων, των μηδέν εχόντων, αλλά τα πάντα κατεχόντων!…

Δέκα έξι χρόνια ακατάπαυστης καλλιέργειας ψυχών με «ψωμί και κρασί» αληθείας εν αγάπη.

Αφήνοντας για άλλους με περισσότερη ιστορική φλέβα καταγραφής λεπτομερειών προσφοράς του ακούραστου και συνεχώς πορευομένου Πατριάρχου Θεοδώρου του Β’, καταλήγω του λόγου το αληθές με ευγνωμοσύνη προς το σεπτό πρόσωπό Του.

Μακαριώτατε

Πάτερ και Δέσποτα
της εμής ψυχής

Δεχθείτε παρακαλώ τούτα τα λόγια τα προσκρούοντα στης ταπεινοφροσύνης Σας το «τείχος το ακράδαντον» ουχί ως θυμίαμα …, αλλά ως κατάθεση ψυχής, εσαεί ευγνωμονούσης και δαψιλώς ευεργετηθείσης.

Ζείτε και Μακροημερεύετε Μακαριώτατε.

Και ως Φάρος Αλεξανδρινός, εξακτινώνετε ακτίνες Ορθοδόξου πλουτισμού, ελπίδας, χαράς, αισιοδοξίας, εκεί που το «σκοτάδι» πάει να καλύψει το Φως, εκεί που όλοι την αγάπη ψάχνουν να βρουν και την δικαιοσύνη του Θεού.

Και Σεις το ‘χετε αυτό το χάρισμα ως δώρον θεού, πηγάζοντα εκ του τιμίου ονόματός Σας, δοσμένο σε Σας από τον΄αγιο Γέροντά Σας και πνευματικό Σας ποδηγέτη.

Ευχηθείτε Μακαριώτατε και υπέρ του γράφοντος.

Αυτά τα ελάχιστα αντι-δωρούντα λόγια υϊκής αγάπης και ειλικρινούς αφοσιώσεως.

Η Ευλογία Σας ας φωτίζει ως αποστολικός Φάρος Αλεξανδρινός «έως των κεράτων» του Θυσιαστηρίου που ξεκινά από την Καθέδρα Σας – Καθέδρα Μάρκου του Αποστόλου και φθάνει έως εσχάτου της γης των Αφρικανών.

Το κατ’ εξοχήν Ιεραποστολικό μας Πατριαρχείο που επί των αγίων ημερών Σας ανυψώθη σε λεωφόρους μοναδικής συμπορείας με λαούς, φυλές και γλώσσες, που βρήκαν τη γλώσσα της αγάπης στο σεπτό πρόσωπό Σας, θα μνημονεύει το όνομά Σας ως αληθινό Θεού δώρον εξ Ουρανού δοσμένο.

Η ιστορία ως τον πλέον Ιεραπόστολο Πατριάρχη θα γράψει «σταςδέλτους της» το τίμιο Όνομά Σας.

Εις πολλά έτη
Μακαριώτατε
πάτερ Δέσποτα