Ο αληθινός πρώτος παγκόσμιος πόλεμος

Ο Αδάμ και η Εύα έλαβαν τον Θεόν Σαβαώθ, τον Θεό των δυνάμεων, περπατούσαν μαζί του από το δειλινό έως τον όρθρο και όλη την ημέρα. Δεν ήταν δυνατόν να φαντασθούν τον εαυτό τους ούτε για μια στιγμή χωρίς τον Θεόν.

Του μιλούσαν, σαν φίλος προς φίλο (Γεν. 2,7), και ο Θεός τους δίδασκε, τους έλεγε τί είναι το κάθε ζώο, το κάθε φυτό, πώς έγινε όλη η κτίσις, και τους υποσχόταν ότι θα διήνοιγε περισσότερο τον νού τους στην θεϊκή σοφία.

Ενώ όμως γινόταν ο ιερώτατος αυτός διάλογος, αιφνιδίως έρχεται ο πρώτος «παγκόσμιος πόλεμος». Ο πόλεμος έγινε ανάμεσα στους δαίμονες και στους πρωτοπλάστους, και νικήθηκε ο άνθρωπος κατά κράτος· έγινε πτώμα θλιβερό, διότι έχασε τον Θεόν. Ενώ μέχρι την στιγμή εκείνη προχωρούσαν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, τώρα ο Θεός είναι κατανοητός μόνον στους ουρανούς, ενώ ο άνθρωπος έρπει στην γη. Ο άνθρωπος έπαυσε να είναι ο άνω θρώσκων, ο άνω πηδών και ορών. Έχασε το φως του, την χαρά του, την ειρήνη του, έχασε τον Θεόν. Χωρίς τον Θεόν όμως δεν υπάρχει ζωή. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να ξαναζήση μόνον, εάν θα αποκαθίστατο η σχέσις του με τον ουρανό, εάν θα κατέβαινε ο ουρανός και θα συναπτόταν με την γη.

Αρχιμ. Αιμιλιανού, Λόγοι εόρτιοι Μυσταγωγικοί, Ίνδικτος, Αθήναι 2014, σ. 148.