Φτώχυνε η γη, πλούτισε ο ουρανός

Ο πλούτος της γης είναι οι άνθρωποι, τα πλάσματα του Δημιουργού μας.

Ο πλούτος της Εκκλησίας είναι το λογικό του Χριστού ποίμνιο, οι ιεροπρεπείς κληρικοί και οι φιλάρετοι πιστοί.

Ο πλούτος της ποιμαντικής επιστήμης είναι οι απλανέστατοι τώνψυχών χειραγωγοί προς την σωτηρίαν.

Ο πλούτος της Ορθοδοξίας είναι οι αγωνιστές της αληθείας με επίγνωση και «μόρφωσιν ευσεβείας».

Ο πλούσιος σε αρετές, πνευματική πατρότητα, εκκλησιαστική προσφορά, Ορθόδοξο φρόνημα και λειτουργική διακονία, ο ταπεινός, φιλόκαλος, διδακτικός, ιεροπρεπέστατος πατήρ Σαράντης, αφού πλούτισε την γη με την πολυσχιδή, θεάρεστη διακονία του έφυγε για τους ουρανούς, για να αυξήσει τον ήδη εκεί αναρίθμητο πλούτο τους.

Φτώχυνε η γη, πλούτισε ο ουρανός.

Φτώχυνε η περίοικος του Αμαρουσίου και όχι μόνο, που σε κάθε δυσκολία προσέφευγε στις συμβουλές και νουθεσίες του.

Φτώχυνε η τοπική Εκκλησία από την ενάρετη, διακριτική παρουσία του, από τον ομόζηλο του Οσίου Γέροντος Αθανασίου της Νεραντζιώτισσας, από τον ακάματο λειτουργό των εξωκκλησίων.

Φτώχυνε ο Μητροπολιτικός Ναός της Παναγίας από έναν από τους αξίους λειτουργούς του και πνευματικούς πατέρες, που ανέπαυε στο πετραχήλι του πλήθη πιστών που συνωστίζονταν, ιδίως τα Σάββατα, για να του καταθέσουν τις αμαρτίες και τους προβληματισμούς τους.

Φτώχυνε ο φιλοκαλικός κόσμος από έναν πνευματοκίνητο ερμηνευτή των πατερικών συγγραμμάτων, έναν θεολόγο μεγάλης πνευματικής εμβέλειας και διδάσκαλο της Ριζαρείου, την οποία κατεκόσμησε ένας Άγιος Νεκτάριος.

Φτώχυναν τα πνευματικά του παιδιά, τα οποία εύρισκαν πάντοτε μια αγκαλιά ανοιχτή, να τα περιμένει, να ακούσει τους κτύπους της καρδιάς τους, να τους δώσει το βάλσαμο της παρηγοριάς και της θεραπείας των τραυμάτων τους.

Φτώχυναν τα ερτζιανά κύματα από την γνήσια, δυναμική αγωνιστική φωνή του, το παπαδιαμαντικό ύφος και τις βαθυνούστατες θεολογικές του προσεγγίσεις.

Τώρα, βαθυσέβαστε πατέρα μας Σαράντη, που μετέστης εκ του θανάτου εις την ζωήν, τώρα που απεξεδύθης τους δερμάτινους χιτώνες, για να ενδυθείς ιμάτιον αφθαρσίας, τώρα μπορούμε άφοβα χωρίς τρικλοποδιές του πονηρού να σου απευθύνουμε τον προβληματισμό μας.

Τι σε προσφυώς ονομάσωμεν;
Ακατάβλητον εργάτην
Εκκλησίας του Χριστού,
των πιστών Αμαρουσίου
παιδοτρίβην απλανή,
ποιμένα και πατέρα ευσυμπάθητον,
Σαράντη, ταπεινόφρονα, φιλόκαλον,
Αθανασίου ομόζηλον
Χαμακιώτου, θεόφρονος,
υπέρμαχον
των ηθών της χρηστότητος.