Μαθαίνω για… τη Σταύρωση (Για εφήβους και όχι μόνο)

Αγαπητά μου παιδιά,

Αυτό είναι το τελευταίο μάθημα που σας στέλνω πριν το Πάσχα. Μετά, θα τα ξαναλέμε.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να σας αποχαιρετήσω, μιλώντας σας για το μεγάλο γεγονός της Σταυρώσεως του Χριστού μας. Βέβαια είναι τόσα αυτά που κρύβονται πίσω από το μεγάλο αυτό γεγονός, που οπωσδήποτε κάτι θα παραλείψω. Απλά, να σας υπενθυμίσω πως ο Χριστός είχε ήδη συλληφθεί, όπως είδαμε στην περασμένη φορά. Σήμερα θα ακολουθήσει η δίκη Του, το μαρτύριο Του και το τέλος Του πάνω στον Σταυρό.

Ας δούμε όμως πώς περιγράφει το Ευαγγέλιο αυτές τις τραγικές στιγμές:

 

Ο Ιησούς παραδίνεται στον Πιλάτο

Όταν ξημέρωσε, συνεδρίασαν όλοι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του συνεδρίου κι αποφάσισαν να καταδικάσουν σε θάνατο τον Ιησού. Αφού λοιπόν τον έδεσαν, τον πήγαν και τον παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο, το Ρωμαίο διοικητή.

Όταν ρώτησε τον λαό ο διοικητής:

«Ποιον από τους δύο θέλετε να σας ελευθερώσω;» το πλήθος αποκρίθηκε:

«Το Βαρραβά!»

Τους λέει ο Πιλάτος:

«Και τι να τον κάνω τον Ιησού, που λένε ότι είναι ο Χριστός;»

Κι όλοι του λένε: «Να σταυρωθεί!»

Έτσι τους απέλυσε το Βαρραβά, ενώ τον Ιησού τον μαστίγωσε και τον παρέδωσε να σταυρωθεί.

 

Η Σταύρωση

Βγαίνοντας από το διοικητήριο, οι στρατιώτες βρήκαν κάποιον Σίμωνα από την Κυρήνη και τον αγγάρεψαν να σηκώσει το σταυρό του Ιησού.

Έφτασαν έτσι στον τόπο που λέγεται Γολγοθάς –στα ελληνικά το όνομα σημαίνει «Τόπος Κρανίου» και τον κρέμασαν από τον Σταυρό. Από κάτω τον κορόϊδευαν οι αρχιερείς μαζί με τους γραμματείς, τους πρεσβυτέρους και τους Φαρισαίους. Ο Ιησούς έλεγε:

«Πατέρα, συγχώρησέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν.

Ένας από τους κακούργους έλεγε στον Ιησού: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Ο Ιησούς του απάντησε:

«Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».

 

Ο θάνατος του Ιησού

Από το μεσημέρι ως τις τρεις το απόγευμα έπεσε σκοτάδι σ’ όλη τη γη. Γύρω στις τρεις κραύγασε ο Ιησούς με δυνατή φωνή:

«Ηλί ηλί λιμά σαβαχθανί;», δηλαδή, «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες.

Κοντά στο σταυρό του Ιησού στέκονταν η μητέρα του, η αδερφή της η Μαρία, γυναίκα του Κλωπά, και η Μαρία η Μαγδαληνή. Ο Ιησούς, όταν είδε τη μητέρα του και το μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται πλάι της, λέει στη μητέρα του

«Αυτός τώρα είναι ο γιος σου». Ύστερα λέει στο μαθητή: «Αυτή τώρα είναι η μητέρα σου».

Τότε ο Ιησούς κραύγασε με δυνατή φωνή και είπε:

«Πατέρα, στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου».

Μετά απ’ αυτό, ο Ιησούς γνωρίζοντας πως όλα είχαν φτάσει πια στο καθορισμένο τέλος, για να εκπληρωθεί η προφητεία της Γραφής, λέει:

«Διψώ».

Κι αμέσως ένας απ’ αυτούς πήγε και πήρε ένα σφουγγάρι, το βούτηξε στο ξίδι και, αφού το στέριωσε πάνω σ’ ένα καλάμι, του έδωσε να πιει. Εκείνος όταν γεύτηκε το ξίδι είπε:

 «Τετέλεσται».

Και άφησε την τελευταία του πνοή.

Η ταφή του Ιησού

Κατά το δειλινό, ένας άνθρωπος πλούσιος από την Αριμαθαία, που τον έλεγαν Ιωσήφ και ήταν κι αυτός μαθητής του Ιησού, ήρθε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος διέταξε να του το δώσουν.

Αφού ο Ιωσήφ πήρε το σώμα του Ιησού, το τύλιξε σ’ ένα καθαρό σεντόνι, και το έβαλε στο δικό του καινούριο μνήμα, που ήταν λαξευμένο στο βράχο. Ύστερα κύλησε μια μεγάλη πέτρα, έκλεισε την είσοδο του μνήματος και έφυγε.

Αυτά είναι τα συγκλονιστικά γεγονότα εκείνου του απογεύματος.

Πριν απ΄ όλα, να σας θυμίζω κάτι: Ο Χριστός γεννήθηκε ασήμαντος, σε ένα χωριουδάκι, τη Βηθλεέμ, άγνωστο και περιφρονημένο. Και μάλιστα ούτε καν σε δωμάτιο, αλλά σε έναν στάβλο. Και σήμερα, σαν τον τελευταίο ασήμαντο και περιφρονημένο ληστή, πεθαίνει πάνω στον Σταυρό. Ο τρόπος αυτός θανάτωσης είναι φριχτός, αργός και ατιμωτικός. Στην πραγματικότητα, το ανθρώπινο σώμα κρέμεται από δυο κάθετα ξύλα. Η αναπνοή, σιγά σιγά εξασθενεί, το σώμα εξαντλείται από την αιμορραγία και αφυδατώνεται. Ο πόνος είναι αφόρητος και η μύες, σιγά σιγά αδρανοποιούνται. Σε όλα αυτά προστίθεται ο εξευτελισμός εκείνων που παρακολουθούν. Ο κατάδικος γίνεται δημόσιο θέαμα και, μαζί με τον πόνο, φεύγει και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς. Γι΄  αυτό και οι Εβραίοι παρέμειναν εξοργισμένοι με τους Χριστιανούς, ακόμη και μετά τον θάνατο του Χριστού: Ήταν αδιανόητο γι  αυτούς να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως  ο θριαμβευτής Μεσσίας που περίμεναν, να έχει τέτοιο τέλος.

Τι συνέβη λοιπόν σήμερα;

Με τη Σταύρωση, ολοκληρώνεται το θείο Πάθος. Αυτό, για το οποίον είχε προετοιμάσει του Μαθητές Του ο Χριστός, πραγματοποιείται σήμερα. Η σύγκρουση με τον κόσμο της αμαρτίας, της υποκρισίας, του μίσους, της εκδίκησης, του εγωισμού και όλων των άλλων ανθρωπίνων παθών, φτάνει με την Σταύρωση στο πιο βίαιο και το πιο τραγικό σημείο. Το σχέδιο των Αρχιερέων υλοποιείται. Και όλα δείχνουν, πως πέτυχε.

Θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις, που, αν τις δουλεύαμε μαζί στην τάξη θα μας δημιουργούσαν μεγάλη συγκίνηση:

1. Από όλους τους ανθρώπους που ο Χριστός δίδαξε, θεράπευσε και με κάθε τρόπο φρόντισε, οι μόνοι που βρέθηκαν κοντά Του είναι η μητέρα Του και ο αγαπημένος Του Μαθητής. Πολλές φόρες θα νιώσουμε τη μοναξιά του Χριστού και σε δίκες μας δύσκολες στιγμές.
2. Μου φαίνεται πολύ ιδιαίτερη πάντα η στιγμή, παρ΄ όλο που βιώνει το μεγαλύτερό Του Πάθος πάνω στον Σταυρό, ο Χριστός σκέφτεται τα δυο αγαπημένα Του πρόσωπα: Τη Μάνα Του και τον αγαπημένο Του φίλο, τον Ιωάννη. Η βαθιά Του αγάπη τον κάνει να ξεπερνά τον εαυτό Του και να φροντίζει πώς θα ζήσουν εκείνοι, την επόμενη μέρα του θανάτου Του. Έτσι εμπιστεύεται τον έναν στον άλλον, λέγοντας στον Ιωάννη, πως «από δώ και στο εξής, αυτή θα είναι η μητέρα σου» και στην Παναγία πως «αυτός θα είναι ο γιός σου».
3. Αξίζει να παρατηρήσουμε τη στάση των δυό ληστών, που βρίσκονται πλάι Του: Ο ένας, ακόμη και την τελευταία στιγμή της ζωής του, βγάζει πίκρα, ειρωνεία και σκληρότητα. Λέει στον Χριστό: «Αν είσαι Θεός, σώσε τον εαυτό σου, σώσε κι εμάς». Ο άλλος όμως μετανιώνει αληθινά, γιατί, όπως θυμάστε, μετάνοια σημαίνει αλλαγή του νου. Αυτός, ο δεύτερος ληστής, ακόμη και την τελευταία στιγμή της ζωής του, απορρίπτει τον τρόπο που έζησε, αναθεωρεί τη ζωή του και ουσιαστικά γίνεται ο πρώτος άγιος της Εκκλησίας μας. Το γεγονός αυτό μας διδάσκει πως η μετάνοια μπορεί να είναι και υπόθεση μιας στιγμής και πως, ακόμη και την τελευταία στιγμή, ο Χριστός μας περιμένει.
4. Στάση ζωής για μας είναι η στάση του Χριστού απέναντι στους σταυρωτές Του. Η φράση Του «Θεέ μου συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν», είναι πρόκληση για μας στο πώς θα αντιμετωπίζουμε όσους μας πονούν, μας αδικούν ή μας πληγώνουν, τους δικούς μας δηλαδή βασανιστές.

– Γιατί έχει τόση σημασία για τους Χριστιανούς το σύμβολο του Σταυρού;

Διότι, από όργανο εξευτελισμού και φρικτού θανάτου έγινε σύμβολο αγάπης. Όποιος το φοράει, είναι σα να αποδέχεται την αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους και να δηλώνει έτοιμος να συμπεριφερθεί στους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο.

Ήθελα τώρα να σας καλέσω να ακούσουμε μαζί, με ποιον τρόπο μιλάει ο Χριστός για την πίκρα Του και την αχαριστία των ανθρώπων, σε έναν υπέροχο ύμνο:

Δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν, ὁ πρωτότοκος υἱός μου Ἰσραήλ, ἐμὲ ἐγκατέλιπε, πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξεν ἑαυτῷ φρέαρ συντετριμμένον, ἐμὲ ἐπὶ ξύλου ἐσταύρωσε, τὸν δὲ Βαραββᾶν ᾐτήσατο, καὶ ἀπέλυσεν, ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, καὶ ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, σὺ δὲ Ἰσραὴλ οὐκ ἐνετράπης, ἀλλὰ θανάτῳ με παρέδωκας. Ἄφες αὐτοῖς Πάτερ ἅγιε, οὐ γὰρ οἴδασι τὶ ἐποίησαν.

Δηλαδή:

Δυο πονηρά πράγματα έκανε ο λαός του Ισραήλ, που ήταν ο αγαπημένος μου: Πρώτα εγκατέλειψε εμένα, την πηγή της ζωής, και αναζήτησε νερό σε ξεραμένα πηγάδια. Και μετά, με σταύρωσε και ζήτησε να απελευθερωθεί ένας ληστής, ο Βαραββάς. Απόρησε ακόμη και ο ουρανός μ΄ αυτά και ο ήλιος σκοτείνιασε. Εσύ λαέ του Ισραήλ δεν ντράπηκες και με θανάτωσες. Συγχώρεσέ τους Πατέρα, δεν ξέρουν τι έναναν.

Αν θέλετε, ακούστε το:

https://www.youtube.com/watch?v=xohgQfeTK5w

Σας έχω και δυο δραστηριότητες:

1. Μπορείτε να βρείτε στο Ευαγγέλιο που σας έδωσα, τις επτά φράσεις που είπε ο χριστός όσο ήταν στον Σταυρό; Σε ποιους τις είπε; Πώς νομίζετε πως αισθάνθηκαν εκείνοι που ήταν κάτω από τον Σταυρό όταν τις άκουσαν;
2. Σας έχω και ένα σταυρόλεξο για όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, για να δώ αν θυμάστε και κάποιες πληροφορίες από περασμένα μαθήματα.

https://crosswordlabs.com/view/2020-04-09-647

Σας χαιρετώ  και σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, με αγάπη και Αναστάσιμη χαρά.