Παιδαγωγία με Θείες τοποθετήσεις

21 Απριλίου 2021

Αξίωμα, από την «Τέχνη να είσαι Γονέας»

Ύστερα από τη δημοσιοποίηση πλειάδας Παιδαγωγικών θέσεων και απόψεων, ως και με την δεδομένη αποδοχή τους από το αναγνωστικό κοινό, ιδιαιτέρως αμφοτέρων των Γονέων, φρονώ ότι θα πρέπει να καλέσουμε συνομιλητή μας, τον Δημιουργό και κατ’ εξοχήν Παιδαγωγό Θεό μας.

Ανάμεσα στις απαιτήσεις των καιρών για παιδαγωγικές αναζητήσεις, βρίσκονται και οι Θείες τοποθετήσεις, με ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος. Αναζητούνται και αυτές για φρονηματισμό και παιδαγωγία. Καταγράφονται στα βιβλία της Αγίας Γραφής, όπου μιλάει για όλα ο Θεός. Αποτελούν το ηχηρότερο διαχρονικά σήμαντρο και για τούτον τον τομέα. Τον Παιδαγωγικό. Ιδιαιτέρως δε, για την παιδαγωγία των παιδιών. Θέλουν να μας θυμίζουν ότι το αίτημα της εποχής μας για μια πετυχημένη παιδαγωγία των παιδιών, των εφήβων και των νέων, είναι το θεμελιοδέστερο διαχρονικά αίτημα και η σημαντικότερη απαίτηση. Από την επιτυχία αυτών των παιδαγωγικών αναζητήσεων εξαρτώνται πολλά. Η διαμόρφωση των νέων κοινωνικών προσδοκιών, στηρίζονται σ’ αυτές τις αναζητήσεις.

Για τούτο κρίθηκε αναγκαίο να παρατεθούν μερικές σχετικές επιγραμματικές και επιτακτικές παραγγελίες του Θεού, δια της Θείας Αποκαλύψεως. Παρατίθενται ως αναζητήσεις, αλλά και ως θεμελιώδεις αξίες των ανθρωπίνων ομοίων. Έρχονται να ισχυροποιήσουν τα πορίσματα, παλαιά και νεότερα, της Παιδαγωγικής και άλλων επιστημών, που στηρίχτηκαν κατά την βασική τους δομή σ’ αυτές τις παραγγελίες. Είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τι παραγγέλνει ο Θεός για την παιδαγωγία των παιδιών μας. Τούτο δε για να γνωρίζουμε τι να ζητάμε με την προσευχή και την επίκληση της θείας Χάριτος για το τόσο σημαντικό έργο μας. Της παιδαγωγίας δηλαδή των παιδιών μας.

Ας παρακολουθήσουμε, «Τι το Πνεύμα λέγει», Αποκάλυψη β΄7.

Α. Από την Παλαιά Διαθήκη.

– Ο μέγας Ψαλμωδός, ο Προφητάναξ Δαβίδ, ανοίγει την αυλαία και αναζητεί την παιδεία Κυρίου. Λέγει και αναζητεί: «Χρηστότητα και παιδείαν και γνώσιν δίδαξόν με, ότι ταις εντολαίς σου επίστευσα», Ψαλμός ριη΄66.

– Ο σοφός παροιμιαστής Σολομών, αποφαίνεται και ως προς το αποτέσεσμα που φέρνει το έργο της Παιδαγωγίας του: «Υιός πεπαιδευμένος σοφός έσται» και πάλι «Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα», ακόμη «σοφός καρδία, δέξεται εντολάς», επί πλέον «φυλάσσει νόμον υιός συνετός», Παρ.ι΄4α,1,8,κη΄7. Είναι άκρως σημαντικά τα παιδαγωγικά ωφελήματα που δρομολογεί ο Θεός.

– Ο ίδιος σοφός Σολομών, μιλώντας για τη Σοφία του Θεού την παρουσιάζει με τον Αριστοτελικό συλλογισμό στη συναγωγή του πορίσματος. Ξεκινάει από την Παιδεία και καταλήγει στο ότι δια της Παιδείας γίνεται η είσοδος στη Βασιλεία των ουρανών. Λέγει: «Αρχή γαρ αυτής η αληθεστάτη παιδείας επιθυμία, φροντίς δε παιδείας αγάπη, αγάπη δε τήρησις νόμων αυτής, προσοχή δε νόμων βεβαίωσις αφθαρσίας, αφθαρσία δε εγγύς είναι ποιεί Θεού. Επιθυμία άρα σοφίας ανάγει επί βασιλείαν», Σοφία Σολομώντος στ΄17-20.

Β. Τη σκυτάλη από την Παλαιά παίρνει η Καινή Διαθήκη.

Διδάσκει δια του Αποστόλου Παύλου: Πρώτη παραγγελία: «Οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», Εφεσίους στ΄4. Άλλη εντολή πάλι, λέγει: «Υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου». Ακόμα επιμένει: «Ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός· τις γαρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ;». Επί πλέον διαπιστώνει: «Τους της σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς». Προσέτι, επικρίνει: «ει δε χωρίς εστε παιδείας… νόθοι εστέ και ουχ υιοί».

Γ. Ο Παιδαγωγός Θεός, δεν δίνει μόνο γενικές παιδαγωγικές συμβουλές και οδηγίες για τα παιδιά, μέσω των Γονέων ή των Παιδαγωγών τους. Απευθύνεται και προσωπικώς σε κάθε παιδί. Είναι ο Πατέρας που νοιάζεται για την προκοπή των παιδιών του και προς τούτο, επιβλέπει την πρόοδό τους προσωπικά. Προς τούτο δε, και μιλάει στο κάθε παιδί προσωπικά και με αγάπη. «Υιέ, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ’ αυτού ελεγχόμενος», Παροιμ.γ΄11. Δηλαδή: Παιδί μου, μην παραμελείς και μην ξεχνάς την ωφέλεια που φέρνει η παιδαγωγία και μη καταβάλλεσαι και αποκάμεις όταν ελέγχεσαι και επιτιμάσαι. Σε μαλώνουν για λογαριασμό της. Ο καλοκάγαθος Θεός σε επιβλέπει.

Όλα δε αυτά διδάσκονται, για να καταλήξει: «Πάσα παιδεία προς μεν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοις δι’ αυτής γεγυμνασμένοις αποδίδωσι δικαιοσύνης», Εβρ.ιβ΄5,7,8,9,11.

Τι ποιήσωμεν, λοιπόν; Ας ακούσουμε το ηχηρό σήμαντρο!!