Η θέση των προφητειών στον χριστιανισμό
31 Μαΐου 2021Οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης
Στις προφητείες ανήκει η γέννηση του Ιησού στην Βηθλεέμ (Ματθ. 2,6). Προδιαγραμμένη ήταν για τον Συμεών η Υπαπαντή του Ιησού (Λουκ.2, 26 ) Η αναγγελία του Ιωάννη του Προδρόμου σαν προπομπό του Χριστού (Ματθ. 3,3, 11,10. Μαρκ.1,2. Λουκ. 1,76-77, 3,4-6, 7,27. Ιωαν. 1,24). Από μια παλιά προφητεία «ου γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσιν; υμείς δε εποιήσατε αυτόν σπήλαιο ληστών» (.Μαρκ.11,17-18. Ιωαν 2, 16-17) ορμώμενος ο Χριστός ανέτρεψε το εμπόριο το οποίο γινότανε στην αυλή του ναού και επέσυρε το μίσος των Ιουδαίων.
Η μάχη του Ιησού και του διαβόλου στην έρημο γίνεται στο επίπεδο των στιχομυθιών με προφητείες. Στην πρόκληση του Διαβόλου να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί αν είναι θεός ο Ιησούς απαντά ότι είναι γραμμένο ο άνθρωπος να ζει και με το λόγο του Θεού (Ματθ. 4,4). Σε προφητεία στηρίχθηκε ο Διάβολος όταν προκάλεσε το Χριστό να πέσει από την στέγη του ναού για να αποδείξει ότι είναι Υιός Θεού. Διότι ήταν γραμμένο ότι ο Πατέρας του θα διατάξει τους αγγέλους Του να τον προσέχουν και να τον σηκώσουν στα χέρια τους για να μη σκοντάψει σε πέτρα (Ματθ.4,6 ). Ο Ιησούς δεν του απέδειξε έμπρακτα την θεότητα του αλλά του ανταπάντησε πάλι με προφητεία ότι δεν πρέπει να πειράξεις τον Κύριο σου.(Ματθ. 4,7). Η Μάχη έγειρε τελικά υπέρ του Ιησού όταν δεν υπέκυψε στην πρόταση του Διαβόλου ότι θα του δώσει τον κόσμο όλο αν τον προσκυνήσει. Η απόρριψη της Διαβολικής πρότασης έγινε με μία προφητεία σύμφωνα με την οποία μόνο τον Θεό πρέπει να προσκυνά κανείς και να λατρεύει (Ματθ. 4,10 ). Προφητεία είναι η αποστολή του Προδρόμου για να προετοιμάσει το έδαφος για την έλευση του Υιού του ανθρώπου (Ματθ. 11,10 )
Οι Προφητείες του Ιησού
Ο Χριστός σαν Υιός του Θεού γνωρίζοντας τη θεία οικονομία αποκαλύπτει προφητικά στους μαθητές την τελική πορεία του στον κόσμο. Η οποία είναι τα πάθη του στην Ιερουσαλήμ από το Ιουδαϊκό ιερατείο η θανάτωση του η μετά τρείς μέρες Ανάσταση του (Ματθ. 16,21. Μαρκ.8,31-32. Λουκ. 9,22 ). Υπάρχει και δεύτερη πρόρρηση του Χριστού για τον θάνατο και την Ανάσταση του(Ματθ.17, 22-23.Μαρκ.9,34-35. Λουκ. 9, 44-45 ). Η Τρίτη προφητεία είναι πληρέστερη, διότι αναφέρει επί πλέον ότι ο Ιησούς θα παραδοθεί στους εθνικούς (Ηρώδης) οι οποίοι θα τον περιπαίξουν θα τον μαστιγώσουν και την τρίτη μέρα θα αναστηθεί (Ματθ. 20, 18-19. Μαρκ.10,33-34. Λουκ. 18, 31-34 ).
Λίγο πριν το εβραϊκό Πάσχα λέει για άλλη μια φορά στους Μαθητές του ότι ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί για να σταυρωθεί(Ματθ.26,3). Ο Ιησούς προφητεύει την μετά δόξης έλευση του Υιού του Ανθρώπου μέσω νεφελών για να συγκεντρώσει όλης της γης τους εκλεκτούς του. (Ματθ. 24, 29-31). Αποκαλύπτει την προφητεία για την προδοσία του Ιούδα και μέσω αυτής θα πάθει ο Χριστός ότι είναι γραμμένο για αυτόν. Αλλά ο προδότης «καλόν ήν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος» (Ματθ.26, 21-25. Μαρκ.12,18-21). Στον Ιωάννη απλώς αναγγέλλει ο Χριστός στο μαθητές του ότι κάποιος θα τον προδώσει (Ιωαν. 13,21).Στον ίδιο ευαγγελιστή ο Χριστός έδειξε τον προδότη δίδοντας στον Ιούδα το μουσκεμένο ψωμί (Ιωαν.13,26-27 ). Με αυτή την πράξη του ο Ιησούς τέλεσε το σχέδιο του Θεού για την προδοσία «κατασκευάζοντας» τελετουργικά τον Ιούδα προδότη. Διότι μόλις πήρε ο Ιούδας το βουτηγμένο ψωμί «τότε εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωαν.13,27 )
Ο Χριστός γνώριζε από την αρχή ποιος είναι εκείνος ο οποίος θα τον προδώσει «ήδει γαρ εξ αρχής ο Ιησούς […] και τις εστίν ο παραδώσων αυτόν» (Ιωαν. 6, 64-65). Επίσης προγνώριζε ποιους θα διάλεγε και εξηγεί ότι έκανε την επιλογή του Ιούδα «ινα η γραφή πληρωθεί . ο τρώγον μετ’ εμού τον άρτον επήρεν επ’ εμε την πτέρναν αυτού» (Ιωαν.13 18,19 ) Προλέγει την απάρνηση και τον διασκορπισμό των μαθητών του και την επανένωση τους μετά την ανάσταση του (Μαρκ.14,27. Ιωαν.12,38 ) Η αναγκαστική αλλά αόρατη εκτέλεση του θείου σχεδίου επαληθεύεται από το γεγονός ότι όταν κάποια στιγμή είχαν εξοργιστεί οι Ιουδαίο και ενώ ήθελαν να τον συλλάβουν αλλά εμποδίστηκαν από κάτι το ανέξοδο και δεν το έκαναν. Αυτό έγινε διότι «ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού» (Ιωαν. 7,30-31, 8,20-21).
Οι Εκπληρώσεις των προφητειών
Στις εκπληρώσεις των προφητειών ανήκει η σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη (Ματθ. 2,17), το όνομα του Ιησού Ναζωραίος (Ματθ.2,23). Βλέπουμε στη συνέχεια ότι ο Χριστός χρησιμοποιεί κατάλληλα, χωρία από προφητικά ρηθέντα τα οποία ερμηνεύει ορθά για να αποδείξει ότι αυτός είναι ο εκλεκτός του Θεού. Ο Χριστός απέφυγε την σύλληψη των Φαρισαίων για να πληρωθεί η ρύση του Ησαΐα ότι αυτός είναι ο «παίς μου, ον ηρέτισα, ο αγαπημένος μου, ον ευδόκησε η ψυχή μου. θήσω το πνεύμα μου επ’ αυτόν και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί» (Ματθ. 12,17-18 ). Ο Χριστός μιλάει με παραβολές επειδή επαληθεύονται στην περίπτωση των σύγχρονών του Ισραηλιτών τα λόγια του Ησαΐα προς τους συγχρόνους του Ισραηλίτες ότι έχει βαρύνει τόσο η καρδιά τους, ώστε θα ακούνε και δεν θα καταλαβαίνουν και θα κοιτάζουν αλλά δεν θα βλέπουν και όντες σε αυτή την κατάσταση δεν θα μπορεί να τους σώσει ο Πατέρας τους (Ματθ. 13, 14-16 ). Ο Χριστός όπως εξηγεί στους ακροατές του μιλάει με παραβολές για να πληρωθεί ένα προφητικό ρηθέν «ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου, ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου» (Ματθ.13,35 )
Ο Ιησούς βεβαιώνει τους μαθητές του ότι τους έχει δοθεί το χάρισμα να γνωρίζουν τα μυστήρια της βασιλείας του θεού. Αλλά στους άλλους δίνονται με παραβολές για να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν και να ακούνε χωρίς να καταλαβαίνουν (Λουκ. 8,10-11). Τώρα πως θα καταλάβουν οι απλοί και αμόρφωτοι ακροατές του τον παραβολικό λόγο (αλληγορικό), το οποίο αγνοούν όταν δεν καταλαβαίνουν τον ευθύ είναι ένα ζήτημα. Απόδειξη της αληθείας του γεγονότος της ακαταληψίας του παραβολικού κηρύγματος αποτελεί η παράκληση των μαθητών του «φράσον ημίν την παραβολήν των ζιζανίων του αγρού» (Ματθ. 13,36-37 ) Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός αναρωτιόταν αν γίνονται κατανοητά τα ρήματα του «Λέγει αυτοίς ο Ιησούς, συνήκατε ταύτα πάντα; λέγουσι αυτώ, ναι, Κύριε.» (Ματθ. 13,51-52).
Γίνεται επομένως φανερό ότι όλη η κηρυγματική τελετουργία ( παραβολή – ερμηνεία ) γίνεται μόνο και μόνο για να επαληθευθούν οι προφητείες του πρώτου σκέλους. Ο Ιησούς εισέρχεται σαν βασιλιάς θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ καθήμενος πάνω σε ονάριο για να πληρωθεί η σχετική προφητεία(Ματθ.21, 5-6). Έστειλε μάλιστα δύο μαθητές του με σαφείς οδηγίες που ακριβώς ,θα βρουν το πουλάρι (Ματθ. 21, 1-3 ). Στον Ιωάννη είναι πιο έντονη η αίσθηση της εκπλήρωσης της θείας βούλησης. Διότι ο Ιησούς βρήκε το ονάριο και κάθισε επάνω του όπως ήταν γραμμένο «μη φοβού, θύγατερ Σιών , ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου» (Ιωαν.12,14-15 ).
Στον Μάρκο (11,1-11) και στο Λουκά (19,41-44) αναφέρεται το γεγονός άλλα δεν γίνεται μνεία σε προφητεία. Η όλη διαδικασία της σύλληψης του Ιησού έγινε σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, το οποίο ήταν αποτυπωμένο υπό μορφή προφητειών στις γραφές. Το φιλί της προδοσίας η σύλληψη του μετά από αυτό το σημάδι είναι προδιαγραμμένα (Ματθ.26, 48-49. Ματθ. 11,10. Λουκ. 22,1-6, 22). Όταν ένας μαθητής του έβγαλε μαχαίρι κατά των στρατιωτών για να τον υπερασπιστεί ο Ιησούς τον επέπληξε διότι έπρεπε να συλληφθεί σύμφωνα με τις γραφές. Διαφορετικά αν ήθελε θα παρακαλούσε τον Πατέρα του για να τον σώσει. (Ματθ. 26,50-56. Μαρκ. 14,44-59 )
Στον Ιωάννη ο Ιησούς αποκαλύπτεται στους στρατιώτες και τους ζητάει να τον συλλάβουν αυτοί δίσταζαν γιατί παρόλο που «ειστήκει δε και Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν μετ΄αυτών» (Ιωαν.18,5-6 ) δεν τον πρόδωσε με φιλί. Ο μαθητής ο οποίος τράβηξε μαχαίρι ήταν κατά τον ίδιο ευαγγελιστή ο Πέτρος (Ιωαν.18,10). Ο Ιησούς τον διατάζει να βάλει το μαχαίρι του στη θήκη και αφού γιάτρεψε το κομμένο αυτί τον ενημέρωσε ότι έπρεπε να συλληφθεί διότι «το ποτήριον ο δέδωκε μοι ο πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιωαν.18,11). Η επαλήθευση της προφητεία επιβεβαιώνεται και από το γένος ότι ο Ιησούς απέδωσε την πρότερη μη σύλληψη του από τον όχλο ενώ δίδασκε συχνά στο Ναό «τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί των προφητών» (Ματθ.26,56. Μαρκ.14,49. Λουκ. 22,53). Η επιστροφή των χρημάτων της προδοσίας του Ιούδα και η αγορά με αυτά τον αγρό του Κεραμέως ήταν εκπλήρωση της σχετικής προφητείας του Ιερεμία (Ματθ. 27, 9-10). Οι στρατιώτες στο Γολγοθά δεν έσκισαν το ρούχα του Χριστού για να τα μοιράσουν αλλά αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο για να πληρωθεί η γραφή η οποίο έλεγε «διεμερίσαντο το ιμάτια μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ιωαν.19, 24)
