Η απόβαση στη Νορμανδία

Ένα από τα σοβαρότερα θέματα που απασχόλησαν τον σύγχρονο κόσμο , αλλά και καίριο πλήγμα κατά του Ναζισμού ήταν η απόβαση στη Νορμανδία που έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1944 και διεξήχθη με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Ποσειδών.

Η επιχείρηση αυτή ήταν η μεγαλύτερη αεροναυτική επιχείρηση στην παγκόσμια ιστορία, με αντικειμενικό σκοπό να θέσει τέρμα στη Γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη και παράλληλα να δηλώσει την αποφασιστικότητα του δυτικού κόσμου να απαλλαγεί οριστικά από το τέρας του Ναζισμού που είχε προκαλέσει μυριάδες θυμάτων που στιγμάτισαν με τη βαρβαρότητα που εκδηλώθηκε όλη την «πολιτισμένη» ανθρωπότητα.

Αντικειμενικός σκοπός ήταν να δημιουργηθεί ένα ισχυρό προγεφύρωμα από την Καν μέχρι το Χερβούργο, μέσω του οποίου τα συμμαχικά στρατεύματα θα περνούσαν από την Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους οι 195.700 ήταν το προσωπικό των συμμαχικών σκαφών. 7.000 πλοία όλων των κατηγοριών και 13.000 αεροπλάνα τα οποία ισοπέδωσαν τα μετόπισθεν των γερμανικών δυνάμεων, που κατείχαν τα παράλια της Νορμανδίας.

Η απόβαση έλαβε χώρα στη χερσόνησο Κοταντέν στην ανατολική όχθη του ποταμού Ορν και τον κόλπο του Σηκουάνα, σε πέντε παραλίες με τα κωδικά ονόματα Γκόλντ, Τζούνο, Όμαχα, Σουόρντ, Γιούτα.

Η μάχη της Νορμανδίας θεωρητικά τελείωσε στις 19 Αυγούστου του 1944, όταν τα συμμαχικά στρατεύματα πέρασαν τον Σηκουάνα. Αρχιστράτηγος όλης αυτής της μεγαλειώδους επίθεσης ορίστηκε ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ.

Μεταφέρω ακριβώς από το διαδίκτυο.

«Η αρχική επίθεση έγινε σε δυο φάσεις: Κατά τα μεσάνυχτα 5ης προς 6η δυο Αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια Βρετανική έπεσαν στα μετόπισθεν και την αυγή ακολούθησε αμφίβια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων που ξεκίνησε κατά τις 6:30. Η διεξαγωγή της απόβασης απαίτησε τη μεταφορά στρατευμάτων και υλικού από την Αγγλία και την Ουαλία με μεταγωγικά αεροπλάνα και πλοία, καθώς και υποστήριξη πυρών από αέρα και θάλασσα. Έγιναν επίσης ναυτικές επιχειρήσεις αντιπερισπασμού και παρενόχλησης προκειμένου να μην επέμβει το Γερμανικό Ναυτικό στις περιοχές που θα γινόταν η απόβαση, ενώ η θάλασσα της Μάγχης αποναρκοθετήθηκε από τις γερμανικές νάρκες και ποντίσθηκαν νέες.»

Μετά από το τέλος των επιχειρήσεων αυτών η λήξη του πολέμου και η συντριβή των ναζιστικών δυνάμεων ήταν θέμα χρόνου.

Από τη δημοσίευση της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ αντιγράφω:

Ο Γερμανός Ernst Jünger, αξιωματικός του γενικού επιτελείου στο Παρίσι και συγγραφέας, καταγράφει στο ημερολόγιό του: «Ο Ρόμελ διαισθάνεται ότι κάτι θα συμβεί κάπου και ότι οι σύμμαχοι θα χτυπήσουν σύντομα, όμως οι σκέψεις του προσκρούουν στην εμμονή του Χίτλερ που υποστηρίζει πεισματικά πως οι εχθροί κάπου αλλού θα επιχειρήσουν. Δεν διανοείται ότι θα διαπεραστεί το ανυπέρβλητο «Τείχος του Ατλαντικού». Ο Ρόμελ είναι δύσπιστος και προβληματισμένος, ωστόσο λόγω της κακοκαιρίας φεύγει για σύντομες διακοπές στην πατρίδα του τη Σουηβία, όπου θα γιορτάσει στις 4 Ιουνίου τα γενέθλια της συζύγου του».

Και ο Γερμανός συγγραφέας επανέρχεται δυο μέρες μετά το πρωινό της 6ης Ιουνίου:

«Μάθαμε για χιλιάδες αεροσκάφη, χιλιάδες πολεμικά πλοία και στρατιώτες που πάτησαν στις ακτές της Γαλλίας. Το γεγονός έγινε γνωστό στον Ρόμελ που εξεπλάγη. Η απουσία του ήταν κομβική. Έλλειπε στο πιο κρίσιμο σημείο της Ιστορίας. Και ο Χίτλερ; Ο «Führer» βρίσκεται στο Berchtesgaden και κοιμάται το πρωί αφού, όπως συνήθως, είχε ξενυχτίσει με τους υφισταμένους και τους καλεσμένους του μέχρι την αυγή ακούγοντας Βάγκνερ και μιλώντας ακατάπαυστα. Τα κύματα της επίθεσης εναντίον των παραλιών της Νορμανδίας κυλούν από τις 05.30 έως στις 10.15. Όλοι έχουν ενημερωθεί εκτός από τον Χίτλερ.

Τελικά κάποιος τολμά να τον ξυπνήσει. Φοράει τη ρόμπα του και ακούει μισοκοιμισμένος την είδηση. Ποιο είναι το μυστικό της όλης υπόθεσης; Μόνο ο Χίτλερ, ως αρχηγός των στρατιωτικών δυνάμεων, μπορούσε να δώσει διαταγή επίθεσης των αρμάτων για να αποκρούσουν την συμμαχική εισβολή. Οι στρατηγοί του διστάζουν να πάρουν πρωτοβουλία και επίσης δεν τολμούν να τον ξυπνήσουν. Όταν ξυπνάει ο Χίτλερ είναι ήδη αργά και η διαταγή επίθεσης των αρμάτων δίνεται ακόμη πιο αργά: το απόγευμα, όταν πια οι σύμμαχοι έχουν εισχωρήσει βαθιά στη γαλλική ύπαιθρο. Η απόβαση ανακοινώνεται στη Γερμανία αφού έχει πέσει το σκοτάδι».