Οι μάχες στη Βέργα και στον Διρό (22-26 Ιουνίου 1826)

1825, ο Ιμπραήμ εισβάλλει σαρώνοντάς τα όλα.
Δεν θε ν’ αφήσει Έλληνα, μήτε δεντρί στη χώρα.
Καίει, λεηλατεί, προσκύνηση, υποταγή ζητάει.

Ιούνιος 1826. Η Μάνη αντιστέκεται, αυτό
δεν το αντέχει! Ορκίζεται εξόντωση!
Ορκίζονται οι Μανιάτες θάνατο ή ζωή!
Πρώτη επίθεση με ιππικό, με πεζικό,
στη Βέργα τ’ Αλμυρού.
Λυσσαλέες έφοδοι του πολυάριθμου εχθρού,
ξιφολόγχης σφαγή, σώμα με σώμα πάλη.
Οι ημίθεοι Μανιάτες σκορπίζουν τρόμο,
νικηφόρα οπισθοχώρηση γιορτάζουν.

Άγκυρα ρίχνει ο στόλος στον Διρό για την απόβασή του.
Γυναίκες βρήκε με παιδιά κι ανήμπορους γερόντους,
οι άντρες τους πολέμαγαν στη Βέργα τ’ Αλμυρού.
Συνέβη το ανέλπιστο, δεν το ’κρινε ο νους του,
σαν τον κίνδυνο σημάνανε οι εύλαλες καμπάνες.

Γυναίκες υπερήφανες με φρόνημα στα σωθικά γραμμένο,
γυναίκες που προσβολή δεν δέχονται, που μάχονται γενναία.
Μανιάτισσες του θερισμού έπιασαν τα δρεπάνια
κι άρχισαν να θερίζουν αυτούς που τόλμησαν τη γη τους
να πατήσουν, τη Μάνη την αρχόντισσα, τη Μάνη την αδούλωτη.

Αμύνονται με λιθάρια, με ξύλα, με σπαθιά, με χέρια δυνατά,
στη θάλασσα τον αδυσώπητο εχθρό να ρίξουν, ούτ’ ένας να μην μείνει
και τον τόπο τους μολύνει. Αρωγοί τους παιδιά, γέροντες, ιερείς.
Μαθαίνουνε την είδηση, φτάνουν πολεμιστές την άλλη μέρα.
Των εχθρών πανωλεθρία, των Μανιατών καύχημα λαμπρό!