Στάρετς Ζαχαρίας: Ας είναι το κομποσχοίνι αυτό ένα τηλέφωνο. «Τρύφων, αγαπητέ μου, έλα ‘δω αμέσως»!

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[…]
Τελικά, ο Στάρετς [Στάρετς Ζαχαρίας] έμεινε κατάκοιτος, διότι ήταν τόσο άρρωστος που δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποκαταστάσεως της υγείας του.

Ήταν έτοιμος με χαρά να περάση στην αιωνιότητα και είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πήγαινε σε λίγες μέρες.

Ο Σάρετς διάβασε την ευχή εις τους ψυχορραγούντας μόνος του και έψαλε τον κανόνα της Αναστάσεως σιγά, με φωνή που μόλις ακουγόταν.

Τότε όμως ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα.

– Τι είναι αυτό; Γιατί; στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. Μα γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα [ο Δεσπότης χαϊδευτικά] Τρύφων; Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου πη ο ίδιος τι σημαίνουν όλα αυτά.

Τότε ο Στάρετς πήρε το κομποσχοίνι του, το έβαλε στο μέτωπό του και μπροστά στην νοικοκυρά του διαμερίσματος του Ε.Γ.Π., είπε:
– Λοιπόν, ας είναι το κομποσχοίνι αυτό ένα τηλέφωνο για μένα. «Τρύφων, αγαπητέ μου, έλα ‘δω σε μένα αμέσως. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω, αλλά η καρδιά μου μού λέει ότι με θέλεις ακόμα. Έλα για να μιλήσω μαζί σου».

Η νοικοκυρά κοίταξε τον Στάρετς με οίκτο:
– Τώρα γιατί κοροϊδεύετε και κάνετε τον τρελλό; Λέτε πως το κομποσχοίνι σας είναι ένα τηλέφωνο… Είσθε μωρό και παίζετε κάποιο παιχνίδι; Ποιος θα σας ακούση; Μα κι εάν ακόμα πράγματι τηλεφωνούσατε στον Μητροπολίτη Τρύφωνα, δεν θα ερχόταν!
– Τον έχω φωνάξει και θα δούμε τι συμβαίνει, είπε ο Στάρετς με πραότητα.

Μετά από μισή ώρα κτύπησε το κουδούνι στην πόρτα. Την άνοιξαν. Ο υποδιάκονος του Μητροπολίτη Τρύφωνος είχε φθάσει για να του προειδοποιήση πως ο Μητροπολίτης θα ερχόταν στον Στάρετς, και ήδη είχε ξεκινήσει.

Η έκπληξη της νοικοκυράς δεν είχε όρια.

[…]

Από το βιβλίο, «Στάρετς Ζαχαρίας, Μια οσιακή μορφή της Σοβιετικής Ρωσίας», έκδοση Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια 2002.