Υπέρανθρωπα παλαίσματα του αγίου Δανιήλ του Στυλίτη

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μια χρονιά έγινε ένας φοβερός χειμώνας με σφοδρούς ανέμους και σφοδρότατες χιονοπτώσεις. Ο άγιος, όμως, Δανιήλ ο Στυλίτης υπέμεινε τα στοιχεία της φύσης και όλη την ταλαιπωρία εκτεθειμένος γυμνός και άστεγος πάνω στον στύλο.

Ακόμη και ένα δερμάτινο κουκκούλι που είχε του το πήραν οι άνεμοι και το έριξαν μακριά από τον στύλο σε ένα φαράγγι.

Όλη την νύκτα, λοιπόν, τον κτυπούσε στο κορμί του το χαλάζι -ω της καρτερίας και της γενναιότητας- και βασανιζόταν, επίσης, από την ορμή και την βία των ανέμων, την σφοδρότητα των χιονοπτώσεων και την δεινή και βασανιστική ψύχρα της νύκτας.

Όταν ξημέρωσε, δυνάμωσε η βροχή και τα χιόνια και ο μαθητές τους δεν μπορούσαν για τρεις ημέρες να βγουν από την πόρτα τους.

Την τρίτη ημέρα κατά την οποίαν σταμάτησε λίγο η ένταση των ανέμων, οι μαθητές του έβαλαν σκάλα και ανέβηκαν στον στύλο οι οποίοι έμειναν εμβρόντητοι όταν τον είδαν τον άγιο Δανιήλ παγωμένο και αποκρυσταλλωμένο εντελώς.

Όλο του το σώμα του ήταν απονεκρωμένο, χωρίς καμία ένδειξη ζωής και φαινόταν σαν να ήταν ένα κομμάτι πάγος ή κρύσταλλος.

Οι μαθητές του, λοιπόν, αφού ζέσταναν νερό τον ράντισαν με αυτό και σε λίγη ώρα αφού συνήλθε τούς είπε:
– Γιατί με ενοχλήσατε, αφού κοιμόμουνα γλυκύτατα; Πριν από λίγη ώρα επικαλέσθηκα την βοήθεια του Κυρίου και κοιμήθηκα.

Όταν τους είπε αυτά, τους ζήτησε να του φορέσουν ένα ένδυμα για να μην τον βλέπουν γυμνό.

Όταν τα έμαθε αυτά ο βυζαντινός αυτοκράτορας, ο άγιος Λέων ο Α’ ο Μακέλλης ο Θράξ (400-474), επισκέφτηκε τον άγιο και, αφού προσέπεσε στα πόδια του, τον παρακάλεσε λέγοντάς του:
– Εάν εσύ δεν λυπάσαι τον εαυτό σου, κάνε αγάπη για τον Χριστό για μας, και προστάτευσε τον εαυτό σου, για να μην πεθάνεις παράκαιρα και μας στερήσεις τη δική σου παρουσία από την πολλή σκληραγωγία και κακοπάθεια.

Μετά τα λόγια αυτά και τα δάκρυα του αυτοκράτορα ο άγιος Δανιήλ δέχθηκε μετά βίας και του έβαλαν μια μικρή στέγη στον στύλο από την οποία έλαβε λίγη άνεση.

Όσοι ηγεμόνες και μεγιστάνες, πρέσβεις και βασιλείς και άλλοι μεγάλοι και σπουδαίοι άρχοντες επισκέπτονταν τον αυτοκράτορα, αυτός τους έστελνε χάριν ευλογίας εις τον άγιον. Και βλέποντάς τον αυτοί και ακούοντας τα σοφά του λόγια επέστρεφαν θαυμάζοντας.

Διασκευή από τον Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας, τόμος 12, μήνας Δεκέμβριος.