Με αφορμή την εορτή των προστατών της Παιδείας, Αγίων Τριών Ιεραρχών
30 Ιανουαρίου 2022«Όταν σπούδαζα στον κόσμο, στην αρχή κουραζόμουνα πολύ, και όταν ερχόταν η ώρα να πιάσω βιβλίο στα χέρια μου, ένιωθα σαν να πήγαινα να πιάσω άγριο θηρίο. Καθώς όμως επέμεινα, βιάζοντας τον εαυτό μου, βοήθησε ο Θεός και τόσο πολύ συνήθισα τη μελέτη, ώστε να μην καταλαβαίνω τι έτρωγα ή πως κοιμόμουνα από την πολλή ευχαρίστηση που ένιωθα από την ανάγνωση.»
«Και ποτέ δεν με τράβηξε η επιθυμία να πάω να φάω με έναν από τους φίλους μου, αλλά ούτε καν τους συναντούσα όταν είχα διάβασμα, παρόλο ότι ήμουν κοινωνικός και αγαπούσα τους φίλους μου. Μόλις λοιπόν μας σχόλαγε ο δάσκαλος και λουζόμουνα-γιατί συνήθιζα να πλένομαι κάθε μέρα επειδή στέγνωνα από το διάβασμα-γύριζα από το σπίτι μου μη ξέροντας ούτε τι θα φάω. Γιατί δεν μπορούσα να απασχοληθώ ούτε με το να παραγγείλω το φαγητό που θα έτρωγα, αλλά είχα κάποιον έμπιστο άνθρωπο και μου ετοίμαζε ό, τι εκείνος ήθελε. Έτρωγα λοιπόν ό, τι εύρισκα μαγειρεμένο απ’ αυτόν, έχοντας το βιβλίο δίπλα μου ακουμπισμένο στο κάθισμά μου και μόλις με έπαιρνε λίγο ο ύπνος, αμέσως πεταγόμουνα να διαβάσω. Πάλι το βράδυ, μόλις γύριζα μετά από τον εσπερινό, άναβα το λυχνάρι και έμενα διαβάζοντας μέχρι τα μεσάνυχτα.
Και ζούσα έτσι, γιατί δεν ένιωθα τίποτα πιο γλυκό από την ευχαρίστηση που μου έδινε η μελέτη.
Όταν λοιπόν ήρθα στο μοναστήρι, έλεγα στον εαυτό μου: «Αν για την κοσμική σοφία είχα τόσο πόθο και τέτοιο ζήλο, ώστε να ασχολούμαι με το διάβασμα και να μου γίνει αναφαίρετη συνήθεια, πόσο μάλλον για την αρετή;» Και έπαιρνα πολλή δύναμη απ’ αυτό το λογισμό.
Παρόμοια, αν θέλει κανείς να αποκτήσει αρετή δεν πρέπει ν’ αδιαφορεί ούτε ν’ αφήνει το νου του να σκορπάει. Γιατί όπως ακριβώς κάποιος που θέλει να μάθει αρχιτεκτονική, δεν έχει το νου του σε άλλη τέχνη, έτσι και αυτοί που θέλουν να μάθουν την πνευματική τέχνη, δεν πρέπει να έχουν το νου τους σε κανένα άλλο πράγμα, αλλά νύχτα-μέρα να σκέπτονται γι’ αυτή, πώς θα μπορέσουν να την αποκτήσουν. Όσοι όμως δεν καταπιάνονται μ’ αυτό το έργο με τέτοια διάθεση, όχι μόνο δεν προκόβουν, αλλά και τσακίζονται γυροφέρνοντας έτσι άσκοπα. Γιατί, αν καθένας μας δεν αγωνιστεί με ανύσταχτη φροντίδα και προσοχή, πολύ εύκολα θα ξεστρατίσει από το σωστό δρόμο που οδηγεί στις αρετές».
Απόσπασμα από το βιβλίο: Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά (εκδ. «Ετοιμασία»)
Το αντίστοιχο βίντεο στο YouTube:
