Η τηλεοπτική σειρά για τον Άγιο Παΐσιο και οι περί αυτής επικρίσεις

Με την πρώτη, κιόλας, προβολή της σειράς που αναφέρεται στην ζωή του Αγίου Παϊσίου, εκδηλώθηκαν αντιδράσεις από «προοδευτικά» πρόσωπα. Ενόχλησε, ιδιαίτερα, το γεγονός ότι εκατομμύρια κόσμος ήθελε να ζήσει, έστω και μέσα από την τηλεόραση, τον παγκόσμιο Άγιο Παῒσιο.

Πόσοι γνωρίζουν τον Πέτρο Τατσόπουλο και τι είναι αυτό που τους έκανε να τον γνωρίσουν; Η πλειονότητα άκουσε πιθανόν γι’ αυτόν πρώτη φορά τώρα, που έκανε αυτή την τόσο «σοβαρή» δήλωση, ότι η σειρά αυτή για τον Άγιο Παῒσιο προκαλεί «αποβλάκωση».

Θα πρέπει να θεωρεί ο κ. Τατσόπουλος ότι ο ίδιος διαθέτει στον υπερθετικό βαθμό γνώσεις και αρετές, ώστε να μην είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» όπως έλεγε ο Φαρισαίος. Το «εγώ», όταν δεν αντιμετωπίζεται, και βιώνεται ως οντολογικό στοιχείο της ύπαρξης, παίρνει διαστάσεις υπέρμετρης φιλαυτίας, υπερεκτίμησης μέχρι και θεοποίησης του εαυτού σου και οδηγεί, στην ηπιότερη κατάσταση, στην αλαζονεία, η οποία κατά τους αρχαίους τραγωδούς αποτελεί ύ β ρ ι ν. Όταν μάλιστα θεωρείς τον εαυτό σου και συγγραφέα περιωπής, πολιτικό παράγοντα κοινωνικής προσφοράς, που υπηρετείς και σέβεσαι όλους τους πολίτες, δεν αδικείς και αποτελείς κατά κάποιον τρόπο πρότυπο συμπεριφοράς, τότε είναι που ξεπερνάς και αυτόν τον Φαρισαίο. Θεωρείς εαυτόν πρόσωπο προσφοράς «πολιτισμού και καλλιέργειας», ακόμη και «πρότυπο» προς μίμηση.
Υποκλινόμαστε και ασπαζόμαστε ευλαβικά το χέρι του κ. Τατσόπουλου, που μάλλον διάβασε «εμβριθώς» την ζωή του Αγίου Παϊσίου, όχι ως βιολογική εκδήλωση αλλά ως έκφραση τρόπου ζωής.

Γνωρίσατε προσωπικά τον Άγιο Παῒσιο κ. Τατσόπουλε;

Κουβεντιάσατε καθόλου ή έστω είδατε το πρόσωπό του όταν κουβέντιαζε με κάποιον πονεμένο, ταλαίπωρο, κουρασμένο, αγχωμένο, προβληματισμένο; Με κάποιον ο οποίος δεν εύρισκε ανάπαυση ή ανακούφιση σε όσα γράφουν επιστήμονες, εγκέφαλοι πραγματικοί με τα ανθρώπινα μέτρα ή και άλλοι που θεωρούν τους εαυτούς τους μεγάλους;

Που δεν τον “αποβλάκωναν” με τις γνώσεις τους, αλλά τον τρέλαιναν με όσα υποτίθεται ότι τον βοηθούσαν;

Και πήγαιναν στον τότε πατέρα και μετέπειτα Παῒσιο, και άνοιγε μια αγκαλιά μεγάλη, και μια καρδιά καταγεμάτη ανυπόκριτη και ανυστερόβουλη αγάπη, που την ένοιωθε σαν κύματα να πέφτει στο στήθος του ο πονεμένος, και ένοιωθε γαλήνη, ένοιωθε ειρήνη, ένοιωθε πρωτόγνωρη ανάπαυση. Όποιος και να ήταν, οποιαδήποτε διάθεση και να είχε απέναντί του, έτσι τον δεχόταν. Χωρίς ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ και ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΙΑ. Ποτέ δεν είχε να κερδίσει τίποτε από κανένα· μόνο πρόσφερε. Πρόσφερε την αγάπη του, την εν Χριστώ αγάπη του, την θυσιαστική αγάπη του.

Όταν έφευγαν από την Παναγούδα, την καλύβα του Αγίου Παϊσίου, ο Άγιος έπαιρνε τον πόνο τους και αγρυπνούσε είτε γονυπετής είτε όρθιος με τις ώρες, και παρακαλούσε τον Θεό ( εσείς δηλώνετε ότι δεν πιστεύετε την ύπαρξή Του), να ελαφρώσει τον πονεμένο κόσμο από το φορτίο του ψυχικού και σωματικού πόνου, από τις ψυχικές και σωματικές ασθένειες, από το πρόβλημα που τους ταλαιπωρούσε. Και φορτωνόταν το κάτισχνο σώμα του, το καθαρό μυαλό του και το φωτισμένο πνεύμα του τα προβλήματα όλων όσοι τον επισκέπτονταν, για να τους ανακουφίσει από το δυσβάσταχτο έως αβάσταχτο φορτίο.

Και ήταν οι επισκέπτες του άνθρωποι και αγράμματοι, και απλοί, και μορφωμένοι, και πολύ μορφωμένοι και όχι μόνο δεν αποβλακώθηκαν, αλλά ξανάνοιωθαν πάλι καθαρό το μυαλό τους και κατανοούσαν πόσο αποβλακώνονταν από τις «σοφίες» που σερβίρονται από τους εκπροσώπους του «προοδευτικού» χώρου ανά την υφήλιο. Μελετώντας κανείς σε βάθος τις θέσεις και τις αρχές του «προοδευτικού» και κατά κανόνα άθεου χώρου, διαπιστώνει εμπάθεια που οδηγεί στο μίσος, την εκδικητικότητα και καταστροφή που περιβάλλονται και από μανδύες «δημοκρατικής ευαισθησίας», «λατρείας της ελευθερίας» τέτοιας που να μπορείτε να την στερείτε από τους άλλους τους οποίους δεν ανέχεστε να διαφωνούν με τις απόψεις σας, «κοινωνικές ευαισθησίες» που σας υπηρετούν και «αγώνες για το δίκιο και την ισότητα», που ισοπεδώνουν και καταστρέφουν. Έχουν χάσει την σημασία και οι έννοιες που αντιπροσωπεύουν οι λέξεις δημοκρατία, ελευθερία, δίκιο, ισότητα, αγώνας.

Όμως, αν σταθούμε και αναφερθούμε στην βιωτή του Αγίου Παϊσίου και σε αυτά που εσείς αναφέρετε, ο Άγιος θα μας παρατηρούσε έντονα και θα μας μάλωνε. Θα μας έλεγε να πονάμε για σας. Να σας αγαπάμε. Να σας καταδικάζουμε με την αγάπη. Είστε δυστυχισμένες υπάρξεις. Δεν νοιώσατε αγάπη και ούτε μπορείτε να δώσετε. Είναι άδεια η καρδιά που δεν έχει αγάπη και η ζωή των ανθρώπων αυτών είναι κόλαση. Δεν μπορεί να νοιώσει κανείς πληρότητα ζωής χωρίς αγάπη. Όμως, πού να την βρεις μακριά από την πηγή της αγάπης, τον Σωτήρα Χριστό και τους αγίους όπως ο νεοφανής Άγιος Παῒσιος;

Σκύψετε και διαβάστε χωρίς εμπάθεια αυτά που λέει. Ακούστε όσα λένε, όσα αισθάνθηκαν και όσα ζουν αυτά τα εκατομμύρια ανά την υφήλιο των «αποβλακωμένων». Ξεχάστε λίγο τις εξυπνάδες σας. Έχετε πολλά να μάθετε.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν εικόνες του Αγίου Παῒσίου με καντηλάκι αναμμένο και προσεύχονται εκατομμύρια κόσμος. Παρατηρείστε στα διόδια των εθνικών οδών, πόσες εικόνες του έχουν δίπλα του εκείνοι οι άνθρωποι, νέοι επί το πλείστον, που εργάζονται νυχθημερόν για να τα βγάλουν πέρα. Και εναποθέτουν τα προβλήματά τους, τις ελπίδες τους, και παίρνουν κουράγιο και δύναμη να αγωνίζονται έντιμα, με αγάπη, υπομονή, και δημιουργούν. Και αν δυσκολευτείς, αν πονέσεις ή πεινάσεις, αν διψάσεις ή κινδυνεύσεις, αν κρυώσεις ή είσαι γυμνός κάποιος από τους «αποβλακωμένους» θα βρεθεί δίπλα σου χωρίς να σου ζητήσει αναγνώριση ή ανταπόδοση.

Αν κάποιος λέει ότι είναι χριστιανός, ότι προσεύχεται στον Άγιο Παῒσιο, στην Παναγία , στον Χριστό, στους αγίους γενικά, και δεν συμπεριφέρεται με αγάπη και ταπείνωση, τότε αυτός δεν είναι χριστιανός, ακόμη και ιερωμένος αν είναι. Είναι Φαρισαίος.

Ο ‘Αγιος Παΐσιος απότρεπε ή μάλλον θα μας απαγόρευε να αισθανόμαστε εμπάθεια ή μίσος για τους υβριστές του. Θα συνιστούσε προσευχή, νηστεία, συγκατάβαση, υπομονή, θερμή παράκληση στον Κύριο να χαρίσει έστω και για λίγο μια αχτίδα από το φως Του και να ζήσουν για λίγο την παρουσία του Χριστού στην καρδιά τους όλοι οι αρνητές του και να δούνε πως λαμπρύνεται το πνεύμα και η ζωή του ανθρώπου όταν φωτισθεί από Φως Χριστού και δεν αποβλακώνεται, όπως αυτοί διακηρύττουν ή το θεωρούν «όπιο του λαού».

Πολλοί, όταν τον επισκέπτονταν στο κελί του, είχαν στο μυαλό τους να δούνε και κάποιο θαύμα, που μπορούσε να κάνει ο Άγιος. Όμως, το μεγαλύτερο θαύμα του Αγίου Παϊσίου ήταν το θαύμα της ΑΓΑΠΗΣ. Της αγνής και καθαρής εν Χριστώ αγάπης προς όλους τους ανθρώπους και όλη την κτίση, προς κάθε κτίσμα του Θεού. Αυτή την ανυπόκριτη αγάπη την ακτινοβολούσε στην καρδιά κάθε επισκέπτη, αλλά και προς κάθε άγνωστο άνθρωπο που την αναζητούσε με ένα γράμμα ή την ζητούσε μέσω άλλου επισκέπτη. Αυτή η ανυστερόβουλη αγάπη, η οποία έβγαινε από τα βάθη της συντετριμμένης από πόνο για τον πάσχοντα άνθρωπο καρδιά του, προκαλούσε εσωτερική ειρήνη, γαλήνη, εμπιστοσύνη στον Θεό και έδινε καινούργια φτερά στον πεπτωκότα άνθρωπο. Γέμιζε και αυτού η καρδιά με αγάπη και πρώτα στα πρόσωπα του περιβάλλοντός του.

Όταν ζήσει κανείς το θαύμα της αγάπης, της εν Χριστώ αγάπης, μόνο τότε μπορεί να βιώσει το αίσθημα της πληρότητας της ζωής. Όσο λεπτομερειακά και να περιγράφει κάποιος το αίσθημα αυτό είναι δύσκολο να το αποδώσει με ακρίβεια. Είναι σαν να περιγράφει ένας την γλυκύτητα του μελιού σε κάποιον που δεν έχει δοκιμάσει ποτέ του. Δεν θα την καταλάβει ποτέ. Αν, όμως, έχει δοκιμάσει το μέλι και μόνο η αναφορά της λέξης μέλι, φτάνει για να αισθανθεί την γλυκύτητά του. Έτσι γίνεται αισθητή και η πληρότητα της ζωής με την βιούμενη εν Χριστώ αγάπη. Και είναι αυτή που δεν θέλει να αδικεί, δέχεται την ισότητα χωρίς εξαναγκασμό αλλά ως τρόπο ζωής, προτιμά να στερείται ο ίδιος και να μη λείπει από τον διπλανό του, που τον θεωρεί αδελφό του, αυτή που τον κάνει να δέχεται τον κάθε άνθρωπο έτσι όπως είναι, ακόμη και στην ετερότητά του αρκεί να μη προκαλεί, χωρίς να τον κατακρίνει για ό,τι είναι ακόμη και όταν διαφωνεί, αυτή που αν την είχαμε όλοι δεν θα υπήρχε βία, μίσος, πόλεμοι, δυστυχία, πόνος, καταστροφές.

Όταν ο άνθρωπος θεοποιεί το « ε γ ώ » και θέλει να λειτουργεί ως θεός, ο διάβολος καραδοκεί και το ε γ ώ είναι το σκαλοπάτι για να θρονιάσει στην καρδιά, στην ψυχή του εγωιστή. Καθώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι «θεοί» κάτω από την επήρειά του σε ολόκληρη την υφήλιο, τα αποτελέσματα τα ζούμε σε παγκόσμια κλίμακα σε εικοσιτετράωρη βάση. Καταστροφές και πόνος, πείνα και πίκρα, αδικίες και θάνατοι αθώων και μάλιστα παιδιών, είναι μερικά δείγματα από τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς των «θεών». Και κόπτονται για «ιδανικά» και «αρχές» στις οποίες στηρίζουν τις εγκληματικές εν πολλοίς ενέργειές τους.

Αυτά προσπαθούσε να διορθώσει, κ. Τατσόπουλε, με τις προσευχές, τις αγρύπνιες, τις νηστείες, τα δάκρυα και την αγάπη του προς τον Κύριο και όλον τον κόσμο, ο Άγιος Παῒσιος και όχι να τον αποβλακώσει. Περιμένει και εσάς να σας προσφέρει την αγάπη του και την ειρήνη του. Πλησιάστε τον. Μόνο θα κερδίσετε.

Πιστεύω ότι και οι Ιεράρχες μας και όλοι όσοι ασχολήθηκαν με το θέμα σας με οποιονδήποτε τρόπο, και ο γράφων, να σταματήσουν να ασχολούνται ακόμη και αν συνεχίσετε να σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο. Ελεύθερος άνθρωπος είσθε, και ο Δημιουργός μας Θεός σέβεται απόλυτα την ελευθερία του προσώπου. Αυτό είναι δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και είναι πολύ πιθανό να το γνωρίζετε. Εμείς το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να προσευχόμαστε για τον Φωτισμό σας.

Καθώς εγγίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και ο Σωτήρας Χριστός συγχωρούσε τον ευγνώμονα και μετανοημένο ληστή και τους σταυρωτές Του από τον Σταυρό επάνω, σας ζητούμε συγνώμη, κ. Τατσόπουλε, αν για οποιονδήποτε λόγο σας στενοχωρήσαμε ή σας εξοργίσαμε.

Νέα Ραιδεστός την 19η Φεβρουαρίου, της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας 2022
Δρ Γεώργιος Ν. Κόιος
Ιατρός Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος