Κριτικές και αντίλογος σχετικά με τις έρευνες για τη Σινδόνη του Τορίνο

4.4. Άλλες κριτικές για τη διαδικασία δειγματοληψίας της ραδιοχρονολόγησης

Εκτός από τις παραπάνω αιτιάσεις του Rogers, υπάρχουν και κάποια άλλα σημεία που ρίχνουν σκιές στην όλη διαδικασία δειγματοληψίας που ακολουθήθηκε για τη ραδιοχρονολόγηση της Σινδόνης. Ίσως τα πιο σημαντικά είναι τα ακόλουθα: (1) πρακτικά χρονολογήθηκε ένα μόνο δείγμα που αποσπάστηκε από μία περιοχή του αντικειμένου. Το δείγμα αυτό (λωρίδα υφάσματος) διαχωρίστηκε σε επιμέρους τμήματα, τα οποία όμως ουσιαστικά συνιστούν ένα και το αυτό δείγμα. Η αξιοπιστία της δειγματοληψίας θα αύξανε σημαντικά, εάν εξάγονταν τρία διακριτά δείγματα από τρεις διαφορετικές περιοχές του αντικειμένου. (2) Η λωρίδα αποσπάστηκε από την περιφέρεια του αντικειμένου. Είναι συχνό το φαινόμενο στις άκρες ιστορικών υφασμάτων να υπάρχουν μεταγενέστερες προσθήκες και μπαλώματα. Δειγματοληψία από το εσωτερικό μέρος της Σινδόνης θα διασφάλιζε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την αντιπροσωπευτικότητα των δειγμάτων, αλλά βέβαια θα αύξανε και το βαθμό επέμβασης στο αντικείμενο.

(3) Τέλος, θα ήταν λογικό στη διαδικασία της δειγματοληψίας να ήταν παρόντα και κάποια μέλη της ομάδας STURP που είχαν μεγάλη εμπειρία με τη Σινδόνη, λόγω της προηγούμενης εκτενούς ενασχόλησής τους με το αντικείμενο. Αυτό όμως δεν συνέβη, καθώς κατά τις προπαρασκευαστικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν προκειμένου να διαμορφωθεί το πρωτόκολλο δειγματοληψίας και χρονολόγησης, κυριάρχησε η άποψη ότι η ομάδα STURP πιστεύει στη γνησιότητα της Σινδόνης (ότι δηλαδή πρόκειται για ύφασμα που χρησιμοποιήθηκε κατά την ταφή του Ιησού) χωρίς όμως αυτή η πεποίθηση να βασίζεται σε ικανοποιητικά επιστημονικά τεκμήρια. Αμφισβητήθηκε λοιπόν η επιστημονική αντικειμενικότητα της ομάδας STURP¹. Κατά τη διαδικασία της δειγματοληψίας παρόντες ήταν διάφοροι επιστήμονες, ορισμένοι εκ των οποίων εξειδικευμένοι στο ύφασμα, κανείς όμως από την ομάδα STURP.

4.5. Ο αντίλογος για τα αποτελέσματα και τους ισχυρισμούς του R.N. Rogers

Τα φάσματα μαζών που δημοσίευσε ο R.N. Rogers² πυροδότησαν μία σχετική συζήτηση εντός του περιοδικού Thermochimica Acta. Οι M. Bella et al. σχολίασαν ότι η ερμηνεία που έδωσε ο Rogers στα φάσματα μαζών είναι λανθασμένη, καθώς από αυτά δεν προκύπτει η παρουσία κόμμεος στα δείγματα του Raes, παρά μόνο κάποιας πρόσμιξης³. Απάντηση δόθηκε από τον M. Latendresse⁴ ο οποίος απέρριψε τα συμπεράσματα των Bella et al., οι οποίοι ανταπάντησαν σχετικώς⁵.

Όμως η βασική απάντηση στην εργασία του Rogers ήρθε από την ομάδα της Αριζόνα που συμμετείχε στη ραδιοχρονολόγηση του 1989. Παρουσιάζοντας μικροφωτογραφίες από εναπομείναν μέρος του δείγματος που χρονολογήθηκε οι ερευνητές υποστήριξαν ότι το δείγμα που χρονολογήθηκε (1) περιείχε πολύ μικρή ποσότητα βαμβακιού αντίστοιχη με την ποσότητα βαμβακιού που βρίσκεται στο υπόλοιπο μέρος της Σινδόνης, (2) δεν περιείχε ριζάρι ή κόμμι και (3) υπέστη διάφορα στάδια καθαρισμού κατά τα οποία απαλλάχθηκε από προσμίξεις και ακαθαρσίες⁶. Στη σχετική εργασία δηλώνεται επίσης ότι η ομάδα που απέσπασε τη λωρίδα του υφάσματος για τη ραδιοχρονολόγηση, είχε επίγνωση των επεμβάσεων που είχε δεχτεί η Σινδόνη μετά το 14^ο αιώνα.

4.6. Μελέτες που ισχυρίζονται ότι η φωτιά του 1532 επηρέασε το αποτέλεσμα της ραδιοχρονολόγησης

Όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, η πιθανή επίδραση των προϊόντων της φωτιάς του 1532 στη διαδικασία της μέτρησης του άνθρακα-14 είναι ένα αξιόλογο επιχείρημα το οποίο προσπάθησε να αντικρούσει ο E.T. Hall ήδη από το 1989⁷. Όμως το 1996 Ρώσσοι ερευνητές επανάφεραν το θέμα με αρκετά πειστικό τρόπο⁸. Συγκεκριμένα, οι Kouznetsov et al. πραγματοποιήσαν πειράματα και ισχυρίστηκαν ότι σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας, υπό την επίδραση μονοξειδίου του άνθρακα, διοξειδίου του άνθρακα και υδρατμών και παρουσία αργύρου (που δρα καταλυτικά) τα υδροξύλια της κυτταρίνης σε ένα λινό ύφασμα είναι δυνατόν να μετατραπούν σε καρβοξύλια (καρβοξυλίωση). Οι πειραματικές συνθήκες που εφάρμοσαν οι ερευνητές στην έρευνά τους, είναι πιθανό να επικράτησαν κατά τη διάρκεια της φωτιάς του 1532, οπότε η Σινδόνη φυλάσσονταν σε μεταλλική θήκη. Αν ο προτεινόμενος μηχανισμός είναι σωστός, αυτό σημαίνει ότι το δομικό συστατικό της Σινδόνης, δηλαδή η κυτταρίνη, εμπλουτίστηκε το 1532 με νέα άτομα άνθρακα τα οποία προφανώς επηρέασαν τη ραδιοχρονολόγηση. Σύμφωνα μάλιστα με τους υπολογισμούς των Ρώσων επιστημόνων η πραγματική ηλικία της Σινδόνης του Τορίνο πρέπει να ανάγεται τον 1^ο ή 2^ο αιώνα.

4.7. Ο αντίλογος για τις πιθανές επιπτώσεις της φωτιάς του 1532 στα αποτελέσματα της ραδιοχρονολόγησης

Σύντομα υπήρξε απάντηση στον ισχυρισμό των Ρώσων επιστημόνων από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα οι οποίοι πραγματοποίησαν σχετικά πειράματα⁹. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η όποια επίδραση της πυρκαγιάς δεν θα μπορούσε να αλλοιώσει το αποτέλεσμα της χρονολόγησης της Σινδόνης που δημοσιεύθηκε το 1989. Ανάλογα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ότι ο μηχανισμός που προτάθηκε από τους Kouznetsov et al. δεν είναι δυνατόν να επηρεάσει σημαντικά τη χρονολόγηση ενός λινού υφάσματος δημοσιεύθηκαν από Βρετανούς και Γερμανούς ερευνητές¹⁰.

http:// Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ