Άγιος Λουκάς, Συμμετοχή στην αγωνία του πληρώματος του πλοίου που βυθιζόταν…

Άγιος Λουκάς ο εν Στειρίω.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Κάποτε που ο όσιος Λουκά ο εν Στειρίω βρισκόταν σε ένα νησί άνυδρο και με χωρίς πολλές δυνατότητες εξεύρεσης τροφής, πήγε η αδελφή του που ήταν καλογριά για να τον δει και του προσέφερε μερικά ψωμιά.

Όταν τα είδε ο άγιος την ευχαρίστησε πάρα πολύ για την καλή της διάθεση και προαίρεση, αλλά της είπε ότι:
– Εγώ δεν πρέπει να φάω κανένα από αυτά, γιατί ο Θεός δεν τα ετοίμασε για τη δική μου ανάγκη, αλλά για κάποιους άλλους αδελφούς. Τους αδελφούς αυτούς θα τους δεις σε λίγο και θα θαυμάσεις για την ανάγκη και την χρησιμότητα των ψωμιών που μου έφερες.

Η Καλόγρια απόρησε με τα λόγια του αδελφού της και ανέμενε να δει ποιοι ήσαν αυτοί οι αδελφοί που ανέφερε ο Ασκητής αδελφός της.

Εν τω μεταξύ, ο άγιος άρχισε να φαίνεται πως βρίσκεται σε αγωνία, να συμπάσχει και να να υποφέρει μαζί με κάποιους οι οποίοι κινδύνευαν. Μετά, έδειχνε ότι προσπαθεί να ακούσει κάποια φωνή που ερχόταν προς αυτόν, και τέλος αναθάρρησε και χάρηκε πολύ και άρχισε να ευχαριστεί τον Θεό.

Η αιτία για την οποίαν ο άγιος έκανε όλα αυτά ήταν η εξής.

Ένα καράβι το οποίο ερχόταν από τη Γαλλία, το βρήκε φουρτούνα στη θάλασσα και κινδύνευσε να βυθιστεί. Το πλοίο σώθηκε διά πρεσβειών του αγίου και έτσι ήλθε και άραξε στο νησί που κατοικούσε.

Και επειδή οι ναύτες γνώριζαν ότι εκεί κατοικούσε ο όσιος Λουκάς, πήγαν και τον βρήκαν και του διηγήθηκαν τι ακριβώς τους συνέβη και την ανέλπιστη σωτηρία τους!

Χωρίς, βεβαίως, να γνωρίζουν πως όλα αυτά τα έλεγαν σε κάποιον ο οποίος γνώριζε τον κίνδυνο τον οποίον διέτρεξαν και πως διά των πρεσβειών του σώθηκαν.

Ο φιλανθρωπότατος όσιος, λοιπόν, τους προσέφερε τα ψωμιά που του έφερε η αδελφή του και τους περιποιήθηκε με κάθε φιλοφρόνηση παρηγορώντας τους συνάμα και με τους λόγους του και έχοντας προθυμία να «ανοίξει τα σπλάγχνα του και να τους βάλει μέσα του διά την άκραν φιλανθρωπίαν του».

Αυτό είναι, συμπληρώνει ο συγγραφέας του βίου του άγιος Συμεών ο Μεταφραστής, το να προσφέρει κάποιος με ιλαρότητα, δηλαδή με χαρά και ευχαρίστηση και να δείχνει αβραμιαία ψυχή προς τους φιλοξενούμενους του, χωρίς να δείχνει δυσαρέσκεια ή να τσιγκουνεύεται, αλλά να δείχνει όλο και περισσότερη προθυμία προς αυτούς και να αποφεύγει να αισθανθούν άβολα και ντροπή με την πλουσιοπάροχη προσφορά του.

Διασκευή από το «Νέον Εκλόγιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη των εκδόσεων «Αστήρ», Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου.