Η πρόκληση, η κατάνυξη, η προσευχή και η μετάνοια

Αββάς Παμβώ, Σχέδιο Ράλλης Κοψίδης από τον Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας, μήνας Ιούλιος, τόμος ζ’.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο άγιος Αθανάσιος, όταν βρισκόταν στον Πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας προσκάλεσε τον Αββά Παμβώ να πάη στην πόλι για εκκλησιαστική υπόθεσι.

Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε ο Όσιος περνώντας τα τείχη της μεγαλούπολης, ήταν μια γυναίκα καλλωπισμένη για να παγιδέψη θύματα.

Βλέποντάς την ο Γέροντας, εδάκρυσε.
– Γιατί κλαις, Αββά; τον ερώτησε ο αδελφός που τον συνώδευε.
– Για δυο λόγους, αποκρίθηκε στενάζοντας εκείνος. Πρώτα απ’ όλα για την απώλεια της ψυχής αυτής και γιατί εγώ δεν έχω τόση επιμέλεια ν’ αρέσω στον Κυριόν μου, όση αυτή για ν’ αρέση σε ακόλαστους ανθρώπους.

***

Κάτι παρόμοιο συνέβη με τον Επίσκοπο Νόνο και την Οσία Πελαγία, όπως μας διηγείται ο βιογράφος της.

Άγιος Νόνος και αγία Πελαγία (εικόνα από https://iconandlight.wordpress.com)

Κάποτε ο Πατριάρχης Αντιοχείας καθόταν με τους Επισκόπους του στην αυλή της Εκκλησίας του Αγίου Ιουλιανού.

Ενώ συζητούσαν, άκουσαν ασυνήθιστο θόρυβο στο δρόμο. Τη στιγμή εκείνη περνούσε έξω από την Εκκλησία ένα πολυτελέστατο αμάξι [άμαξα].

Μέσα καθόταν με πολλή φαντασία η εταίρα Πελαγία. Ο δρόμος άστραψε από τη λάμψη
των κοσμημάτων που φορούσε.

Ο αέρας γέμισε από την ευωδιά των ακριβών αρωμάτων της. Το πλήθος σαν ξεφρενιασμένο την ζητωκραύγαζε.

Οι Αρχιερείς έστρεφαν με αηδία αλλού το πρόσωπο, για ν’ αποφύγουν το αντίκρυσμα της σατανικής εκείνης γυναίκας, που είχε παρασύρη στο βούρκο της ανηθικότητος τους περισσότερους νέους της αριστοκρατίας της μεγάλης πόλεως

Μόνον ένας, ο Επίσκοπος Νόνος, την παρακολούθησε επίμονα με το βλέμμα του, ώσπου χάθηκε στη στροφή του δρόμου.

Ύστερα γύρισε στους άλλους Επισκόπους και με φωνή θλιμμένη τους είπε:
– Αλλοίμονό μας, εν Χριστώ αδελφοί, αυτή η γυναίκα πολύ μας κατακρίνει. Είδατε με πόση επιμέλεια έχει στολίσει το κορμί της, για να ελκύση εραστάς; Ενώ εμείς οι αμελείς τι κάνομε, για α στολίσωμε την ψυχή μας, να προσελκύσωμε την αγάπη του Ουρανίου μας Νυμφίου;

Λέγοντας αυτά, προσευχήθηκε με θέρμη για τη σωτηρία της αμαρτωλής εκείνης ψυχής.

Κι η προσευχή του ακούστηκε. Η θεία Χάρις την επισκέφθηκε, πίστεψε στο Χριστό η Πελαγία, μετανόησε για τον αμαρτωλό βίο της, βαφτίστηκε από τον άγιο Νόνο και είχε τέλος οσιακό.

Από τον «Μικρό Ευεργετινό», του Ιερομονάχου Καλλινίκου Αγιορείτου, Άγιον Όρος – Αθήναι 2000.