(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Θεραπεία ασθενούς (έτος 1970)
Είμαι η Σεβαστή Ντρη του Κωνσταντίνου, κάτοικος Καλύμνου.
Το 1970 είχα αρρωστήσει με πολύ πυρετό, χωρίς να μπορέσουν οι ιατροί να βρουν τι είχα.
Ζητούσα βοήθεια.
Παρακαλούσα τους αγίους. Ο πόνος μου ήτο μεγάλος, διπλούς, διότι είχα και εξ (6) παιδιά.
Η αρρώστια μου κράτησε περίπου 10 μέρες.
Παρακαλούσα τον άγιο Παντελεήμονα, τους αγίους Αναργύρους.
Ένα βράδυ θυμήθηκα τον γέροντα, τον π. Σάββα [τον άγιο Σάββα της Καλύμνου].
«Ε, γέροντα πλιο [πλέον, πια], έλα και συ πλιο, βοήθησέ με. Τόσην φαμίλια έχω να μην καθήσω στο κρεβάτι».
Ε τόπα με την καρδιά μου.
«Ε, έλα πλιο γέροντα. Με ξέρεις πλιο, έλα».
Κοιμήθηκα εις τας 11.
Μόλις έκλεισα τα μάτια μου, νάτος γελαστός:
«Ε, τελευταίον μου θυμήθηκες εμένα. Για κάνε το κεφάλι σου κάτω».
Με εσταύρωσε:
«Ε, σήκω επάνω, σήκω επάνω».
Ξύπνησα αμέσως. Γύρισα να τον δω. Εγώ ούτε πυρετό ούτε τίποτε.
Έγινα καλά σαν να μην είχα αρρωστήσει.
Από το βιβλίο ο «Άγιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω, έκδοση Ορθοδόξου Ιδρύματος «Ο Απόστολος Βαρνάβας».
Όσιος Γεώργιος (Καρσλίδης), Το προορατικό του, η διάκρισή του
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) Από το Νευροκόπι πεζοί ήρθαν κάποια άτομα. Μία γυναίκα μέσα σ’ αυτές βλασφημούσε και όλο άσχημα λόγια έλεγε. Είπε στις άλλες γυναίκες, όταν θα πάνε στον καλόγερο [στον Όσιο Γεώργιο (Καρσλίδη)], να την πάρουν μαζί τους. Οι άλλες δύο είπαν να μη την πάρουν, γιατί όλο βλασφημάει. Την έκριναν άπιστη και αυτές […]
