Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Η φωτιά δεν μπορούσε να προσπελάσει τον Επίσκοπο!

Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Αφηγείται ο Άγιος Γρηγόριος Διάλογος]: – Επίσκοπος της ίδιας αυτής εκκλησίας της Αγκώνας υπήρξε επίσης ένας άνθρωπος ευσεβούς ζωής, ο Μαρκελλίνος, στον οποίο η ποδάγρα με φριχτούς πόνους είχε παραλύσει το βάδισμα και οι συγγενείς του τον κουβαλούσαν στα χέρια όπου ήταν ανάγκη.

Κάποια μέρα λοιπόν από κάποιο σφάλμα αμελείας στην πολιτεία της Αγκώνας ξέσπασε πυρκαγιά. Καθώς οι φλόγες εμαίνοντο, έτρεξαν όλοι για να σβήσουν τη φωτιά. Αλλά παρόλο που με πολύ αγώνα έριχναν νερό, άρχισε να εξαπλώνεται τόσο πολύ η πυρκαγιά, που φαινόταν να απειλεί με καταστροφή ολόκληρη την πόλη.

Κι όταν η φωτιά κατελάμβανε όλο και πιο κοντινούς τόπους και ήδη είχε παραναλώσει [κατακάψει] όχι μικρό μέρος της πόλεως και κανείς δεν μπορούσε να της αντισταθεί, έρχεται ο επίσκοπος βασταζόμενος στα χέρια και, συνταραγμένος από την τόσο δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση, διέταξε τους δικούς του που τον κουβαλούσαν, λέγοντας:
– Τοποθετήστε με κόντρα στη φωτιά.

Εκτελέσθηκε αυτό και τοποθετήθηκε σε εκείνο τον τόπο, όπου φαινόταν να εγκύπτει όλη η δύναμη της φωτιάς.

Άρχισε τότε με θαυμαστό τρόπο να ανακυκλώνεται η πυρά στον εαυτό της, σαν να έκραζε με την αντιστροφή αυτή η ορμή της, πως δεν μπορούσε να προσπελάσει [να πλησιάσει] τον επίσκοπο.

Το αποτέλεσμα ήταν πως η φλόγα της πυρκαγιάς αναχαιτίσθηκε στο σημείο εκείνο, ψυχράνθηκε από μόνη της και δεν τόλμησε να αγγίξει παρακάτω κανένα κτίσμα.

Υπολογίζεις, Πέτρε, τι αγιότητα δείχνει το να κάθεται ένας άρρωστος άνθρωπος και να πνίγει τις φλόγες με την προσευχή;
Πέτρος: – Και υπολογίζω και εκπλήττομαι.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, «Βίοι αγνώστων ασκητών», έκδοση Ιεράς Καλύβης αγίων Αποστόλων – «Πατριάρχου». Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις, Ιερομονάχου Ιωάννου.