Χαίρε Μεγαλομάρτυς Μικρά Ασία η Μεγάλη!

Το μαρτύριο της Σμύρνης και των Μικρασιατών 1922.

Αίφνης, στα 1922, και διά των πραγμάτων και χωρίς απόφαση κανενός, η μέχρι τότε Μικρά Ασία, ανεδείχθη Μεγάλη Ασία! Όχι σκέτη Ασία, αλλά Μεγάλη, Τρισμέγιστη, Απέραντη, Ατελείωτη Ασία των Ρωμηών!

Γιατί, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν, πλέον, να χωρέσουν σ’ αυτήν τα του γένους μαρτύρια, τα τίμια λείψανα, τα αίματα, τα ορφανά…

Το κακό, εξάλλου, δεν ήταν κι αυτό μικρό, αλλά μεγάλο, τρισμέγιστο, απέραντο, ατελείωτο!

Μέχρι σήμερα!

Και ο εξορισμός του λαού που ακολούθησε ενέτεινε τον μαρτυρικό σάλο του τόπου και κυρίως των ανθρώπων της Μεγαλομάρτυρος Ασίας της Μεγάλης του Γένους των Ρωμηών!

Και δεν ήταν το μόνο μαζικό, εθνοκτόνο μαρτύριο που έζησε ο τόπος αυτός, αφού στον αιματηρό διωγμό, στα μαρτύρια θεμελιώθηκε και το εγκαίνιό της στην στροφή της στον χριστιανισμό.

Και έτσι τα αίματα και τα μαρτυρικά οστά που πότισαν και θάφτηκαν στα ιερά χώματα της Ιωνίας αγίασαν τον χριστιανικό εγκαινιασμό της!

Αυτό της έδωσε και την δυνατότητα να γίνει μεγάλη, τρισμέγιστη, απέραντη, ατελείωτη!

Και να μια από καρδιάς ολοκληρωτική μεταστροφή ελευθέρων πολιτών που θα μετέστρεφε στη συνέχεια και ολόκληρο τον άξονα του μέχρι τότε πολιτισμού.

Δεν θα αργήσει να κεντρίσει, να μπολιάσει και την ίδια την πολιτική εξουσία η οποία προηγουμένως, όμως, τρομοκράτησε, δολοφόνησε άναδρα αυτούς που πρώτοι βίωσαν το ελπιδοφόρο μήνυμα ζωής και αγάπης που ήλθε να κατοικήσει για πάντα στη ζωή και να χωρίσει την ιστορία στα δύο!

Κάθε μαρτύριο αίματος, κάθε μάρτυρας αποτελούσε ένα καταθέσιο στην ευρύτερη κρύπτη της συλλογικής αγίας τράπεζας, στα θυρανοίξια της μεταμόρφωσης των Ελλήνων.

Μπορεί ο Μέγας Μακεδόνας Αλέξανδρος να κατάλαβε την Μικρά Ασία με το σπαθί του, αλλά φαίνεται πως αυτό το σπάθισμα προτύπωνε και το μαχαίρι που θα γευόταν ο νέος ελληνικός κόσμος που θα ανέτελλε από τα χώματα αυτά μετά το κήρυγμα των Αποστόλων.

Αλλά και τις τελικές διώξεις και τα μαρτύρια των γενοκτονιών, των εθνοκαθάρσεων των Χριστιανών της Ιωνίας.

Πρώτη διδάξασα η ρωμαϊκή εξουσία γιατί ο κόσμος ο ελληνικός αρνήθηκε τους οικείους Έλληνες θεούς τους!

Φαίνεται πως οι Ρωμαίοι δεν άντεχαν να υποστούν νέα πολιτισμική καταισχύνη από τους Έλληνες! Πλέον, από τους διά Χριστόν σαλούς Έλληνες που προτιμούσαν τον Χριστό και κατ’ ανάγκην το Μαρτύριο, για να είναι εντάξει με τον εαυτό τους! Για να αληθεύουν!

Να ταυτίζονται με την αλήθεια!

Προτίμησαν το πρόσωπο του Χριστού που ήταν η οδός, η αλήθεια και η ζωή.
Ακόμη και αν αυτό σήμαινε μαρτυρικό θάνατο!

Η ρωμαϊκή εξουσία κυριαρχημένη τυπικά από το ελληνικό δωδεκάθεο και τον πολιτισμό του, και όχι από το ουσιαστικό πνεύμα ελευθερίας και έρωτα των Ελλήνων για την αλήθεια, δεν μπορούσε να καταλάβει περί τίνος ακριβώς επρόκειτο!

Και η φαντασία τους δεν άντεχε άλλη πνευματική περιδίνηση! Καλά την είχαν βολέψει με του ολυμπίους θεούς! Δεν ήθελαν να αποστραφούν την αρχαία ελληνική θρησκεία που τους κατακυρίεψε, επειδή οι Έλληνες την εγκατέλειπαν πανηγυρικώς ή ακόμη και Μαρτυρικώς!

Και να, όμως, που οι πνευματικοί τους μέντορες, μετά το κήρυγμα και τη λοιπή δράση των Αποστόλων εγκατέλειπαν εθελουσίως το αρχαιοελληνικό θρησκευτικό σύστημα σαν μια πλάνη!

Πριν καλά καλά γνωρίσουν Αυτόν που βρήκε ατιμωτικό θάνατο διά σταυρού. Αυτό ήταν και ένα από τα επιχειρήματα των ρωμαίων ηγεμόνων. Ότι, δηλαδή, ακολουθούν τον κακοθάνατο, όπως χαρακτήριζαν τον Χριστό. Και, όμως, αυτός ο Ξένος άγγιξε την καρδιά των Ελλήνων. Τον ταύτισαν με την αλήθεια.

Ήταν ο μεσσίας που δεν περίμεναν με κάποιο ιδιαίτερο ζήλο. Αλλά τον αναγνωρίσαν ως πραγματικό μεσσία, αυτόν τον ξένο μεσσία, των άλλων, που δεν τον αναγνώρισαν και τον σκότωσαν -όπως και πολλούς δικούς τους προφήτες! Έτσι έγινε ο μεσσίας των εθνικών, δηλαδή των φιλοσοφούντων, ευφάνταστων και… ανοιχτόκαρδων Ελλήνων!

Παράξενο δεν ήταν;

Και το πιο φοβερό ήταν πως δεν τους επιβλήθηκε από καμιά εξουσία, όπως ανακάλυψαν και διαλαλούν σήμερα. Κάθε άλλο!

Αντιθέτως πίστεψαν στον Χριστό κόντρα στην εξουσία και μετά από σκληρούς διωγμούς και μαρτύρια που ανέδειξαν τους πρώτους Μάρτυρες και Μεγαλομάρτυρες!

Τα αίματα τους πότισαν τα θεμέλια της Ασίας που την είπαν Μικρά και ήταν Μεγάλη!

Ως Μεγαλομάρτυς!

Και αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 100 χρόνια από τα απέραντα Μαρτύρια που έζησε ο τόπος και ο ελληνικός της κόσμος.

Χαίρε Μεγαλομάρτυς Μικρά Ασία η Μεγάλη!

Ή Ασία η Μεγάλη των Ρωμηών!

Η καθ’ ημάς Ασία η Μεγάλη!