Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής, Διά Χριστόν πλάνης και πολιστής του Αγίου Όρους και της οικουμένης!

16 Αυγούστου 2022

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής (1897-1959).

Ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής είναι ο σημαντικότερος πολιστής του Αγίου Όρους τον 20ο αιώνα.

Πνευματικά γενναία φύση και επίμονη έζησε στον Άθωνα αυτά που αναζήτησε και έγινε και ο ίδιος ένας σύγχρονος αββάς, από τους οποίους εμπνεύστηκε και την δική του μοναχική πολιτεία και ζωή.

Και όπως αυτοί γέμισαν την έρημο με μοναχούς, άλλο τόσο έπραξε και ο ίδιος διά μέσου των πνευματικών του τέκνων και εγγονών που επάνδρωσαν μονές του Αγίου Όρους, αλλά και εκτός, όπως και στην Κύπρο και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τον Καναδά.

Και, βέβαια, αυτό δεν ήταν κάτι εύκολο, αφού ο ίδιος, όπως και ο συνασκητής του π. Αρσένιος θεωρήθηκαν πλανεμένοι και έζησαν εξουθενωμένοι από πολλούς μοναχούς.

Όπως έλεγε ο ίδιος ο όσιος Ιωσήφ και κατέγραψε ο υποτακτικός του Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «…με την προσπάθειά μας να αποφεύγουμε τις συναναστροφές για χάρη της ησυχίας, παρεξηγηθήκαμε από τους πολλούς ως πλανεμένοι και έτσι μας θεωρούσαν αποκρουστικούς και μας απέφευγαν. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Όσοι είχαν περισσότερη άγνοια της πραγματικότητος μας ειρωνεύονταν και μας χλεύαζαν»1.

Κάτι ανάλογο αναφέρει και ο όσιος Παΐσιος Αγιορείτης ο οποίος όταν εξεδήλωσε την επιθυμία του να συναντήσει τον όσιο Ιωσήφ, τον απέτρεψαν με παρόμοια επιχειρήματα.

Κάποτε, όταν οι δύο συνασκητές Πατέρες επισκέφτηκαν μια Μονή, ίσως πανηγυρίζουσα, δεν τους άφησαν να φάνε στην τράπεζα μαζί με τους λοιπούς πατέρες και προσκυνητές και τους έβαλαν να φάνε ξεχωριστά, γιατί τα ρούχα τους ήταν κουρέλια.

Ίσως, όμως, το πρόβλημα των πατέρων που δεν τους χώνευαν να ήταν… γλωσσολογικό και να μπέρδεψαν τον πλάνητα βίο που έκανε στην αρχή ο όσιος με την πνευματική πλάνη!

Αναζητώντας Γέροντα, πνευματικό οδηγό, «για να τον διδάσκει και να τον οδηγεί σε αυτήν την τόσο λεπτή και μυστηριώδη ζωή», όπως αναφέρει ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, ο όσιος Ιωσήφ μαζί με τον συνασκητή του π. Αρσένιο, περιπλανήθηκαν σε όλα τα σπήλαια και τις καλύβες του Άθωνα, ακόμη και σε δυσπρόσιτα σημεία.

Ενώ περπατούσαν και τα βράδια κάτω από ποικίλες κλιματολογικές συνθήκες, μέχρι και ξυπόλητοι στα χιόνια, για να πάνε να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν, να εξαγορεύσουν τους λογισμούς τους και να ακούσουν κάποιο ωφέλιμο παρηγορητικό λόγο.

Κάποτε, ακολουθώντας μερικοί μοναχοί τις γυμνές πατημασιές τους στο χιόνι, πιστεύοντας πως πρόκειται για ίχνη των αθέατων ασκητών, έφτασαν μέχρι το καλύβι τους, και οι δύο ασκητές πάσχισαν να τους εξηγήσουν πως ήταν οι δικές τους πατημασιές.

Οπότε, διά Χριστόν πλάνητες και περιπλανώμενους θα μπορούσαν να τους αποκαλέσουν και όχι πλανεμένους

Ή διαφορετικά, ο όσιος Ιωσήφ θα μπορούσε να αποφανθεί πραγματικά ποιος είναι ο πλανεμένος και ποιος όχι, και να τον ανακαλέσει στην τάξη (την πνευματική τάξη), αφού ο ίδιος ως πνευματικός άνθρωπος, δηλαδή άγιος, μπορούσε να ανακρίνει πνευματικά τους λοιπούς ανθρώπους και όχι οι αμέτοχοι πνευματικών εμπειριών και βιωμάτων τον άγιο.

Άλλωστε, η «παρακαταθήκη» και η κληρονομιά του σε πνευματικούς απογόνους και φορείς του Ορθοδόξου ησυχαστικού φρονήματος στην οικουμένη το επιβεβαιώνει. Ενώ, η απόφαση της σχετικά πρόσφατης αγιοκατάταξής του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποτελεί την πανηγυρική δικαίωση των ησυχαστικών του μόχθων, πόνων και κόπων, των εξαντλητικών περιπλανήσεών του στα μονοπάτια του Άθωνα για την εξεύρεση αληθινών πνευματικών καθοδηγητών.

Είναι, επίσης, γνωστό από τον βίο και την πολιτεία του, πως ο Θεός και η Θεοτόκος συγκατέβαιναν στον κατ’ επίγνωση ζήλο του νεαρού βιαστή ασκητή και σε στιγμές ολιγοψυχίας και αδιεξόδου τον δρόσιζαν με ενέργειες της θεία χάριτος. Και αυτό τον συνόδευσε σε όλη του τη μαρτυρική ζωή μέχρι την ημέρα της οσιακής του κοίμησης στις 15 Αυγούστου του 1959. Η εύνοια της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι και εδώ καταφανής!

Όλα αυτά τον ανέδειξαν σε έναν απλανή και σταθερό Γέροντα και Άγιο, δηλαδή φως για όλους εμάς!

Να έχουμε την ευχή του!

 

1. Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, ο «Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Βίος, διδασκαλία, η «Δεκάφωνος Σάλπιγξ», έκδοση Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.