† Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης, Για την θαυμαστή ανεύρεση των λειψάνων της Νεομάρτυρος αγίας Ακυλίνας!

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, κυρός Ιωάννης ενώπιον της λάρνακας με τα άγια λείψανα της Νεομάρτυρος αγίας Ακυλίνας.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ὁµιλία Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ.κ. Ἰωάννου, ἐκφωνηθεῖσα εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Παµµεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσης κατά τήν Ἱεράν Ἀγρυπνίαν τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα.

Θεοφιλέστατε, Πανοσιολογιώτατοι Ἐκπρόσωποι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Χριστός Ανέστη! Καθὼς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ζεῖ τὴν πανευφρόσυνον καὶ παναρμόνιον αὐτὴν βιωματικὴν μέθεξιν εἰς τὸ Γεγονὸς τῶν Γεγονότων καὶ εἰς τὴν Ἑορτὴν τῶν Ἑορτῶν καὶ τὴν Πανήγυριν τῶν Πανηγύρεων, καθὼς ἑορτάζει ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, εὑρίσκεται σήμερον εἰς τὴν εὐχάριστον θέσιν νὰ ἀνακοινώσῃ ἕνα γεγονὸς ποὺ πραγματικῶς καὶ εἰλικρινῶς μᾶς συγκλονίζει. Ἕνα γεγονὸς ποὺ ἔρχεται νὰ συνδεθῇ μὲ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς εὑρέσεως τῶν ἁγίων λειψάνων τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Κυράννης, καθὼς πέρυσι ἑορτάζαμεν τὰ 260 ἔτη ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς μαρτυρίου.

Καὶ αἰσθάνομαι ἰδιαιτέραν συγκίνησιν αὐτὴν τὴν στιγμήν, διότι εἰς αὐτὸν τὸν Ναόν, ὅταν ἐτελέσαμεν τὸ πρῶτον Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον ἐπὶ τῇ ἀνευρέσει τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Κυράννης, προεξάρχων ἦτο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καὶ Ἀρδαμερίου κ.κ. Νικόδημος καὶ κατέκλεισε τὴν προσφώνησίν του μὲ δέησιν πρὸς τὴν Ἁγίαν Κυράνναν, νὰ εὐλογήσῃ καὶ νὰ ἀξιωθῇ νὰ ζήσῃ τὸ γεγονὸς τῆς ἀνευρέσεως τῶν τιμίων μαρτυρικῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς ἐκ Ζαγκλιβερίου προερχομένης. Ὁ Κύριος ἤκουσε τὴν φωνὴν τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἁγίου Ἱεράρχου, φωνὴ ποὺ ἦτο μεμειγμένη μὲ τὴν ἔκφρασιν τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν Ἁγίαν καὶ τὴν εὐλάβειαν πρὸς τὸν πνευματικὸν θησαυρὸν τῶν τιμίων αὐτῆς λειψάνων.

Τοῦ εὐχήθημεν τότε νὰ ζήσῃ αὐτὴν τὴν χαρὰν τοῦ γεγονότος. Τὰς ἡμέρας ἐκείνας, ἐδῶ εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν, μεταξὺ τῶν πολλῶν προσκυνητῶν προσῆλθε καὶ μία ἀδελφὴ χριστιανὴ προερχομένη ἀπὸ τὴν Ὀρμύλιαν τῆς Χαλκιδικῆς. Αὐτή, λοιπόν, διηγήθη εἰς τὸν π. Θωμᾶν Φαρδῆν, τὸν Προϊστάμενον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Κυράννης-Ὄσσης ὅτι τῆς ἐνεφανίσθη κατ’ ὄναρ ἡ Ἁγία Κυράννα καὶ τῆς εἶπε: «Δὲν εἶμαι μόνη μου ἐδῶ. Εἶναι μαζί μου καὶ ἡ φίλη μου ἡ Ἀγγελίνα». Καὶ τὸ ἐνύπνιον αὐτό, τὸ ἐδιηγήθη πάλιν καὶ πολλάκις, καί ἐπέμεινε ὅτι ἐδῶ κοντὰ εἰς τὸν τόπον, ὅπου εὑρέθησαν τὰ λείψανα τῆς Ἁγίας Κυράννης, εὑρίσκοντο καὶ τὰ λείψανα τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης, τὴν ὁποίαν, ὅμως, ἡ Ἁγία Κυράννα παρουσίασε ὡς Ἀγγελίνα.

Ὅταν μου ἐγνώρισαν τὸ γεγονὸς – ὁμολογῶ τὴν ἀδυναμίαν μου, πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ἀξιολογώντας τὸ ἐθεώρησα ὅτι πρόκειται γιὰ κάτι μὲ τὸ ὁποῖον δὲν πρέπει νὰ ἀσχοληθῶ. Ὄνειρο εἶπα ὅτι εἶναι. Ὄνειρα βλέπουν οἱ ἄνθρωποι πολλά. Μπορεῖ νὰ εἶναι κάτι τὸ ὁποῖον νὰ συνδέηται μὲ τὸν ψυχικόν της κόσμον. Μπορεῖ ἄλλωστε νὰ εἶναι σὰν τὰ ὄνειρα ἐκεῖνα ποὺ ἔβλεπαν κατὰ καιροὺς εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον, ὅταν ἔβλεπαν σημεῖα ποὺ ἐδείκνυαν τὴν παρουσίαν τῆς Ἁγίας. Ὁ Ἅγιος Ἱερισσοῦ, ὅμως, εἶχε καλέσει τὸν ἐνταῦθα παριστάμενον λόγιον Μοναχόν της Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, τὸν π. Μάξιμον, καὶ τοῦ ἐζήτησε νὰ κάμῃ μία ἔρευναν ἡ ὁποία θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ βοηθήσῃ καὶ νὰ συνδράμῃ καὶ νὰ συμβάλῃ εἰς τὸ γεγονὸς τῆς ἀνευρέσεως τῶν ἁγίων λειψάνων.

Ὁ π. Μάξιμος, κάνοντας ὑπακοὴν καὶ εἰς συνεργασίαν μὲ τὸν Πρωτοσύγκελλον π. Χρυσόστομον Μαϊδώνην, ἤρχισε τάς ἐρεύνας καὶ ἀπὸ τὰς πρώτας ἡμέρας ἐκεῖ δίπλα εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Ἁγίας εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον εὑρῆκαν εἰς τὴν οἰκίαν μίας κυρίας παλαιόν Συνέκδημον ὅπου ἀνεγράφετο τὴν ἡμέραν τῆς 27ης Σεπτεμβρίου χειρογράφως μὲ σινικὴν μελάνην: τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Ἀγγελίνας. Ὅταν μου ἐγνώρισαν τὸ γεγονὸς ἤρχισα νὰ προβληματίζωμαι καὶ ὁ προβληματισμός μου ἐκορυφώθη ὅταν, προσκεκλημένος τοῦ Ἁγίου Ἱερισσοῦ εἰς τὴν πανήγυριν τῆς Ἁγίας εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον, ἔλαβον ὡς εὐλογίαν εἰκόνα εἰς τὴν ὁποίαν ἱστοροῦντο καὶ αἱ δύο μορφαὶ τῶν Ἁγίων, δηλαδὴ τῆς Ἁγίας Κυράννης καὶ τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης. Ὅταν εἶδον τὴν εἰκόνα εἶπα πὼς κάτι σημαίνει αὐτὸ καὶ πὼς εἶναι κάτι τὸ σημαντικὸν σχετικῶς μὲ τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀνευρέσεως τῶν ἁγίων λειψάνων.

Ἱερός Ναός Παµµεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσας.

Παρὰ ταῦτα, ὅμως, ὁμολογῶ πὼς δὲν ἔπραξα τίποτε περισσότερον καὶ δὲν προέβην εἰς οὐδεμίαν ἐνέργειαν, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι κατ’ ἐπανάληψιν εἶχον ὑποδείξεις εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὸ σημεῖον εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκοντο τὰ ἱερὰ λείψανα. Ἀργότερα, καὶ εἰς ἐνύπνιον ἄλλης γυναικὸς ἐμφανίζεται ἡ Ἁγία καὶ καθιστᾷ αἰσθητὴν τὴν παρουσίαν της ὑποδεικνύουσα τὸ ἀκριβὲς σημεῖον εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται τὸ ἱερὸν αὐτῆς λείψανον. Ἦρθα νὰ προσκυνήσω ἐδῶ εἰς τὸν Ἱερὸν Ναόν, ἂν καὶ εἶχε κρύο πολὺ καὶ χιόνια, καὶ βλέπω μετὰ θαυμασμοῦ πολλοῦ ὅτι, ἐνῷ ὅλον τὸ προαύλιον ἦτο χιονισμένον, τὸ σημεῖον ἐκεῖνο ἦτο ἀχιόνιστον, δὲν ἔπιανε τὸ χιόνι.

Ἐκάλεσα τότε τὸν π. Θωμᾶ καὶ τοῦ λέγω: τί συμβαίνει εἰς ἐκεῖνο τὸ σημεῖον; Γιατί δὲν πιάνει τὸ χιόνι; Μήπως περνάει κάποιος σωλήν; Μήπως ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐξήγησις; Ὄχι, μοῦ ἀπαντᾷ, Σεβασμιώτατε. Ἐπειδὴ εἰς τὸ Ἐνύπνιον ἡ Ἁγία ἀνέφερε μερικὰ ἀκόμη γεγονότα, εἰς ἐπίρρωσιν τούτων ἐπεκοινώνησα μὲ τὸν ἅγιον Γενικὸν Ἀρχιερατικὸν Ἐπίτροπον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, τὸν π. Ἰγνάτιον Ριγανᾶν, καὶ συζητήσεως γενομένης ἐπὶ τῷ ἀκούσματι ὅτι ὑπάρχει σημεῖον ποὺ δὲν εἶναι χιονισμένον μοῦ λέγει: Σεβασμιώτατε, καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος τὸ σκαλοπάτιον εἰς τὸ ὁποῖον εἶχον σφαγιάσει, ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου, τοὺς Ὁσίους Πατέρας χιόνι δὲν πιάνει κι ἐνῷ παντοῦ ἔπιανε χιόνι εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον δὲν ἔπιανε ποτέ.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀναφορὰν τοῦ π. Ἰγνατίου ἐπροβληματίσθην ἀκόμη ἐντονώτερον καὶ περισσότερον καὶ λέγω ὅτι ἂν εἶναι ὄντως ἀληθῆ τὰ λεγόμενα διὰ τῶν ἐνυπνίων δὲν ἔχομεν παρὰ νὰ κάμωμεν μίαν τομὴν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους καὶ νὰ δοῦμε, ἐὰν εἶναι ἀλήθεια ἢ ἐὰν εἶναι ἁπλῶς ὄνειρα καὶ φαντασίες.

Κατὰ σύμπτωσιν, τὴν ἡμέραν ποὺ ἀπεφάσισα τὸ γεγονὸς αὐτὸ, περνοῦσε πάλιν ἀπὸ ἐδῶ ὁ π. Μάξιμος ὁ ὁποῖος εἶχε διακονίαν συμμετοχῆς εἰς θεολογικὸν συνέδριον τῆς περιοχῆς καὶ ἰδιαιτέρως εἶχε μετάσχει εἰς τὸ συνέδριον πρὸς τιμὴν τοῦ μεγάλου ἐν Πατριάρχαις Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄ τοῦ ἀπὸ Θεσσαλονίκης. Τότε, λοιπόν, τὸν παρεκάλεσα νὰ ἔλθῃ ἐδῶ καὶ μαζὶ μὲ τὸν προϊστάμενον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ὄσσης, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμαδρίτην π. Ἰωάννην Ἀρσενιάδην ἤρχισαν τὴν ἐρευνητικὴν τομήν.

Καὶ δέχομαι τὸ τηλεφώνημα: Σεβασμιώτατε, ἔχουν εὑρεθεῖ τὰ ἱερὰ λείψανα. Παρὰ ταῦτα ὁμολογῶ τὴν ἀδυναμίαν ὄχι ἐξ ἀπιστίας ἀλλὰ ὡς ἐκ τῆς εὐθύνης τοῦ ἀξιώματος καὶ ἐζήτησα τὴν συνδρομὴν τῆς ἰατροδικαστικῆς ὑπηρεσίας. Καὶ κατὰ συγκυρίαν ἀγαθὴν ὁ καθηγητὴς τῆς Ἰατροδικαστικῆς κ. Ν. Βασιλειάδης ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν Κομοτηνὴν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ εὑρίσκετο εἰς τὸ ὕψος τῶν διοδίων τῆς Ἐγνατίας Ὁδοῦ. Τὸν παρεκάλεσα, λοιπόν, νὰ κατέλθῃ τοῦ λεωφορείου καὶ ἔστειλα αὐτοκίνητον τὸ ὁποῖον τὸν παρέλαβε καὶ μαζὶ ἤλθομεν ἐδῶ εἰς τὸ σημεῖον τῆς εὑρέσεως.

Οἱ πρῶτές του εἰκόνες καὶ οἱ πρῶτες του διαπιστώσεις ἦσαν ὅτι ἐπρόκειτο περὶ ἀνθρωπίνων ὀστῶν ποὺ ἀνῆκαν εἰς νέον ἄτομον, θήλεος φύλου καὶ ποὺ μάλιστα εὑρίσκετο εἰς παραγωγικὴν ἡλικίαν καὶ δὲν εἶχε τεκνοποιήσει. Τὰ στοιχεῖα αὐτὰ ἐζήτησε ὁ ἴδιος νὰ ἐπιβεβαιωθοῦν καὶ ἀπὸ δεύτερον συνάδελφόν του ἰατροδικαστήν, ὅπερ καὶ ἐγένετο.

Ἀκολούθως, ἤρχισε μία διαδικασία ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, γιὰ νὰ δοθῇ ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ ἐρώτημα: γιατί ἀπὸ τὸ Ζαγκλιβέριον εἰς τὴν Ὄσσαν; Πῶς, ἐνῶ ἐμαρτύρησεν εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον, εὑρέθη τὸ λείψανόν της ἐδῶ εἰς τὴν Ὄσσαν; Καὶ ἀπὸ τὴν ἔρευναν, τὰς μαρτυρίας καὶ τὰς γραπτάς ἐκθέσεις τὰς ὁποίας κατέθεσαν ἁρμόδιοι ἐπιστήμονες προέκυψε τὸ συμπέρασμα ὅτι εὐθὺς μετὰ τὸ φρικτόν της μαρτύριον ὑπέστη πρωτοφανῆ διωγμόν. Ἐνῷ εἰς ἄλλας περιπτώσεις οἱ Ὀθωμανοὶ ἐπεριορίζοντο εἰς τὴν μέχρι φρικτοῦ θανάτου ταλαιπωρίαν τῶν μαρτύρων, ἐδῶ ἠθέλησαν νὰ παρατείνουν τὸ μαρτύριον καὶ μετὰ τὸν θάνατον. Καὶ τί ἔκαναν; Πῆραν τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας καὶ τὸ ἐνταφίασαν εἰς τὸ τουρκικὸν νεκροταφεῖον.

Ἀλλά τρία παλληκάρια, τρεῖς νέοι χριστιανοὶ, ξέθαψαν τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας καὶ ἔδωκαν ὑπόσχεσιν νὰ μὴν ποῦν πουθενὰ τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον ἐπρόκειτο νὰ τὸ ἐνταφιάσουν. Δι’ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τότε μέχρι τώρα, παρὰ τὰς ἐρεύνας, παρὰ τὰς προσπαθείας, παρὰ τὰ κατὰ καιροὺς ἐνύπνια καὶ σημεῖα ποὺ ἐνεφανίζοντο, παρέμενε ἄγνωστος ὁ τόπος τῆς ταφῆς τοῦ σκηνώματος τῆς Ἁγίας. Ἦλθον, λοιπόν, εἰς τὴν Ὄσσαν διὰ νυκτός, διότι ἡ Ὄσσα ἦτο ἓν κέντρον καὶ πνευματικῆς καὶ οἰκονομικῆς ἀναφορᾶς διὰ τὸ ὑπόδουλον Γένος, εἰς τὸ ὁποῖον ἐπικρατοῦσαν συνθῆκαι χαλαρώτεραι ἀπὸ ὅτι εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον, ὅπου ὑπῆρχε ἔντονον τὸ μουσουλμανικὸν στοιχεῖον μὲ ἰσχυράν τὴν παρουσίαν τῆς ὀθωμανικῆς διοικήσεως.

Ἀλλὰ καὶ κάτι ἀκόμη, κάτι φοβερόν, ἀδελφοί μου, ὁ πατήρ της εἶχε γίνει ἐξωμότης, εἶχε ἀρνηθῆ τὸν Χριστόν, ἦτο μουσουλμάνος καὶ ἔπρεπε ἑπομένως ἐκεῖ ὅπου θὰ πήγαιναν νὰ μὴν μποροῦσε οὔτε ἡ σκέψις του οὔτε ἡ φαντασία του νὰ φθάσῃ. Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Θερμῶν κ.κ. Δημήτριος, γέννημα καὶ θρέμμα αὐτῆς τῆς ἐνδόξου γῆς καὶ αὐτῆς τῆς ἐνδόξου μαρτυροτόκου Ὄσσης κατέγραψε ὅτι ὑπῆρχε ἀνέκαθεν σχέσις, πνευματικὴ καὶ οἰκονομικὴ, ἀνάμεσα εἰς τὰς δύο κωμοπόλεις, δηλαδὴ τὴν Ὄσσαν καὶ τὸ Ζαγκλιβέριον, καὶ ἡ διαδρομὴ ἦτο γνωστὴ εἷς ἅπαντας. Ἔτσι λοιπόν, τὰ παλληκάρια αὐτὰ ἔφεραν τὸ σῶμα ἐδῶ ὅπου ἦτο ὁ τόπος τῆς Ἁγίας Κυράννης, τῆς Ἁγίας ἐκείνης ποὺ ἐνέπνευσε ἅπασαν τὴν Μακεδονίαν καὶ ὅλους τούς εἰς Χριστόν πιστεύοντας μὲ τὸ σταθερὸν καὶ φοβερὸν αὐτῆς μαρτύριον.

Ἐδῶ κτυποῦσε ἡ καρδιὰ τῆς ἀγάπης τῆς μητρὸς τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης, ἐδῶ ἦτο στραμμένος ὁ νοῦς της, ὅταν εἶδε πὼς τὴν ἀτίμωσιν ποὺ τῆς προσέφερε ὁ σύζυγός της, γενόμενος ἐξωμότης, ἦρθε νὰ τὴν ἀνακαλέσῃ μὲ τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεως μία κοπέλα ἀπὸ αὐτὴν τὴν περιοχήν, ἀπὸ αὐτὸν τὸν τόπον, ἡ Ἁγία Κυράννα. Καὶ καθὼς μεγάλωνε τὴν κόρη της, πρὸς τὰ ἐδῶ προσανατόλιζε τὸ φωτεινὸν παράδειγμα τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ ἐμπνεύσῃ καὶ τὴν ἰδίαν, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Διά τοῦτο ὁ π. Ἀναστάσιος ποὺ ἦτο ἐφημέριος εἰς τὸ Ζαγκλιβέριον ἐπὶ ἔτη πολλὰ ἔλεγε εἰς πνευματικὰ αὐτοῦ τέκνα: αὐτὲς οἱ δύο Ἁγίες ἦσαν φίλες.

Καὶ ἡ Ἁγία, ὅταν ἐνεφανίσθη κατ’ ὄναρ, ὁμίλησε διὰ τὴν φίλην της τὴν Ἀγγελίναν. Μακράν λοιπόν ἀπό τούς Τούρκους τοῦ Ζαγκλιβερίου καί πλησίον τῆς Ἁγίας Κυράννης μετέφεραν οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι νέοι τό σώμα τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνης πρός ἐνταφιασμόν. Ἀλλ’ ὑπό τοιαύτας φοβεράς συνθήκας πῶς θα το ἐνταφίαζαν; Θά ἑτοίμαζαν κανονικόν τάφον; Θά ἔκαναν κάποιο μνημεῖο; Ὄχι βεβαίως. Τί ἔκαναν; Βιαστικά ἄνοιξαν ἕναν λάκκον καί ἐνταφίασαν τό σώμα διπλωμένον, ὅπως καί τό εἶχαν μεταφέρει.

Δι’ αὐτό, Θεοφιλέστατε καὶ ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὅταν ἐγένετο ἡ ἀνακομιδή, τὸ ἱερὸν λείψανον εὑρέθη εἰς στάσιν ἐμβρυϊκήν, ἦτο διπλωμένον. Δὲν εὑρίσκετο δηλαδὴ εἰς ὑπτίαν θέσιν, ὅπως γίνονται αἱ ταφαί. Καὶ ἦτο διπλωμένον, διότι ἡ ὅλη διαδικασία εἶχε γίνει μὲ φοβερὰν καὶ ἀπόλυτον μυστικότητα. Τώρα θὰ πεῖ κάποιος: ἀπὸ τὸ Ζαγκλιβέριον διὰ νὰ φθάσουν ἐδῶ, μέσα εἰς τὸ σκοτάδι, δὲν θὰ κρατοῦσαν φανάρια; Δὲν θὰ τοὺς ἔβλεπαν οἱ Τοῦρκοι; Δὲν θὰ ὑποψιάζοντο τὴν ὅλην διαδικασίαν; Ἐπειδὴ τὰ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσον μοναδικά, ἀνάμεσα εἰς τὰς μελέτας καὶ τὰς ἐρεύνας ποὺ ἐτέθησαν ὑπ’ ὄψιν μου ὑπάρχει καὶ εἰδικὴ σελίς τῆς Ἀμερικανικῆς Ἐθνικῆς Ἀεροναυτικῆς Διαστημικῆς Ὑπηρεσίας (N.A.S.A.) πού ἀποκαλύπτει ποία ἦτο τότε ἡ κατάστασις ἐξ ἀπόψεως Σελήνης καὶ δυνατότητος νυκτερινοῦ φωτισμοῦ τῶν μονοπατιῶν καταγράφεται λοιπόν ἐκεῖ ὅτι τότε ἦτο Πανσέληνος καὶ ἑπομένως ἦτο ἐφικτὴ αὐτὴ ἡ φυγὴ καὶ αὐτὴ ἡ διαδικασία.

Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ἐκρατήσαμε τὸ γεγονὸς πάλι ἐν σιωπῇ καὶ ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ χωρὶς νὰ τὸ ἀνακοινώσωμεν, διότι λαμβάνομεν ὑπ’ ὄψιν καὶ ἐκείνους ποὺ θὰ ποῦν: Μὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εὑρεθοῦν καὶ τὰ δύο λείψανα μαζί; Μὰ καὶ τὰ δύο λείψανα νὰ εὑρεθοῦν τόσο κοντά; Μὰ τί συμβαίνει; Ἁπλούστα, ἀδελφοί μου, συμβαίνει ὅτι ἡ Ἁγία Κυράννα εἶναι ἐκείνη ποὺ πρώτη της ἐτόλμησε νὰ ἀποκρούσῃ τὴν ἐξωμοσίαν καὶ παρέμεινε ἐν τῷ μαρτυρίῳ πιστὴ εἰς τὸν Ἀναστάντα Κύριον Ἰησοῦν. Καὶ τὸ παράδειγμα αὐτῆς ἠκολούθη σε καὶ ἡ συντοπίτισσα σχεδὸν Ἁγία Ἀγγελίνα-Ἀκυλίνα, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ ἐμαρτύρησε.

Τὸ ὅτι εὑρέθησαν μαζὶ γιατί νὰ ἀπορῶμεν; Μήπως καὶ μαζὶ δὲν ἱστορήθησαν ἔκπαλαι καὶ εἰς τὰς ἁγίας εἰκόνας; Μήπως καὶ μαζὶ οἱ δυό τους δὲν ἀποτελοῦν τὰ πλέον φωτεινὰ παραδείγματα δι’ αὐτήν τὴν περιοχὴν τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας εἰς τὴν δυσχείμερον ἐποχὴν τῆς τουρκοκρατίας; Καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν εὑρήκαμε ἡμεῖς τὰ λείψανα. Ἡ Ἁγία Κυράννα ἔδειξε τὸ μέρος εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκετο ἡ φίλη της, ἡ Ἀγγελίνα. Καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Ἀγγελίνα-Ἀκυλίνα ὑπέδειξε μετ’ ἀκριβείας τὸν τόπον κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸν τὸν ἐντοίχιον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Ἑπτὰ μόλις βήματα ἀπὸ τὴν πόρταν τοῦ Ἱεροῦ ἐκεῖ καὶ θὰ βρεῖτε τὸ λείψανόν μου.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης με τον καθηγητή ιατροδικαστικής Ν. Βασιλειάδη ο οποίος εξετάζει την γνάθο της αγίας Ακυλίνας.

Καὶ εὑρέθη τὸ λείψανον καὶ ἐγένοντο καὶ ἰατροδικαστικαὶ ἐξετάσεις καὶ σήμερον ἐπεσκέφθη τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν καὶ ἕτερος ἰατροδικαστὴς ὁ ὁποῖος διεπίστωσε κακώσεις φοβεράς ἐπὶ τῶν ζυγωματικῶν ὀστῶν τοῦ προσώπου καὶ ἐπὶ τῶν ραφῶν τοῦ κρανίου πού, ὅπως μᾶς εἶπε, ἐκφράζουν τὸ μέγιστον τῆς κακότητος καὶ τοῦ μίσους αὐτῶν ποὺ τὴν κτυποῦσαν εἰς τὸ φρικτὸν καὶ φοβερὸν αὐτῆς μαρτύριον. Ἔτσι λοιπόν, ἡ Ὄσσα, Ἅγιε Θερμῶν, ἡ πατρὶς Ὑμῶν, μπορεῖ νὰ καυχᾶται, διότι εἰς αὐτὴν ἀναπαύονται αἱ δύο μεγάλαι μορφαὶ ποὺ ἔρχονται σήμερον νὰ χαρίσουν ἀνάπαυσιν εἰς τὰς ψυχᾶς ὅλων μας, καθὼς ἀγωνιῶμεν διὰ τὰ τεκταινόμενα.

Ἔρχονται νὰ μᾶς δώσουν τὴν μαρτυρίαν τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον καὶ μᾶς λέγουν: Θαρσεῖτε. Μὴν φοβεῖσθε. Ἠμεῖς ἐνικήσαμεν τὸν κόσμον διὰ τῆς χάριτος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἅγιε Πρωτοσύγκελλε, ἅγιε Γενικὲ Ἀρχιερατικέ, Νὰ χαίρεσθε καὶ νὰ ἀγαλλιᾶσθε καὶ νὰ εὐφραίνεσθε καὶ ὁ πολιὸς Ἐπίσκοπος ὑμῶν καὶ ἡ Ἱερὰ ὑμῶν Μητρόπολις, διότι τὸ αἴτημα τοῦ Ποιμενάρχου ὑμῶν ἐξεπληρώθη καὶ ἰδοὺ ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα εἶναι παροῦσα καὶ σωματικῶς διὰ τῶν ἁγίων καὶ χαριτοβρύτων αὐτῆς λειψάνων.

Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,διότι ὁ Κύριος εἰς τὰς ἡμέρας τὰς δυσκόλους τὰς ὁποίας διερχόμεθα διὰ τῶν σημείων αὐτῶν ἔρχεται νὰ μᾶς δώσῃ τὸ μεγάλον μήνυμα ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι, ὅτι ἔχομεν μαζί μας τὴν παρουσίαν Ἐκείνου ποὺ ἔδωκε τὴν ἀνδρείαν καὶ τὸ θάρρος εἰς δύο κοπέλλας, αἱ ὁποῖαι μὲ τὴν δύναμιν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατῄσχυναν τοὺς πολεμίους τῆς πίστεως καὶ ἀποτελοῦν μαρτυρίαν ὁμολογίας, ζωῆς καὶ θριάμβου τῆς ζωῆς ἔναντι τοῦ θανάτου.

Τῆς ζωῆς ποὺ πέρασε μέσα ἀπὸ τὸν θάνατον φρικτὰ μαρτύρια, ποὺ ὅταν κάποιος καὶ μόνο τὰ ἀναγνώσῃ περιγραφικῶς ἰλιγγιᾷ καὶ συγκλονίζεται.

Χαῖρε καὶ εὐφραίνου καὶ ἐσύ, ἐκπρόσωπε τοῦ Ἁγιωνύμου Ὅρους, ἀγαπητὲ π. Μάξιμε, διότι ὁ Θεὸς σὲ εὐλόγησε νὰ πιάσῃς εἰς τὰς χεῖράς σου τὰ λείψανα ἐκεῖνα ποὺ ἦσαν καὶ εἶναι τὰ λείψανα τῶν παρθένων, τῶν μαρτύρων, τῶν ἡρωίδων τῆς πίστεως. Μετάφερε ἐκεῖ εἰς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος, εἰς τοὺς πατέρας καὶ ἀδελφούς, αὐτὴν τὴν μαρτυρίαν τῶν ἐν τῷ κόσμῳ Νεομαρτύρων ποὺ ἐστήριξαν καὶ στηρίζουν μὲ τὰς εὐχάς καὶ τὴν μαρτυρίαν των τὸ Γένος μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,Ὅταν τὸ Γένος μας ἦτο ὑπόδουλον, αὐταὶ αἱ δύο μεγάλαι μορφαὶ ἔδωκαν τὸ μήνυμα τῆς ἐλευθερίας. Καὶ σήμερον, καθὼς κινδυνεύομεν νὰ χάσωμεν πολλά ἀπό τόν πνευματικόν μας πλοῦτον καί τήν ζώσαν παράδοσιν τοῦ τόπου μας, αἱ μορφαὶ τῶν Ἁγίων μας καλοῦν καὶ ἐπαναλαμβάνουν τὸ θεόπνευστον λόγιον: στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις. Μείνετε σταθεροί, ἀγωνισθῆτε. Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερον ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς Αἰῶνας τῶν Αἰώνων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Από το βιβλίο του μακαριστού Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης Ιωάννη, «Χρονικόν της ευρέσεως των Ιερών λειψάνων της αγίας ενδόξου Νεομάρτυρος Ακυλίνης – Αγγελίνης της εκ εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης». Έκδοση Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών, Όσσα Λαγκαδά 2012.