Το φως δε θα γίνη σκοτάδι ποτέ, μέχρι να υπάρχη φως, ούτε θα πάψη να υπάρχη η αλήθεια για όσα πιστεύομε εμείς!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου,
Εις τον μακάριον Βαβύλαν
Λόγος δεύτερος

Και εναντίον του Ιουλιανού και των ειδωλολατρών

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=351266

δ’. Ας πάρωμε τώρα, αν θέλετε, ότι είναι δυνατό να γίνη το αδύνατο, όπως λενε, κι ας ακούσουμε αυτόν που βγήκε από τη λίμνη [ο Απόστολος Πέτρος] να λέη ότι, Η σκιά από το σώμα το δικό μου ανάστησε νεκρούς. Κι αυτόν που ξεπήδησε από το εργαστήρι όπου έραβαν σκηνές με δέρματα [ο Απόστολος Παύλος], να καυχιέται όπως κι ο πρώτος για τα ενδύματα του.

Ποιος ήταν τόσο τρελός από αυτούς που τους άκουαν, που να πιστέψη με τα λόγια μόνο σε τέτοια πράγματα; Και γιατί κανείς άλλος εργατικός άνθρωπος δεν είπε κάτι τέτοιο εκείνο τον καιρό;

Αφού, αν αυτά που είπαν οι δικοί μας ήταν φανταστικά, φυσικό ήταν να πουν τέτοια ψέματα με μεγαλύτερη ευκολία οι κατοπινοί.

Γιατί οι πρώτοι δεν μπορούσαν ν’ αναφερθούν σε προηγούμενους και να ελπίσουν ότι θα πιάσουν τόπο τα ψέμματα τους, ενώ οι δεύτεροι, θάχαν το θάρρος των πρώτων και θα τολμούσαν ευκολώτερα να ψευδολογούν αφού θα είχαν το προηγούμενο παράδειγμα γι’ απόδειξη ότι κανείς στη γη δεν έχει νου, αλλά όλοι τα έχουν χάσει κι έχουν τρελλαθή, κι ότι μπορεί ο καθένας να λέη ό,τι θέλει για τον εαυτό του και να γίνεται πιστευτός.

Φλυαρίες και γελοιότητες όλα αυτά, και λόγια της ειδωλολατρικής ανοησίας.

Όπως δηλαδή αν επιχειρήση κανείς να τοξεύη τον ουρανό για να τον τρυπήση με τα βέλη του, ή να παίρνη νερό από τον ωκεανό για να τον άδειάση με τα χέρια του, κανείς από τους πιο ευγενικούς δε θα μείνη που να μη γελάση, ενώ οι σοβαρότεροι και θα κλάψουν με δάκρυα πολλά.

Έτσι όταν οι ειδωλολάτρες μιλούν αντίθετα στην πίστη μας, πρέπει να γελάμε και να κλαίμε γι’ αυτούς, γιατί επιχειρούν πράγματα πιο ακατόρθωτα από αυτόν που θέλει να χτυπήση τον ουρανό και να αδειάση την άβυσσο.

Το φως δε θα γίνη σκοτάδι ποτέ, μέχρι να υπάρχη φως, ούτε θα πάψη να υπάρχη η αλήθεια για όσα πιστεύομε εμείς, γιατί αυτά είναι η αλήθεια, και τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από αυτήν.

Ότι λοιπόν και τα παλαιά που γνωρίζομε γιατί τα ακούσαμε, είναι το ίδιο αξιόπιστα μ’ αυτά που σήμερα υπάρχουν και βλέπομε, αυτό θα το ομολογούσε ο κάθε φρόνιμος και μυαλωμένος.

Αλλά για να αποδειχθή εύκολα ότι είναι αληθινά τα λόγιά μας, θέλω να σας μιλήσω για κάτι παράδοξο που έγινε στη δική μας γενιά. Αλλά να μην ταραχθήτε που ενώ σας υπόσχομαι να σας πω ένα θαύμα που έγινε στα δικά μας χρόνια, έπειτα κάνω αρχή στη διήγησή μου από μια ιστορία παλαιά.

Γιατί δε θα σταθώ σ’ αυτήν, ούτε θα τα παλαιά άσχετα προς τα νέα. Η μια ιστορία έχει σχέση με την άλλη και δεν μπορούν να χωριστούν. Μα θα μάθετε καλά αυτά τα πράγματα όταν τ’ ακούσετε.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από τον Δεύτερο λόγο, «Εις τον Άγιο Μάρτυρα Βαβύλα», του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, από την έκδοση «Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα», τόμος Ε’, τα «Εγκωμιαστικά β’», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κων. Λουκάκης.