Άγιος Γεώργιος (Καρσλίδης), Γι’ αυτόν που κακομεταχειριζόταν την γυναίκα του…

Ο άγιος Γεώργιος (Καρσλίδης) της Δράμας (1901-1959).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Κάποτε επισκέφθηκαν τον Γέροντα τρία άτομα από το χωριό Κεφαλάρι [της Δράμας]. Τον ένα τον έλεγαν μπαρμπα-Γ., τον άλλον Π. και τον τρίτο Γ.

Ο Γέροντας τους περίμενε στην αυλόπορτα και τους είπε:
– Εσείς οι δύο μπείτε!

Τον Γ. τον άφησε έξω.

Αυτοί στενοχωρήθηκαν αλλά δεν είπαν τίποτα. Κάθησαν με τον Γέροντα και άρχισαν να συζητούν.

Μεταξύ άλλων, ο Γέροντας είπε στον ένα:
– Εσύ είσαι καλός άνθρωπος αλλά τρέχεις πολύ πίσω από το χρυσό. Πρόσεξε!

Στον άλλο είπε:
– Κι εσύ καλός άνθρωπος είσαι, αλλά δεν εκκλησιάζεσαι!.

Τότε πήραν θάρρος και τον παρακάλεσαν να δεχθεί και τον φίλο τους τον Γ., που ήρθε κι αυτός να εξομολογηθεί.

Ο Γέροντας κάμφθηκε από την αγάπη τους και τον φώναξε.

Όταν κάθησε κι αυτός μαζί τους, του είπε:
– Εσύ έκανες πολλά και μεγάλα αμαρτήματα και πρέπει να κάνεις ένα μεγάλο κανόνα! Θα ζητιανέψεις και θα χτίσεις πάνω εκεί στο βουνό τα εκκλησάκια σας: τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Παναγία και τον Προφήτη Ηλία!

Του έβαλε τον κανόνα γιατί παντρεύτηκε μια γυναίκα την οποία δεν εκτιμούσε ούτε την αγαπούσε· μόνο την κακομεταχειριζόταν, την έδερνε κι εκείνη η καημένη από τη στενοχώρια και την κακοπέραση πέθανε.

Μετά παντρεύτηκε και δεύτερη συνεχίζοντας την ίδια τακτική. Δεν της έδινε καμία σημασία, την είχε να δουλεύει σαν σκλάβα, την έδερνε κι από το ξύλο και τη στενοχώρια πέθανε κι αυτή.

Όταν του τα αποκάλυψε όλα αυτά ο Γέροντας, ο Γ., αν και τον έβλεπε για πρώτη φορά, μετανόησε ειλικρινά.

Πήγαινε και ζητιάνευε στα χωριά και μάζευε χρήματα για τα εκκλησάκια. Έσπερνε φασολάκια, ντομάτες, αγγουράκια κι άλλα ζαρζαβατικά. Ύστερα γυρνούσε τα χωριά και τα πουλούσε.

Με τα χρήματα που έπαιρνε αγόραζε τα υλικά για το χτίσιμο. Αρκετά παιδιά τον βοηθούσαν κουβαλώντας στα χέρια τους τα κεραμίδια. Τα άλλα υλικά τα φόρτωναν στα ζώα και τα ανέβαζαν.

Ο μπαρμπα-Γ. ποτέ δεν ανέβηκε σε ζώο! Πάντα με τα πόδια(!), όση ανάβαση και να ‘ταν. Κι αυτόν τον δρόμο τον έκανε πολλές φορές τη μέρα με υπομονή και βαθιά μετάνοια.

Οι εργάτες που τα έχτισαν δεν πήραν χρήματα. Το έκαναν από αγάπη και συμπαράσταση στον μπαρμπα-Γ. Τους είχε εξομολογηθεί την ιστορία του, τον πόνεσαν και ανέλαβαν να τον βοηθήσουν.

Σε 5-6 χρόνια τα τελείωσε όλα. Έτσι ξεκουράστηκε η ψυχή του από τον πολύ κόπο που έκανε κι ολοκλήρωσε τον κανόνα του με τις ευχές του Γέροντα.

Μέχρι σήμερα αυτά τα εκκλησάκια διατηρούνται και λειτουργούνται τη μέρα της μνήμης τους!

Από το βιβλίο, ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων», έκδοση της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας.