Γέροντας Ελπίδιος, Νηστεία μετά θεραπείας έλκους!

Γέροντας Ελπίδιος, (1913-1983) δίδυμος αδελφός του νέου Ιερομάρτυρα αγίου Φιλουμένου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

«Η νηστεία πάντα τον χρόνον ωφέλιμός εστι»

Ο Γέροντας σπανίως μεριμνούσε για τη διατροφή του. Τις περισσότερες φορές έτρωγε στο νοσοκομείο ή στο σπίτι της αδελφής του, χωρίς να έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Αν, όμως, του έβαζαν φαγητό που το θεωρούσε νόστιμο, τότε, χωρίς να γίνει αντιληπτός, έριχνε νερό στο πιάτο του για να χαλάσει τη νοστιμιά του.

Και, όταν τύχαινε να τον δει κάποιος, δικαιολογείτο λέγοντας: «Είναι πολύ ζεστό το φαγητό και χρειάζεται να κρυώσει. Πρέπει να τελειώσω γρήγορα, για να επιστρέψω στο νοσοκομείο*».

Παρόλο που το δικό του τυπικό ήταν πολύ αυστηρό, ουδέποτε υποχρέωσε τα πνευματικά του παιδιά ή τους οικείους του να το ακολουθήσουν. Έλεγε αυτά που έπρεπε, αλλά άφηνε τους ανθρώπους πνευματικά ελεύθερους να πράξουν κατά συνείδησιν.

Η μακαριστή αδελφή του Αλεξάνδρα, για παράδειγμα, όταν πήγε στην Αθήνα, έπασχε από σοβαρό έλκος στομάχου και δεν μπορούσε να φάει παρά ελάχιστα είδη φαγητών.

Πλησίαζε τότε η νηστεία των Χριστουγέννων και ο π. Ελπίδιος της είπε με νόημα:
– Αδελφή, από αύριο αρχίζει η νηστεία.
– Μα, πάτερ, του αντέτεινε αυτή, πώς μπορώ να νηστέψω; Ούτε φρούτα μπορώ να φάω ούτε χόρτα ούτε όσπρια!

Ο π. Ελπίδιος έμεινε για λίγο σιωπηλός και προσευχόμενος.

Έπειτα της είπε με πίστη:
– Ε, αδελφή, θα κάνουμε το σημείο του σταυρού, θα πούμε: «Ευλογητός ο Θεός’», θα ξεκινήσουμε και μετά… Έχει ο Θεός! Αν δεν τα καταφέρεις, μπορείς να φας ό,τι θέλεις».

Αυτό ήταν! Ολοκλήρωσε τη νηστεία και από εκείνη την ημέρα και έπειτα, ως τα βαθιά
γεράματά της, ουδέποτε την ξαναπόνεσε το στομάχι της.

Σε μια άλλη περίπτωση, κάποια πνευματικά του παιδιά τον ρώτησαν:
– Πάτερ, η διευθύνουσα στο νοσοκομείο, όταν είναι νηστεία, βάζει στις αδελφές και φυτικό βούτυρο.

Αυτός, για να μην τους υποχρεώσει να ακολουθήσουν αυτό που τηρούσε ο ίδιος, απάντησε:
– Τι να σας πω… Ε, εγώ πάντως δεν τρώω!

«Έτσι», έλεγαν, «έχοντας το δικό του παράδειγμα, ούτε και εμείς τρώγαμε. Παρόλο που ποτέ δεν μας είπε: ‘Μην φάτε αυτό ή μην φάτε εκείνο’».

Ο Γέροντας καθοδηγούσε με διάκριση, χωρίς να καταπιέζει τις ψυχές. Είχε αυστηρούς κανόνες, τους οποίους εφάρμοζε πρώτος και έτσι τα πνευματικά του παιδιά ακολουθούσαν αβίαστα τις νουθεσίες του, βλέποντας το παράδειγμα της δικής του ασκητικής βιοτής.

* Απόστιχο των αίνων εκ του Τριωδίου, Δευτέρα της Τυρινής.
** Στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού.

Από το βιβλίο, ο «Γέροντας Ελπίδιος (1913-1983), έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου, Ορούντα, Κύπρος.