Το μαρτύριο του ελεήμονα αββά Σωρανού και η αντίδραση της φύσης!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Η τελείωσις του αββά Σωρανού

Από μαρτυρίες επίσης κάποιων θεοσεβών ανθρώπων, όταν ακόμη βρισκόμουν στο μοναστήρι, πληροφορήθηκα πως τώρα στον καιρό των Λογγοβάρδων1 την περιοχή, που ονομάζεται Σώρα², υπήρξε ένας ευσεβούς ζωής πατήρ [ηγούμενος] μοναστηριού ονόματι Σώρα2 υπήρξε ένας ευσεβούς ζωής πατήρ μοναστηριού ονόματι Σωρανός3.

Εκεί κατέφθαναν δραπέτες αιχμάλωτοι για να ξεφύγουν τις λεηλασίες των Λογγοβάρδων, και αυτός τους μοίρασε όλα, όσα φαίνονταν να έχει στο μοναστήρι.

Αφού σκόρπισε σε ελεημοσύνες όλα τα ρούχα τα δικά του και των αδελφών και τα αποθέματα στο κελάρι, χρησιμοποίησε και ο,τι μπόρεσε να βρει στον κήπο.

Σαν ξοδεύθηκαν πια όλα τα πράγματα, ήλθαν ξαφνικά Λογγοβάρδοι σε αυτόν, τον έπιασαν και άρχισαν να του ζητούν χρυσό. Καθώς εκείνος τους έλεγε πως δεν έχει απολύτως τίποτα, αυτοί τον οδήγησαν σε ένα γειτονικό βουνό, στο οποίο βρισκόταν ένα δάσος τεραστίου μεγέθους.

Εκεί κάποιος φυγάς αιχμάλωτος κρυβόταν στην κουφάλα ενός δένδρου.

Στον τόπο αυτόν ένας Λαγγοβάρδος έβγαλε το ξίφος του και σκότωσε τον προαναφερθέντα ευσεβή άνδρα [τον αββά Σωρανό].

Μόλις έπεσε στη γη το σώμα του, αμέσως ολόκληρο το βουνό και το δάσος σείσθηκε, σαν να έλεγε η τρεμάμενη γη πως δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της αγιότητος εκείνου.

1. Δηλ. όπως έχουμε ξαναπεί, τα χρόνια μετά το 568.
2. Sura, αρχαία πόλις του Λατίου στην χώρα των Ουόλσκων,  στη δεξιά όχθη του Λείριος ποταμού. Ανήκει στην Καμπανία, αλλά είναι κοντά στην Βαλερία,
3. Suranus, αναγράφρεται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 24 Ιανουαρίου.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, «Βίοι αγνώστων ασκητών», έκδοση Ιεράς Καλύβης αγίων Αποστόλων – «Πατριάρχου». Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις, Ιερομονάχου Ιωάννου.