Αββάς Ποιμήν ο βοσκός, Η κατασπάραξή του από τα θηρία ως εφαρμογή του πνευματικού νόμου !

(Σχέδιο Ιωάννη Βράνου).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Για τον αββά Ποιμένα το βοσκό

Έλεγε ο Αββάς Αγαθόνικος, ο ηγούμενος του κοινοβίου του Καστελιού του αγίου Πατέρα μας Σάββα:
Μια μέρα κατέβηκα στο Ρουβά, να επισκεφτώ τον αββά Ποιμένα το βοσκό. Κι όταν τον βρήκα, του είπα τους λογισμούς μου. Μόλις λοιπόν βράδιασε, με άφησε σ’ ένα σπήλαιο. Ήταν τότε χειμώνας κι έπιασε εκείνη τη νύχτα μεγάλο κρύο κι έτρεμα πολύ.

Έρχεται λοιπόν το πρωί ο γέροντας και μου λέει:
«Πώς είσαι, παιδί μου»;

Του λέω:
«Συμπάθα με, πάτερ, πέρασα άσχημη νύχτα από το κρύο».

Μου λέει κι αυτός:
«Αλήθεια, παιδί μου; Εγώ δεν κρύωσα».

Εγώ τότε απόρησα ακούγοντάς τον, επειδή ήταν γυμνός.

Και του λέω:
«Κάνε αγάπη, πώς δεν κρύωσες»;

Αυτός λέει:
«Ένα λιοντάρι ήρθε και κοιμήθηκε κοντά μου κι αυτό με θέρμανε. Όμως σου λέω, αδελφέ, πρόκειται να με φάνε τα θηρία».

Του λέω:
«Γιατί»;

Αυτός μου λέει:
«Διότι όταν ήμουν στη χώρα μας» (ήσαν και οι δυο Γαλάτες) «ήμουν βοσκός προβάτων· και παράβλεψα έναν ξένο περαστικό και τον έφαγαν τα σκυλάκια τα δικά μου και, μολονότι μπορούσα να τον σώσω, δεν τον έσωσα, αλλά τον άφησα και τον σκότωσαν τα σκυλιά. Και γνωρίζω λοιπόν ότι κι εγώ έτσι πρόκειται να πεθάνω».

Και μετά τρία χρόνια φαγώθηκε ο γέροντας από θηρία σύμφωνα με τα λόγια του.

Από το βιβλίο, «Λειμωνάριον», έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Μοναχού Θεολόγου.