Οσία Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή, Το «σφουγγαρόπανο» της Μονής που ήταν σε υψηλότερα πνευματικά μέτρα από τον άγιο Πιτηρούμ!

Οσία Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή. (Έργο π. Παύλου Πολίτη).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

1. Σ’ αυτό το μοναστήρι έζησε άλλη μια μοναχή, η Ισιδώρα, που υποκρινόταν ότι ήταν τρελή και δαιμονισμένη για χάρη του Χριστού. Τόσο πολύ τη σιχάθηκαν οι άλλες, που δεν έτρωγαν μαζί της, πράγμα που η ίδια είχε διαλέξει.

Τριγύριζε στην κουζίνα, έκανε κάθε είδους αγγαρεία και ήταν, όπως λένε, το σφουγγαρόπανο του μοναστηριού, εφαρμόζοντας στην πράξη το ρητό· «Όποιος από σας νομίζει πως είναι σοφός με τα μέτρα αυτού του κόσμου, ας γίνει μωρός, για να γίνει πραγματικά σοφός».

Υπηρετούσε τη μονή έχοντας δέσει στο κεφάλι της ένα κουρέλι, ενώ όλες οι άλλες έχουν «κόψει σύρριζα τα μαλλιά τους και φορούν κουκούλες. Καμιά από τις τετρακόσιες μοναχές δεν την είδε ποτέ να τρώει κανονικά ούτε μια φορά στη ζωή της.

Σκούπιζε την τραπεζαρία και έπλενε τις κατσαρόλες· τα ψίχουλα και τα περισσεύματα της ήταν αρκετά, γιατί ποτέ δεν κάθησε σε τραπέζι ούτε άγγιξε κομμάτι ψωμί. Δεν έβρισε ποτέ κανέναν, δεν βαρυγκόμησε, δεν ξεστόμισε περίσσια λόγια, παρόλο που και τη χαστούκιζαν και την έβριζαν και την καταριόντουσαν και την έφτυναν.

2. Παρουσιάστηκε άγγελος στον άγιο Πιτηρούμ, άνδρα δοκιμασμένο στην αρετή, που ασκήτευε στο βουνό Πορφυρίτη, και του λέει· «Γιατί καυχιέσαι ότι είσαι ευλαβής και μένεις σε τέτοιο τόπο; Θέλεις να γνωρίσεις μια γυναίκα που είναι πιο ευσεβής από σένα; Πήγαινε στο γυναικείο μοναστήρι των Ταβεννησιωτών και θα βρεις εκεί μια μοναχή που φοράει στέμμα στο κεφάλι της. Αυτή είναι καλύτερη από σένα. Με τόσο πλήθος αντιμάχεται και η καρδιά της ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον Θεό. Συ κάθεσαι εδώ και ο νους σου πλανιέται στις πόλεις».

3. Έτσι αυτός, που ποτέ δεν είχε βγει από το κελλί του, σηκώθηκε και πήγε ως εκεί και παρακάλεσε τους πνευματικούς να του επιτρέψουν να επισκεφθεί το μοναστήρι των γυναικών. Επειδή ήταν φημισμένος και γέροντας, του δόθηκε η άδεια. Όταν μπήκε μέσα, ζήτησε να δει όλες τις μοναχές, εκείνη όμως δεν παρουσιαζόταν.

Τελικά τις λέει· «Φέρτε μου τες όλες, λείπει μία».

Του απαντούν· «Υπάρχει μια ακόμη στην κουζίνα, είναι σαλή», έτσι αποκαλούν αυτές που έχουν μέσα τους το δαιμόνιο.

Τις λέει· «Να μου την φέρετε και αυτή. Αφήστε με να την δω».

Πηγαίνουν και τη φωνάζουν, εκείνη όμως δεν υπάκουσε είτε επειδή κατάλαβε τι πρόκειται να γίνει είτε γιατί της αποκαλύφθηκε. Τη σέρνουν λοιπόν με τη βία και της λένε· «Ο άγιος Πιτηρούμ θέλει να σε δει», ήταν βέβαια ξακουστός.

4. Όταν παρουσιάστηκε, διέκρινε ο άγιος το κουρέλι στο μέτωπο της, της πρόσπεσε και είπε· «Ευλόγησε με».

Όμοια και εκείνη έπεσε στα πόδια του λέγοντας· «Συ να με ευλογήσεις, Κύριε».

Κατάπληκτες όλες του λένε· «Αββά, μην ξευτελίζεσαι, είναι σαλή».

Τις αποστομώνει ο Πιτηρούμ· «Εσείς είστε σαλές, αυτή είναι δική μου και δική σας αμμά», έτσι αποκαλούν τις πνευματικές μητέρες, «και εύχομαι να βρεθώ αντάξιός της την ημέρα της κρίσης».

5. Ακούγοντάς τα οι μοναχές έπεσαν στα πόδια του και εξομολογούνταν η κάθε μια τους τις προσβολές που της έκανε· μια είπε ότι την περιέλουσε με τα βρομόνερα των πιάτων, άλλη πως την χτύπησε με γροθιές, κι άλλη ότι της πασάλειψε τα ρουθούνια με σινάπι. Όλες ομολόγησαν τις προσβολές που έκαναν σε βάρος της.

Ο άγιος Πιτηρούμ προσευχήθηκε για χάρη τους και έφυγε.

6. Κάμποσες μέρες κύλισαν και η σαλή μην αντέχοντας τις δόξες και τις τιμές των αδελφών της και επειδή βαρέθηκε τις συγγνώμες τους, εγκατέλειψε το μοναστήρι κρυφά. Κανένας δεν έμαθε που πήγε, που κρύφθηκε ή πως πέθανε.

Από το βιβλίο του Δημήτριου Γ. Τσάμη, «Μητερικόν», τόμος α’, έκδοση της Αδελφότητας η «Αγία Μακρίνα», Θεσσαλονίκη 1990.