Άρθρο του κ. Στέλιου Παπαντωνίου για την είδηση της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Avrupa» με τίτλο «Τώρα τζαμί και στον Απόστολο Ανδρέα», ότι άρχισαν έργα για την κατασκευή τεμένους κοντά στο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην κατεχόμενη Καρπασία της Κύπρου. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
«Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη», τι τρικυμίας, εδώ έχουμε καταποντιστεί σαράντα εννέα χρόνια τώρα, η προδοσία συνεχίζεται εις βάρος της πατρίδας μας, άρχισε με το πραξικόπημα, συνεχίστηκε με την εισβολή κι έκτοτε μόνο μαύρες οι μέρες της ζωής μας, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι πρόσφυγες, ένας ολόκληρος κόσμος ελληνικός και χριστιανικός δέχεται επίθεση καθημερινή από τους κατακτητές και τους «δικούς» μερικές φορές, το και χειρότερο.
Η Κερύνεια για τα καζίνο και τα κέντρα διασκέδασης, η Αμμόχωστος με τα ξενοδοχεία της να πάσχουν και να χρησιμοποιούνται μοχλός πίεσης καθημερινά, ψυχικής καταπάτησης, στα σημεία εισόδου στην κατεχόμενη γη βενζινάδικα και αγορές για φτηνούς ανθρώπους.
Εκεί στην άκρη των ακρών ο Απόστολος Ανδρέας, περήφανος περιφρουρεί την Καρπασία και όλο το νησί, χρόνια τώρα, και αρχίζουν οι τουρκικές εξυπνάδες, «είναι θέμα κυριαρχίας, η Εκκλησία χτίζει μοναστήρια κι εκκλησιές για να δείξει την κυριαρχία της», λέει ο τουρκάκης, κι έτσι πρέπει να δείξει και το παράνομο καθεστώς την ανύπαρκτη δική του, να διαμορφώσει ή να κτίσει τόπο προσευχής για τους μουσουλμάνους εκεί, στην άκρη των ακρών, για να φανερώνει στους ανυποψίαστους την δήθεν κυριαρχία του στηριγμένη σε χιλιάδες μπότες και λόγχες και όπλα και συστήματα και άλλα τέτοια.
Όπου και να σκάψεις στην Κύπρο θα βρεις ελληνικό και χριστιανικό πολιτισμό, γιατί έχουν δημιουργήσει οι πρόγονοί μας, κι όπου καταστροφή πολιτισμού ξέρεις ποιος κρύβεται, ή προσπαθεί να εμφανίζεται σωτήρας και προστάτης, εκατοντάδες βυζαντινές εικόνες σε μουσεία, για να προστατευτούν, λέει, κι άλλα ιερά σκεύη στις αγορές του κόσμου.
Ο Απόστολος Ανδρέας φανερώνει την κυριαρχία της Εκκλησίας της Κύπρου, τον ελληνικό και χριστιανικό μας πολιτισμό, ό τι κι αν κάμουν αυτός εκεί, στην άκρα περηφάνεια του, με υπομονή και καρτερία δέχεται τα άνανδρα κτυπήματα, και μας στέλνει το μήνυμα πως αυτή η γη είναι δική μας. Καιρός να αντιστρέψουμε το κλίμα, όχι μόνο με διακηρύξεις αλλά με πράξεις, καθένας και τα όπλα του, καθένας και τη συνείδησή του.
