Όταν μία μέρα είναι προτιμότερη από χίλιες…

(Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=377537)

    

Ψαλμὸς ΠΓ΄ (83)

Πορεύσονται ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν, ὀφθήσεται ὁ Θεὸς τῶν θεῶν ἐν Σιών.

(Θα πορεύονται όλο και πιο δυνατοί και έτσι θα τους αποκαλυφθεί ο Θεός των θεών στην Αγία Σιών (Ιερουσαλήμ).

Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι, ὁ Θεὸς Ἰακώβ. 

(Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, άκουσε με προσοχή σε παρακαλώ την προσευχή μου και βάλ’ την καλά μέσα στα αυτιά σου, εσύ ο Θεός του Ιακώβ).

Ερμηνεία

          Οι άνθρωποι αυτοί με τα δάκρυα της μετανοίας και της ταπείνωσης, θα έχουν συνεχή πρόοδο και ενδυνάμωση, κατακτώντας την μια αρετή μετά την άλλη  γενόμενοι έτσι συνεχώς πιο ισχυροί. Σιών είναι πλέον η νέα Σιών, δηλαδή η εκκλησία του Χριστού, όπου θα γίνονται συνεχείς αποκαλύψεις και θεοφάνειες. Έτσι  τώρα πια θα παρουσιάζεται ο Θεός των θεών, ο Θεός των δυνάμεων, γι’ αυτό και αυτόν παρακαλούμε να ακούσει την προσευχή μας, να μας προσέξει, διότι είναι ο Θεός του από την εποχή του Ιακώβ. Δεν πρόκειται έπομένως για νέο Θεό, που πρόκειται να γεννηθεί από την Παρθένο Μαρία, αλλα για τον προγονικό Θεό, τον Θεό των πατέρων τους.

Ὑπερασπιστὰ ἡμῶν, ἴδε, ὁ Θεός, καὶ ἐπίβλεψον εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου. 

(Υπερασπιστά της ζωής μας, κοίταξε, Θεέ μου, και ρίξε  μια ματιά στο πρόσωπο αυτού που εσύ τον έχρισες βασιλιά σου).

Ερμηνεία

          Ο Θεός είναι για το Δαυίδ και για κάθε χριστιανό ό πιο δυνατός υπερασπιστής της ζωής του και επομένως δεν μπορεί να εγκαταλείψει απροστάτευτο τον «χριστό» του, αυτόν  που ο ίδιος έχρισε ως Υιό του. Δεν πρόκειται βέβαια μόνο για τον μονάκριβο Υιό του, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος στα Θεοφάνεια χρίστηκε από τον ίδιο τον Θεό αποκαλώντας τον με την ίδια του φωνή «αγαπητόν Υιόν»  αλλά και για κάθε χριστιανό, ο οποίος με το μυστήριο του χρίσματος που γίνεται κατά το βάπτισμα, γίνεται υιός του Θεού και έχει πλέον από εκεί και στο εξής  μοναδικό προστάτη τον Παντοδύναμο Θεό. Έτσι «δικαιωματικά» μπορούμε να ζητήσουμε την προστασία του προστάτη μας Θεού.

Ὅτι κρείσσων ἡμέρα μία ἐν ταῖς αὐλαῖς σου ὑπὲρ χιλιάδας.

(Γιατί μια μέρα μέσα στην αγκαλιά σου είναι πολύ καλύτερη από χιλιάδες άλλες μέρες).

 Ερμηνεία

          Η μία μέρα, όπως και οι χιλιάδες μέρες, αναφέρονται στις ημέρες αυτής της ζωής, στην οποία όλοι θέλουμε όχι χιλιάδες αλλά και εκατομμύρια μέρες να ζούσαμε, κι όμως έρχεται ο θάνατος που επέτρεψε ο Θεός να έρθει στον άνθρωπο από αγάπη σε αυτόν, για να μην διαιωνιστεί το κακό. Και υπήρξαν πολλά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι αν δεν έζησαν χιλιάδες, έζησαν εκατοντάδες χρόνια, όπως ο Μαθουσάλας και πολλοί άλλοι. Και πάλι ο θάνατος είναι βέβαιος. Δεν φτάνει όμως η ποσότητα των ημερών όσο η ποιότητα. Τι νόημα να ζήσεις πολλά χρόνια αλλά χρόνια δυστυχισμένα. Το θέμα δεν είναι να είναι το χρόνια μας πολλά αλλά ευλογημένα. Και θα είναι ευλογημένα, αν είναι στις αυλές του Κυρίου, δηλαδή κοντά στον Θεό, οποίος δίνει νόημα σε κάθε λεπτό της ζωής μας. Επομένως και μία μέρα κοντά στον Χριστό αξίζει πολύ περισσότερο από χιλιάδες χρόνια χωρίς τον Χριστό, γιατί αυτά τα χρόνια θα είναι δυστυχισμένα.

Ἐξελεξάμην[1] παραῤῥιπτεῖσθαι[2]  ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον, ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν. 

(Θα προτιμούσα να με ρίχνανε σαν σκουπίδι στον οίκο του Θεού μου παρά να  κατοικώ σε οίκους αμαρτωλών).

Ερμηνεία

          Ο οίκος του Θεού είναι ο χώρος όπου βρίσκεται ο Θεός, δηλαδή ο Παράδεισος. Ανάμεσα στον οίκο  του Θεού και στον οίκο των αμαρτωλών, δεν μπορεί να γίνει σύγκριση, είναι ημέρα με την νύχτα. Είναι όμως αξιοπρόσεκτο το πόσο ευχαριστημένος είναι ο Δαυίδ, όπως και κάθε πιστός χριστιανός, να βρίσκεται έστω σε κάποια γωνίτσα, φτάνει να είναι μέσα στον Παράδεισο και κοντά στον Θεό, παρά να είναι βασιλιάς και να κατοικεί σε παλάτια αμαρτωλά, όπως συνήθως συμβαίνει με την πλεονεξία των ανθρώπων. Στον Παράδεισο επικρατεί, η γαλήνη η αγαλλίαση, η ευτυχία, στα αμαρτωλά παλάτια η δουλοπρέπεια, η αναισχυντία και τελικά  η δυστυχία. Δεν χρειάζεται επομένως να διερωτηθεί κανείς για την προτίμηση κάποιου, αλλά να διερωτηθεί πώς θα μπορεί να μπει στον οίκο του Θεού. Αυτό όμως το πρόβλημα το έχει λύσει η εκκλησία και έχει βρει τον τρόπο της. Δεν έχουμε παρά να πειστούμε και να τον εκμεταλλευτούμαι.

Ὅτι ἔλεος καὶ ἀλήθειαν ἀγαπᾷ Κύριος ὁ Θεός, χάριν καὶ δόξαν δώσει,

(Γιατί ο Κύριος και Θεός μου προτιμά να δείχνει το έλεός του και την αξιοπιστία του και να δίνει τη χάρη του και τη δόξα του στους πιστούς του).

Κύριος οὐ στερήσει τὰ ἀγαθὰ τοῖς πορευομένοις ἐν ἀκακίᾳ.

 (Ο Κύριος δε θα στερήσει τα αγαθά του από αυτούς που πορεύονται στην ακακία).

Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων[3],  μακάριος ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ σέ.

(Κύριε, ο Θεός όλων των δυνάμεων, φυσικών και πνευματικών, ευτυχισμένος ο άνθρωπος που στηρίζει τις ελπίδες του  σε σένα).

Ερμηνεία

          Πλούσια τα αγαθά του Κυρίου. Πρώτα πρώτα το μέγα έλεος, όπως αναφέρεται συχνά στο τέλος πολλών τροπαρίων, που δεν είναι άλλο από την σωτηρία μας. Ύστερα η αλήθεια, για την οποία αγωνίζονται, ψάχνουν και ερευνούν όλοι οι σοφοί της γης και δεν την βρίσκουν, διότι ψάχνουν σε λάθος κατεύθυνση. Μία μόνο είναι  η αλήθεια, ο Χριστός. Το είπε κατηγορηματικά ο ίδιος: «Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Ζωή». Πρόκειται για την σωτήρια αλήθεια, αυτή που σώζει τον άνθρωπο από την φθορά και τον θάνατο. Όμως σε καλούς αγωνιστές δίνει την Χάρη του, με την οποία κάνουν πολλά θαύματα, αλλά και την δόξα του, δηλαδή το στεφάνι της δόξας, την καταξίωση της ζωής τους, η οποία φέρνει δόξα σε αυτόν τον κόσμο, αλλά κυρίως την ζει στον άλλο κόσμο.

          Όλες αυτές οι δωρεές θα τις απολαύσουν και δεν θα τις στερηθούν αυτοί που σε όλη τους την ζωή έζησαν με ακακία και τιμιότητα. Οι πλούσιοι αυτοί του κόσμου θα τα στερηθούν στον άλλο κόσμο, όπως στην παραβολή του φτωχού Λαζάρου.  Η εκκλησία μας το τονίζει  καθαρά: «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον οκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας διαβεβαιώνει τους πιστούς ότι: «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρον τέλειον άνωθεν εστί εκ σου του Πατρός των φώτων».  Εξάλλου ο ίδιος ο Κύριος τόνισε: «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν των Ουρανών και πάντα ταύτα προστεθήσεται υμίν».

          Όλα αυτά είναι θέμα πίστης και ελπίδας προς τον Θεό, πράγμα που δεν είναι εύκολο. Όμως όποιος παρακάμψει στην στυγνή λογική και προχωρήσει στον χώρο της πίστης είναι τυχερός, είναι ευτυχισμένος, διότι τις ελπίδες του τις στηρίζει στον Κύριο των Δυνάμεων, τον Ιησού Χριστό.

[1] Εξελεξάμην: Αόρ. του εκ – λέγομαι (με Μέση όχι Παθητ. Σημασία) = προτιμώ

[2] Παρα(ρ)- ρίπτομαι = ρίχνομαι δίπλα ( σαν σκουπίδι).

[3] Για Τέταρτη  φορά επαναλαμβάνει το: «Κύριε των Δυνάμεων» που δείχνει από τη μια ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος όλων των δυνάμεων, φυσικών και πνευματικών, και από την άλλη την εμπιστοσύνη του σε ένα τόσο ισχυρό Θεό, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει με κάθε τρόπο.

 

(Συνεχίζεται)