Γέρων Θαδδαίος: Δεν είναι ο άνθρωπος που φθάνει στη γνώση· τη γνώση τη χορηγεί ο Θεός!

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας (1914-2003).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Θεωρία – η αποκάλυψη των μυστηρίων

Όταν η ανθρώπινη καρδιά κατοικήσει στο Βασίλειο των Ουρανών, ο Θεός τότε θα της αποκαλύψει το μυστήριο.

Ο Θεός είναι σαν να τραβά το κάλυμμα της αγνωσίας από τον νου του.

Μαζί με τον Θεό «θα μπει» μέσα στην κτίση και θα καταλάβει το μυστήριό της.

Ο άνθρωπος τότε όχι μόνο θα καταλάβει το μυστήριο της κτίσης, αλλά και το μυστήριο του εαυτού του (του είναι του).

Και τελικά, σε μία ιερή στιγμή ο Θεός, κατά το ανείπωτο έλεος Του, θα του αποκαλύψει και τον Εαυτό Του κι ο άνθρωπος θα έχει θεωρία του Βασιλιά της δόξας, όπως βλέπει τον ήλιο στο καθαρό νερό, όπως περιγράφεται στον βίο του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου.

Τότε ο άνθρωπος είναι ένα με τον Θεό και μέσα του ο Θεός ενεργεί.

Τέτοιος άνθρωπος μόνο με το σώμα ζει στη γη, ενώ με το πνεύμα βρίσκεται στο Βασίλειο των Ουρανών, με τους Αγγέλους και με τους Αγίους, και έχει θεωρία Κυρίου.

Όλη η γνώση είναι μέσα στον Θεό και όταν θελήσει ο Κύριος, μόνο κατά το έλεος Του αποκαλύπτει στον άνθρωπο τα μυστήρια.

Δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος που φθάνει στη γνώση – τη γνώση τη χορηγεί ο Θεός.

Έτσι, να, ο απλός, ο αμαθής μοναχός, με το έλεος του Θεού μαθαίνει μεγάλα μυστήρια: για τη ζωή, για τον θάνατο, για τον παράδεισο, για την κόλαση, ακόμα μαθαίνει και το πώς οικοδομήθηκε αυτός ο κόσμος.

Πώς έτσι;

Επειδή με τον Κύριο εισέρχεται στην ουσία κάθε πράγματος.

*****

Όταν ένα πνευματικό τέκνο είπε στον ηγούμενο ότι δεν κατάλαβε την ιστορία για την «είσοδο στην ουσία των πραγμάτων», ο πατέρας ηγούμενος επανέλαβε απλά εκείνο που ήδη είχε πει και πρόσθεσε:
«Ας πάρουμε, για παράδειγμα, αυτό το φύλλο. Ο ησυχαστής μαζί με τον Κύριο ‘εισχωρεί’ στην ουσία του και παρόλο που δεν είχε μάθει Βοτανική, ‘καταλαβαίνει’ το πώς ζει αυτό το φύλλο, πώς τρέφεται, πώς αναπνέει».

Στην ερώτηση του ιδίου πνευματικού τέκνου, πώς τότε δεν υπερηφανεύεται ένας τέτοιος μοναχός, ο Γέροντας με πραότητα απάντησε: «Αφού δεν έχει με τι να υπερηφανευθεί. Αυτή η γνώση δεν είναι δική του, είναι του Θεού. Και με τον ίδιο τρόπο που ο Κύριος μας την παραχώρησε, με τον ίδιο τρόπο μπορεί και να την αφαιρέσει από μας. Ο μοναχός, όπως και ο άγιος Απόστολος Παύλος, καυχιέται μόνο με τις αδυναμίες του».

Στην επόμενη ερώτηση – άραγε δεν φτάνει ο επιστήμονας στην επίγνωση με τον δικό του νου, απάντησε:
«Ναι, αλλά μόνο όταν ο Κύριος του την εμφυσήσει στον νου. Καταλαβαίνετε, το να φτάσεις στην επίγνωση δεν είναι αποτέλεσμα προσπάθειας του νου μας, αλλά ο Θεός, κατά το έλεος Του, λυπάται τον άνθρωπο λόγω των προσπαθειών που κατέβαλε, δεν θέλει να τον στενοχωρήσει, οπότε από τη μεγάλη αγάπη Του επιτρέπει να φτάσει σε κάποια
επίγνωση».

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από το βιβλίο, Γέρων Θαδδαίος, «Ένας πνευματικός της εποχής μας» των εκδόσεων Πορφύρα.