Γέροντας Αρσένιος: Το γράμμα και το πνεύμα των κανόνων

Γέροντας Αρσένιος Παπατσιώκ. Φωτογραφία από τα αρχεία του ρουμανικού κομουνιστικού καθεστώτος. Ο Γέροντας είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 14 χρόνων.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο πνευματικός λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τις καταστάσεις ανάμεσα στις όποιες εκτυλίχθηκαν οι αμαρτίες. Το γεγονός ότι ο χριστιανός λέει με μεγάλη καρδιακή συντριβή τις αμαρτίες του, αυτό είναι το πιο σπουδαίο.

Τότε αυτός φθάνει ταχέως στην αγάπη του Θεού και δεν πρέπει ο πνευματικός να του απαγορεύσει για πολύ διάστημά τη Θεία Κοινωνία.

Σας λέω ένα παράδειγμα από τα συμβάντα της ζωής μου ως πνευματικού:
Ξενύχτισα σχεδόν το βράδυ ενός Μεγάλου Σαββάτου με ένα χριστιανό, γέρο, από το Μαραμούρες (πόλη στη βορειοδυτική Ρουμανία), που είχε έλθει με μία κάππα.

Μου είπε:
«Πάτερ, ήρθα να εξομολογηθώ, να με τακτοποιήσεις πνευματικά».

Ποιος είναι αυτός ο γέρος; Στο χωριό του ήταν ένας αξιομίμητος άνθρωπος. Επί τριάντα χρόνια η γυναίκα του είχε ακολουθήσει την προτεσταντική κοινότητα των Αντβεντιστών.

Τότε υπήρχε ένα ρεύμα Αντβεντιστών πολύ δυνατό εκεί. Όλοι οι Αντβεντιστές αποφάσισαν να πιάσουν τον Ιωάννη, που ήταν αντιπρόσωπος του χωριού του, να τον πείσουν να ακολουθήσει το χωριό του την αίρεσή τους.

Όμως αυτός είχε στενές σχέσεις με την εκκλησία και δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το φρόνημά του. Αυτός κρατούσε με θάρρος τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και δεν πήγαινε με τους εχθρούς της πίστεως.

«Εγώ δεν έχω καμιά δουλειά να πάω κοντά τους», μου έλεγε.

Τον ρώτησα: «Νήστεψες;»· διότι είχε πόθο να κοινωνήσει. Την άλλη μέρα ήταν Πάσχα. «Όχι πάτερ, Και χθες κατέλυσα, διότι τη Μεγάλη Παρασκευή ήμουν στο νοσοκομείο».

Τότε είπα εγώ στον εαυτό μου:
«Τι κάνεις τώρα, Αρσένιε;». Σίγουρα ό,τι θα έκανε ο Χριστός. Ο άνθρωπος αυτός επί τριάντα χρόνια αμυνόταν για την ορθόδοξη πίστη και τώρα εγώ προβληματίζομαι, διότι έφαγε ένα κομμάτι τσουρέκι το Μέγα Σάββατο ευρισκόμενος και σε ξένο μέρος;

«Καλά, μπαρμπα-Γιάννη, να νηστέψεις μέχρι αύριο».

Και το αύριο ήτο μόνο μερικές ώρες. αυτό το επιτίμιο του έδωσα εκείνη τη στιγμή και τον κοινώνησα.

Βλέπετε πως επιβάλλεται να κάνεις μια συγκατάβαση για ένα τόσο σοβαρό θέμα; Δεν τον «κανόνισα» σύμφωνα με τους κανόνες, αλλά υπελόγισα, σύμφωνα το πνεύμα των κανόνων, την πνευματική του κατάσταση και τον ηρωικό πόλεμο που επί τόσα χρόνια έκανε χάριν της Ορθοδόξου πίστεως.

Διότι, πρέπει να πω, αλλά με φόβο, ότι δε βλέπω μόνο με τη νηστεία την είσοδο στην ουράνια βασιλεία. Η βαθιά ταπείνωση και η ακακία μας παρέχουν την ελπίδα της σωτηρίας μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων» των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.