Άγιος Ζωσιμάς: Εάν σκεφθεί κανείς κάποιον που του έκανε οποιοδήποτε κακό και πλέκει λογισμούς εναντίον του, επιβουλεύεται την ίδια την ψυχή του

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αββάς Ζωσιμάς
Κεφάλαια ωφέλιμα

3

1. Και έλεγε ότι:
Εάν σκεφθή κανείς κάποιον που τον έθλιψε ή τον εζημίωσε ή τον ελοιδόρησε ή του έκανε οποιοδήποτε κακό και πλέκη λογισμούς εναντίον του, επιβουλεύεται την ίδια την ψυχή του σαν οι δαίμονες· διότι αυτό του αρκεί για επιβουλή.

Και τι λέγω εάν πλέκη λογισμούς; Εάν δεν τον μνημονεύη σαν ιατρό, αδικεί τον εαυτό του πολύ. Διότι τι λέγεις ότι πάσχει; Εκείνος καθαρίζει· και οφείλεις να τον μνημονεύης σαν ιατρό σταλμένο σε σένα από τον Χριστό. Χρεωστείς να πάθης για τα όνομά του και οφείλεις να τον έχης σαν ευεργέτη.

2. Εάν δε δεν έχης απαλλαγή από την κακία, ούτε επιθυμής να απαλλαγής, ο Κύριος ο Θεός είναι αναίτιος. Το πάσχειν είναι σύμπτωμα αρρωστημένης ψυχής· εάν δεν εννοούσες, δεν θα έπασχες, και οφείλεις να ευγνωμονής τον αδελφό, διότι διά μέσου αυτού εγνώρισες την νόσο σου και να δεχθής τις ενέργειές του προς εσένα σαν ιαματικά φάρμακα που σου εστάλθηκαν από τον Ιησού.

Εάν δε όχι μόνο δεν ευχαριστής, αλλά πλέκης λογισμούς εναντίον του, ουσιαστικά λέγεις στον Ιησού, «δεν θέλω να ιατρευθώ από σένα· δεν θέλω να δεχθώ τα φάρμακά σου θέλω να σαπώ στα τραύματά μου θέλω να γίνω υπήκοος των δαιμόνων».

Και τι λοιπόν θα κάνη ο Κύριος; Πραγματικά ο Κύριός μας, αφού είναι αγαθός απέναντι στις κακίες μας, μας έδωσε εντολές άγιες που τις καθαρίζουν σαν καυτήρες και καθαρτικά.

Όποιος λοιπόν θέλει και ποθεί να ιατρευθή, για ν’ απαλλαγή από την νόσο είναι ανάγκη να υπομείνη τα φάρμακα που επιβάλλονται από τον ιατρό.

Βέβαια ούτε ο άρρωστος αισθάνεται ευχαρίστησι να εγχειρίζεται και να καυτηριάζεται ή να λαμβάνη καθάρσιο, αλλά και τα ενθυμείται αυτά με αηδία· και όμως πείθει τον εαυτό του ότι χωρίς αυτά είναι αδύνατο ν’ απαλλαγή από την νόσο· έτσι λοιπόν παραδίδει τον εαυτό του στον ιατρό, γνωρίζοντας ότι με την μικρή αηδία απαλλάσσεται πολλής αδιαθεσίας και πολυχρόνιας νόσου.

3. Καυτήρ του Ιησού είναι αυτός που σου φέρει ζημία· αλλά σε απαλλάσσει από πλεονεξία, εάν υπομένης γενναία, εάν όμως δεν ανέχεσαι, αδικείς και τον εαυτό σου. Μη κατηγορείς τον αδελφό σου.

Εμείς όμως, σαν από πειρασμό, αφήνοντας την αυτομεψία. Μη δεχόμενοι το φάρμακο του Χριστού, αρχίζομε να πλέκωμε λογισμούς κατά των ευεργετών μας, σαν οι μανιακοί.

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=383387

 Από τον τόμο «Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών, Αββά Ησαΐου, αββά Ζωσιμά, αββά Δωροθέου» των εκδόσεων Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Χρήστου.