Χρειάζεται λεπτή ικανότητα με γλυκό τρόπο να χωρίζεις τα δύσκολα κατηχητόπουλα για να γίνεται σωστά το μάθημα

Πολύ πριν την πανδημία του κορονοϊού πήγα σε ορισμένα κατηχητικά σε χωριά της περιοχής της Θεσσαλονίκης. Ήμουν βοηθός κατηχητού.

Αν θα μου έδιναν ένα επίθετο, θα μου ταίριαζε, νομίζω, ο τίτλος του «ήπιου διαχωριστή»! Πραγματικά επενέβαινα όταν κάποιος έκανε φασαρία που δεν θα άφηνε τους υπόλοιπους να παρακολουθήσουν το μάθημα. Παρακάτω θα σας περιγράψω δύο τέτοιες περιπτώσεις, ως παραδείγματα βοήθειας προς τον κατηχητή.

Το πρώτο ήταν ένα άτομο που είχε ηλικία οκτώ ως δέκα χρονών. Από το πρώτο λεπτό του μαθήματος ήταν πολύ ζωηρός. Δηλαδή μιλούσε με τους διπλανούς του. Τρεις παρατηρήσεις δέχτηκε από τον κατηχητή του. Παρακολουθώντας την όλη πλοκή, έδωσα, νομίζω, την πιο ήπια λύση. Τον φώναξα να έρθει και να καθίσει κοντά μου και ανταποκρίθηκε αμέσως. Έτσι έκαναν το μάθημά τους με ησυχία. Βέβαια, κάποια στιγμή τον έστειλα πίσω στην παρέα του, αλλά ευτυχώς είχε ηρεμήσει και κατάφερε να μην κάνει την προηγούμενη φασαρία.

Το δεύτερο περιστατικό αφορά έναν έφηβο από τάξη γυμνασίου, που την ώρα του κατηχητικού μαθήματος έπαιζε με την μπάλα του που την είχε φέρει για να παίξουν μετά το μάθημα. Επειδή έκανε θόρυβο το τόπι αυτό και ενοχλούσε πολύ την ροή του μαθήματος, του ζήτησα να την δώσει σε μένα, πράγμα που έγινε. Φυσικά, του την έδωσα μόλις τελείωσε το κατηχητικό.

Με αυτά τα δυο περιστατικά θα μπορούσα να κάνω κάποιες σκέψεις για τους μελλοντικούς δασκάλους κατηχητικού που τυχόν θα έχουν κάποιους «φασαριατζήδες» μαθητές που τους χαλούν το μάθημα. Συνήθως τα παιδιά και οι έφηβοι είναι γεμάτοι από ζωηράδα και από φιγούρα. Επίσης πολλά άτομα σ’ αυτές τις ηλικίες έχουν μια υπερκινητικότητα που τα εμποδίζει να μείνουν ήσυχα και να παρακολουθήσουν το μάθημα.

Είναι ακόμη γνωστό πως κάποιες δυσκολίες στο οικογενειακό περιβάλλον, όπως ένα διαζύγιο ή έλλειψη καλής επικοινωνίας με τους γονείς, μπορεί να επηρεάζουν την συμπεριφορά των παιδιών. Όλοι ξέρουμε επίσης ότι σε αυτές τις ηλικίες αρχίζει και το ενδιαφέρον για το άλλο φύλο. Δεν είναι σίγουρο τί κρύβει μια περίεργη συμπεριφορά, ειδικά από τα σημερινά παιδιά και τους έφηβους. Για αυτό πιστεύω πως θέλει μια λεπτή επέμβαση από όλους τους υπεύθυνους, πόσο μάλλον από τους κατηχητές που ενδιαφέρονται να μεταλαμπαδεύσουν σωστά τις χριστιανικές αλήθειες στους νέους μας.

Ίσως κάποιες σκέψεις μου να φανούν χρήσιμες. Νομίζω ότι δεν θα ήταν άσχημη ιδέα, αν υπάρχουν παράξενες συμπεριφορές, να γίνει ένα απλό ερωτηματολόγιο και να δοθεί στο άτομο που κάνει πολλή φασαρία να το απαντήσει.

Ένας άλλος τρόπος είναι να συζητήσουμε κατ’ ιδίαν με αυτόν που δημιουργεί πρόβλημα στο μάθημα μας. Θα χρειαστεί προσοχή για να μην αποθαρρυνθεί και μας φύγει για πάντα. Γι’ αυτό νομίζω πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε θετικά τον «δύσκολο» μαθητή και σιγά-σιγά να τον βοηθήσουμε να καταλάβει το πρόβλημα που δημιουργεί με το να δυσκολεύει τους άλλους να παρακολουθήσουν το μάθημα. Ο κάθε διδάσκοντας πρέπει να είναι πολύ καλά μελετημένος και να ξέρει μέχρι πού αντέχει ο νεαρός συνομιλητής του.

Επειδή σε λίγες εβδομάδες αρχίζουν τα κατηχητικά σχολεία στις ενορίες, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έγραψα αυτές τις σκέψεις μου. Ως βοηθός κατηχητικού βίωσα αυτές τις εμπειρίες σαν «διαχωριστής δύσκολων μαθητών». Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν κάποια από τις σκέψεις μου μπορούσε να φανεί χρήσιμη.