Αγία Γαβριηλία, Για το άφημα στα χέρια Του

Αγία Γαβριηλία (1897-1992).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Πολλές φορές στο ιατρείο ερχόταν κάποιος που πονούσε το χέρι του. Πήγαινα να του κάνω μασάζ, αλλ’ αυτός δεν άφηνε το χέρι του.

Του έλεγα:
«Άστε το ελεύθερο για να μπορέσω να εργαστώ»…

Κι εκείνος δεν μπορούσε, το κράταγε τεντωμένο.

Τότε του έλεγα: «Παρ’ όλη την καλή θέληση, την πείρα και την αγάπη που έχω στην δουλειά μου και στον άνθρωπο, αν δεν αφήσετε ελεύθερο το χέρι σας, δεν μπορώ να να σας βοηθήσω».

Το παρακολούθησα αυτό και κατάλαβα ότι έτσι είμεθα εμείς απέναντι του Θεού.

Άμα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο τότε ο Θεός θα μας πλάσει όπως Εκείνος θέλει να είμαστε.

Θα μας δίνει τόσες ευκαιρίες. Θα μας γνωρίσει πρόσωπα δικά Του! Θα προχωρήσουμε στη ζωή! Και θα φθάσουμε ν’ ανθίσουμε εν Χριστώ, εν Θεώ.

Όταν όμως εμείς θέλουμε το δικό μας θέλημα και Του λέμε: «Όχι,δεν θέλω», τότε ο Θεός μας λέει πάλι «Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου»… «Όχι, θα κάνω το δικό μου»… «Άφησε τον ελεύθερο» «Όχι! Αυτό θέλω»…

Κι επειδή μας έπλασε ελευθέρους μας λέει: «Ε, άμα δεν θέλεις, σπάσε το κεφαλάκι σου! Και τότε με σπασμένο κεφαλάκι θα ‘ρθείς και θα πεις Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε, ελέησέ με…».

Και μακάρι να το πάθουμε αυτό και να γυρίσουμε και να πούμε Κύριε, ελέησόν με.

Γιατί και τότε ακόμα, και με σπασμένο το κεφάλι, αν μας ανοίξει τα μάτια, θα είναι καλά!

Απόσπασμα από το βιβλίο «Γερόντισσα Γαβριηλία 2.10.1897-28.3.1992, Η Ασκητική της Αγάπης» των εκδόσεων Πορφύρα.