Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), Οι Ταξιάρχες τον καθοδηγούν πώς να κτιστεί το εκκλησάκι τους

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Γράφει ο Ιερομόναχος Γαβριήλ Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Δαυίδ του Γέροντα]:
Ήμουνα ο τελευταίος του Μοναχός [του αγίου Ιακώβου (Τσαλίκη)]. Μου έδωσε το όνομα Γαβριήλ, για να μου παίρνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, όπως είπε, τις λύπες που φέρνει αυτή η ζωή, ως Αρχάγγελος χαρούμενων ειδήσεων που είναι.

Στο Μοναστήρι μας μάλιστα υπάρχει και εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, το όποιο έγινε με θαυμαστό τρόπο, ως εξής:
Το 1972 περίπου, ο τότε Ηγούμενος, μακαριστός πατήρ Νικόδημος Θωμάς, άνθρωπος αρετής, άγιος άνθρωπος, όπως μας έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος [νυν άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)], τον πήρε για να του υποδείξει να βάλουνε τα όρια, τοποθετώντας κάποια πασσαλάκια, ώστε να χτιστεί ένα εκκλησάκι προς τιμήν των Ταξιαρχών, κυρίως προς τιμήν του Ταξιάρχου Μιχαήλ, εις ανάμνησιν του «εν Χώναις» θαύματος, στις 6 Σεπτεμβρίου.

Ο Ηγούμενος υπέδειξε πού να μπουν τα πασσαλάκια.

Το βράδυ ο Γέροντας Ιάκωβος βλέπει στον ύπνο του έναν Αξιωματικό με αστραφτερή στολή, άστραφτε και το σπαθάκι του, και του λέει:
– Είμαι ο Ταξιάρχης Μιχαήλ. Θα ήθελα το σπίτι μου να γίνει λίγο πιο δεξιά από εκεί που στήσατε τα πασσαλάκια, και έγινε άφαντος.

Το πρωί κατέβηκε ο πατήρ Ιάκωβος στο σημείο εκείνο και βρήκε τα πασσαλάκια να είναι μετατοπισμένα πράγματι στο σημείο ακριβώς που του είχε υποδείξει ο Ταξιάρχης Μιχαήλ.

Το βράδυ της μέρας αυτής του εμφανίζονται δύο Αξιωματικοί αυτήν την φορά και του είπαν:
– Είμαστε οι Ταξιάρχες, οι Αρχιστράτηγοι Μιχαήλ και Γαβριήλ και το σπίτι μας δεν θέλουμε να γίνει πρόχειρο με λάσπη και άχυρα. Θέλουμε να γίνει με άμμο, ασβέστη και ξύλα. Και στη σκεπή κεραμίδια.

Φτώχεια εκείνα τα χρόνια. Πολύ φτωχό το Μοναστήρι, υπό μεγάλες δυσκολίες.

Και ρώτησε ο πατήρ Ιάκωβος·
– Και πού θα βρούμε αυτά τα υλικά;
– Μην στενοχωρείσαι, του είπαν, ο Θεός το βράδυ θα κάνει μία καταρρακτώδη βροχή και εδώ στη ρεματιά κάτω, δίπλα από το Μοναστήρι, θα κατεβάσει μεγάλη ποσότητα άμμου. Τα υπόλοιπα υλικά θα τα φέρουν ευλαβείς προσκυνηταί. Θα τα φροντίσουμε εμείς.

Πράγματι εκείνο το βράδυ έριξε βροχή καταρρακτώδη, το πρωί κατέβηκε ο πατήρ Ιάκωβος στην ρεματιά, και είδε ότι είχε κατεβάσει μεγάλη ποσότητα άμμου, την οποία κοσκίνιζε και με τα ζώα, με τα μουλάρια, με συγχωρείτε, την έφερνε στο σημείο που επρόκειτο να ανεγερθεί το εκκλησάκι.

Όσον αφορά τα άλλα υλικά, φώτισε ο Θεός κατοίκους από την Αγία Άννα, την κωμόπολη που είναι εδώ κοντά και άλλους ευλαβείς προσκυνητάς και τα έφεραν.

Έτσι χτίστηκε κατά θαυματουργικό τρόπο αυτό το εκκλησάκι των Αγίων Ταξιαρχών.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας άγιος Γέροντας ο μακαριστός π. Ιάκωβος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Γέροντος», έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ, Λίμνη Ευβοίας.