Οι Άγγελοι στην Αγία Γραφή

Οι Άγγελοι πράττουν το θέλημα του Θεού διακονώντας τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους, αρχής γενομένης από την παραμυθία και ενίσχυση των κουρασμένων σωματικά και ψυχικά ανθρώπων, την θεραπεία, επανόρθωση της αρρώστιας της ανθρωπότητας μέχρι και την αποκάλυψη των μελλόντων. Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο έχουμε δυο αποκαλύψεις του θελήματος του Θεού.

Η πρώτη με την όποια αρχίζει το Ευαγγέλιο είναι η προαναγγελία της γεννήσεως του Ιωάννου του Βαπτιστού, «ώφθη δε αυτώ άγγελος Κύριου εστώς εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του θυμιάματος και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών … είπε δε προς αυτόν ο άγγελος  Μη φοβού Ζαχαρία διότι εισηκούσθη η δεησίς σου και η γυνή σου Ελισσάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην. Και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού χαρήσονται. Έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου και οίνον και σικερα ου μη πιή και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού»^[1]. Η δεύτερη περίπτωση είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αποκαλύπτει στη Θεοτόκο το θέλημα του Κυρίου και προφητεύει τα μέλλοντα, μετέχοντας καταυτόν τον τρόπο ενεργά στο σχέδιο της Θειας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου «και είπεν ο άγγελος αυτή μη φοβού Μαριάμ εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη  υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος εσταί μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ του πατρός αυτού και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας και της βασιλείας αυτού ουκ εσταί τέλος»^[2].

Η διακονία του θελήματος του Θεού όσον αφορά το σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων, της εσχατολογικής τους τελείωσης δίνει την κατευθυντήρια γραμμή πάνω στην όποια κινούνται και εργάζονται. Η εσχατολογική προοπτική των πράξεων τους χαρακτηρίζει το έργο τους. Όλες οι ενέργειες τους προσβλέπουν στην είσοδο του ανθρώπου στη Βασιλεία του Θεού^[3].

 Στο βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχουν χωρία τα όποια μαρτυρούν την αέναη δοξολογία των αγγέλων προς το Θεό  και την προσκύνηση τους «και τα τέσσερα ζώα εν καθ εν αυτών έχον ανά πτέρυγας εξ, κύκλοθεν και έσοθεν γέμουσιν οφθαλμών και ανάπαυσιν ουκ έχωσιν ημέρας και νυκτός λέγοντες Άγιος,  Άγιος,  Άγιος Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ ο ην και ο ων και ο ερχόμενος»^[4] και σε άλλο σημείο «και πάντες οι άγγελοι ειστήκεισαν κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν ενώπιον του θρόνου επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τω Θεώ λέγοντες αμήν. Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν»^[5].

 Επίσης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι οι άγγελοι συνέχεια προσκυνούν και δοξάζουν το Θεό αναπέμποντας ύμνους προς το θειο πρόσωπο Του^[6]. Η αέναη δοξολογία των αγγέλων είναι αποτέλεσμα της μακάριας ζωής τους πλησίον του Θεού. Αυτή ακριβώς η συνεχής επικοινωνία με την πηγή της χαράς του φωτός διατηρεί αμείωτη την απόλαυση του θειου κάλλους που οδηγεί στον αδιάκοπο θαυμασμό και έκσταση, σε λατρεία και προσκύνηση και ευχαριστία για την Αγία Τριάδα. Η επανάληψη του  «Άγιος,  Άγιος,  Άγιος», δεν πρόκειται περί μιας καταναγκαστικής μονότονης επανάληψης αλλά μια δική τους εσωτερική ανάγκη έκφρασης της συνεχούς ανανεωμένης έκστασης μπροστά στην τελειότητα του Θείου^[7].

Η συμμέτοχη τους στα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Θείας Οικονομίας είναι χαρακτηριστική της διακονίας τους. Διακόνησαν τον Χριστό στο επίγειο έργο Του από τη σύλληψη Του, τη γέννηση^[8],τους πειρασμούς^[9], την Ανάσταση^[10], την Ανάληψη^[11] και όπως μας πληροφορεί η Αγία Γραφή και στη Δευτέρα Παρουσία θα Τον διακονήσουν συναθροίζοντας τους πιστούς^[12].

.

[1] Λουκ. 1, 10 – 15

[2] Λουκ. 1, 27 – 33

[3] Τσάμη Δ., Αγιολογία σ. 100

[4] Αποκ. 4,8

[5] Αποκ. 7, 11 – 12

[6] Ιω. Χρυσοστόμου, Περί Ακαταλήπτου, PG 48, 707

[7] Μαυρομάτη Β. Γ., Ο πνευματικός κόσμος, Άγγελοι και Δαίμονες, Εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1999, σ. 25

[8] Λουκ. 2, 9 – 14

[9] Μαρκ. 1, 12 – 13

[10] Ματθ. 28, 2 – 4

[11] Πραξ. 1, 10 – 11

[12] Ματθ. 24,  30 – 31

(Συνεχίζεται)