Άγιος Δανιήλ ο Στυλίτης, Ο λόγος του μαλάκωνε τις ψυχές και των πιο άγριων πολεμιστών!

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο άγιος Δανιήλ ο Στυλίτης ήταν τόσο καλός στο απευθύνεται και να μιλά στον κόσμο, ώστε αυτοί που τον άκουγαν ωφελούνταν πολύ. Και μάλιστα όχι μόνον οι πράοι, αλλά και οι άγριοι οι οποίοι ταπεινώνονταν και μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους, όπως θα δούμε και από το ακόλουθο παράδειγμα.

Ένας ανδρείος Γαλάτης, ο οποίος ονομαζόταν Εδρανός που είχε και  πολλούς άλλους συντρόφους, νίκησε πολλούς σε ένα πόλεμο. Γι’ αυτό και ο βασιλιάς Λέων Α’ ο Μακέλλης (457-474) τον προσκάλεσε και τον τίμησε ιδιαίτερα, για να τον έχει συμπαραστάτη στους πολέμους.

Γι’ αυτό τον τίμησε δίνοντάς του τίτλο ευγενείας, τοποθετώντας τον ως κόμητα στους ιππεί,ς ενώ τον αντάμειψε και πλουσιοπάροχα.

Έπειτα τον έστειλε χάριν ευλογίας στον άγιο Δανιήλ τον Στυλίτη ο οποίος του μίλησε και τον δίδαξε τόσο ωραία, ώστε έγινε ο λύκος ήμερο πρόβατο και ο πρώην δολοφόνος και βάρβαρος μαθητής του Χριστού και φιλόσοφος, όπως και θαυμάσιος μοναχός και υποτακτικός του.

Ο Εδρανός μετονομάστηκε Τίτος και απαρνήθηκε, πλέον, κάθε κοσμική ματαιότητα.

Επίσης, παρακίνησε και όλους τους φίλους του και τους δίδαξε να μιμηθούν και αυτοί την δική του επιλογή για να κερδίσουν και την ουράνιο Βασιλείαν.

Έτσι, ανάμεσα στους συντρόφους του τον μιμήθηκαν άλλοι δύο και έγιναν και αυτοί μοναχοί από τον άγιο Δανιήλ.

Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς λυπήθηκε και προσπάθησε να τους απομακρύνει από την επιλογή τους αυτή, για να μπορεί να τους έχει βοηθούς όταν τους χρειάζεται αλλά δεν τα κατάφερε.

Γι’ αυτό χωρίς να το θέλει πράγματι τους άφησε να συνεχίσουν την μοναχική τους ζωή για να μη λυπήσει τον άγιο Δανιήλ τον Στυλίτη.

Διασκευή από τον «Μεγά Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Δεκέμβριος, τόμος δωδέκατος.