Θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός- ο κίνδυνος της παρουσίας του Σατανά στη ζωή μας

Η ευαγγελική περικοπή της Ι΄ Κυριακής του Λουκά είναι από το 13ον κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Λουκά (χωρία 10-17), κι αναφέρεται στην παραμορφωμένη άρρωστη γυναίκα με μια μεγάλη καμπούρα. Μέσα από το διάλογο που γίνεται πληροφορούμαστε ότι η γυναίκα αυτή υπόφερε για δεκαοκτώ χρόνια. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αιτία της ασθένειας της ήταν ότι την «έδεσε» ο Σατανάς. Φαίνεται όμως ότι ο Σατανάς μπόρεσε να την κάνει να υποφέρει λόγω των δικών της αμαρτιών. Αμαρτία είναι η κάθε μορφή αδικίας, προς τον εαυτό μας (όταν τον αμελούμε όπως με το κάπνισμα και το ποτό και τα ναρκωτικά και κάθε υπερβολή), αδικία προς το διπλανό μας (κι όταν μπορούμε να το βοηθήσουμε και δεν το κάνουμε) και αδικία προς τη Δημιουργία του Θεού (οικολογικές αμαρτίες που οδηγούν στα προβλήματα της Κλιματικής αλλαγής). Γι’ αυτό κι ο Χριστός, ως ο Φιλεύσπλαχνος και Φιλάνθρωπος Θεός, την ώρα που τη θεραπεύει, τονίζει ότι «αφέωνται» οι αμαρτίες της.

Το συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε μέσα από αυτή την ευαγγελική διήγηση είναι πολλά.

Πρώτον, φαίνεται ότι η αμαρτία εκ μέρους του ανθρώπου, είναι ταυτόχρονα απομάκρυνση από τον Θεό και υποδούλωση στο Σατανά.

Όλοι μας μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι καλό και τι είναι κακό. Η επιλογή του καλού σημαίνει ακολουθούμε το Χριστό, η επιλογή του κακού σημαίνει ακολουθούμε το Σατανά. Επιλογή του καλού σημαίνει προτεραιότητα στο κοινό καλό, όπως πρέπει να συμβαίνει στην οικογένεια (διαφορετικά από Παράδεισος ευτυχίας γίνεται καθημερινή κόλαση).

Δεύτερον, οι συνέπειες της αμαρτίας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, μη κοινωνία με το Θεό, που αν δεν υπάρξει μετάνοια σ’ αυτή τη ζωή, οδηγεί στον αιώνιο θάνατο (εν τω Άδη ουκ έστί μετανοία).

Τρίτον, η πρώτη κίνηση της μετάνοιας του αμαρτωλού ανθρώπου ξεκινά από τον ίδιο κι αυτός που μας συγχωρά είναι ο Θεός, όπως συμβαίνει στην σημερινή ευαγγελική περικοπή με την άρρωστη γυναίκα και τον Ιησού Χριστό. Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως είναι μια πνευματική υπόθεση που μας αφορά όλους μας για να είμαστε εν κοινωνία μετά του Τριαδικού Θεού, μετά του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το Ιερό αυτό Μυστήριο τελείται από εξομολόγους πνευματικούς κληρικούς που είναι σοβαροί με ειδική ποιμαντική κατάρτιση, οι οποίοι έχουν ειδική ευχή από τον Αρχιερέα της τοπικής Εκκλησίας. Οι ιερείς το τελούν στις ενορίες τους κι ο Επίσκοπος σε όλη τη περιφέρεια της Μητροπόλεως του ή της Επισκοπής του.

Τέταρτον, ο Σατανάς είναι ανίσχυρος και ανίκανος να μας επηρεάσει όταν ο άνθρωπος μένει μακριά από την αμαρτία. Η αμαρτία είναι το άνοιγμα της πόρτας της ψυχής μας να εισβάλει ο Σατανάς μέσα στη ζωή μας και να μας κάνει άνω κάτω, τόσο αυτόν που ελέγχει όσο και εκείνους που πλέον ο Σατανάς ως ενσαρκωμένος μέσα στον αμαρτωλό άνθρωπο κάνει τη ζωή των ανθρώπων που συναναστρέφεται μια κόλαση.

Πέμπτο, ο πνευματικός άνθρωπος είναι ήρεμος και ειρηνικός και με τον εαυτό του και με τους συνανθρώπους του, είναι φιλάνθρωπος, γεμάτος αγάπη για όλους, γιατί είναι μέσα του ο Θεός. Αυτός που ελέγχεται από τον Σατανά είναι ανάστατος, φωνακλάς, καβγατζής, ιδιότροπος, βάναυσος, κακούργος, ψεύτης, κλέφτης, κουτσομπόλης, φιλοκατήγορος, συκοφάντης, άσπλαχνος, σπαγγοραμένος, τσιγκούνης, ζηλόφθονής, γεμάτος κακία για τους άλλους, απατεώνας, γεμάτος πάθη σαρκικά και ηθικά, τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους ανθρώπους που συναντά, ιδιαίτερα προς τα μέλη της οικογένειάς του, τους ανθρώπους που είναι μαζί του στο χώρο της εργασίας του και με το κοινωνικό του περιβάλλον, αυτούς δηλαδή που συναντά καθημερινά τους βασανίζει. Κι όταν πεθάνει λένε όλοι, δόξα σοι ο Θεός πέθανε και ησυχάσαμε. Ο άνθρωπος του Σατανά είναι ένας κακούργος και επικίνδυνος τύπος, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο κι όσο επιβιώνει δημιουργεί παντού καταστροφές, αδικίες, τσακωμούς και πολέμους. Στο χώρο της οικογένειας διαλύει την οικογένεια του, στο χώρο της εργασίας τα κάνει μούσκεμα, κι αλλοίμονο αν έχει κάποια υψηλή θέση μας οδηγεί στην καταστροφή, όπως συμβαίνει με τους πολιτικούς όταν είναι διεφθαρμένοι. Όπου υπάρχει το κακό και η αδικία, εκεί υπάρχουν άνθρωποι που αποτελούν ενσάρκωση του Σατανά.

Γι’ αυτό κι ο μόνος τρόπος να γλιτώσουμε από τη τυραννία του Σατανά είναι η παρουσία του Χριστού ανάμεσα μας. Κι ο Χριστός σεβόμενος τις επιλογές μας, δηλαδή το αγαθόν της Ελευθερίας που ο ίδιος μας χάρισε με το θείο δώρο της «κατ’ εκόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» δημιουργίας μας, επιβάλλεται εκ μέρους του αμαρτωλού ανθρώπου η συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας του, δηλαδή η συνειδητοποίηση της ανάγκης να μετανοήσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό, αλλά και από αυτούς που έχουμε αδικήσει και πικράνει.

Γι’ αυτό στο κήρυγμα του ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος τόνιζε στους ανθρώπους να μετανοήσουν διότι «ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών». Ο μόνος δηλαδή τρόπος για να πραγματοποιήσουμε την ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας μας και να γίνουμε μέλη της Βασιλείας των Ουρανών είναι η μετάνοια μας από τις αμαρτίες μας, που μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρέσει μέσα από το ιερό Μυστήριο της Θείας Εξομολογήσεως.

Οι άγιοι άνθρωποι προκαλούν τον φθόνο των κακών κι αμαρτωλών ανθρώπων, γιατί η παρουσία τους και τα άγια έργα τους ανάμεσα μας, είναι η ζωντανή παρουσία του Θεού ανάμεσα μας, ενώ οι αμαρτωλοί άνθρωποι αποτελούν την ενσάρκωση και τη κυριαρχία του Σατανά μέσα στην κοινωνία, και γενικότερα όπου υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα και κοινωνικές αδικίες.

«Ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών», Ο ΧΡΙΣΤΟΣ συντρίβει τον σατανά.

Το σημερινό κείμενο από την Αποστολική Περικοπή (Εφεσίους 6, 10 – 17), μας τονίζει ακριβώς πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη παρουσία του Σατανά, έχοντας τη πανοπλία του χριστιανού

10Τέλος, πάρτε δύναμη από την ένωσή σας με τον Κύριο κι από τη μεγάλη του ισχύ. 11Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε ν’ αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. 12Γιατί δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό. 13Γι’ αυτό φορέστε την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσετε να προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα της σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε ως το τέλος σταθεροί στις θέσεις σας. 14Σταθείτε, λοιπόν, σε θέση μάχης· ζωστείτε την αλήθεια σαν ζώνη στη μέση σας· φορέστε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη. 15Για υποδήματα στα πόδια σας βάλτε την ετοιμότητα να διακηρύξετε το χαρούμενο άγγελμα της ειρήνης. 16Εκτός απ’ όλα αυτά, κρατάτε πάντα την πίστη σαν ασπίδα, πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε τα φλογισμένα βέλη του πονηρού. 17Η σωτηρία ας είναι περικεφαλαία σας, και ο λόγος του Θεού η μάχαιρα που σας δίνει το Πνεύμα».