Άγιος Ευθύμιος, Χαρίσματα και η προσέλευση στην Θεία Κοινωνία

Άγιος Ευθύμιος. Ψηφιδωτό Νέας Μονής Χίου.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Από το βίο του αγίου Ευθυμίου

Στον άγιο Ευθύμιο, εκτός από τ’ άλλα ιερά χαρίσματα, ο Θεός είχε δώσει και τούτο:
Από την εξωτερική όψη των ανθρώπων καταλάβαινε ποιες ήταν οι εσωτερικές κινήσεις της ψυχής τους, βλέποντάς τες σαν σε καθρέφτη.

Γνώριζε ακριβώς με τι λογισμούς παλεύει ο καθένας και, απ’ αυτούς, ποιους νικάει κι από ποιους νικιέται με τη συνέργεια του πονηρού.

Κάποτε μάλιστα εμπιστεύθηκε σε μερικούς αδελφούς, που τον βρήκαν μόνο, ότι πολλές φορές είδε φανερά αγγέλους να συλλειτουργούν μαζί του και ν’ αγγίζουν τα τίμια Δώρα.

Και στην ώρα της μεταλήψεως του Δεσποτικού Σώματος, έβλεπε άλλους από τους προσερχομένους να φωτίζονται και άλλους – όσους δηλαδή δεν ήταν άξιοι του φωτός και της λαμπρότητος της θείας κοινωνίας – να μαυρίζουν.

Γι’ αυτό, φέρνοντας και τη σχετική μαρτυρία του αποστόλου, συμβούλευε τους αδελφούς, ότι πρέπει ο καθένας μας να προσέχει πάρα πολύ, να εξετάζει προσεκτικά τον εαυτό του, και τότε να μεταλαμβάνει με φρίκη από τον Άρτο και το Ποτήριο. Γιατί όποιος κοινωνεί ανάξια, πρέπει να ξέρει καλά, ότι «κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει» (Α’ Κορ. 11:29).

Να γιατί και ο ιερέας, προσφέροντας αυτή την υπέρτατη θυσία, πρώτα ασφαλίζει κατά κάποιο τρόπο το εκκλησίασμα, απευθύνοντας τους την εκφώνηση: «Άνω σχώμεν τας καρδίας». Και αφού λάβει απ’ αυτούς τη διαβεβαίωση, («Εχομεν προς τον Κύριον»), τότε μόνο παίρνει το θάρρος να προχωρήσει στην προσφορά της θυσίας.

Όταν πάλι συντελεσθεί η θυσία, ο λειτουργός υψώνει τα χέρια του στον ουρανό και, δείχνοντας, θα λέγαμε, στους πιστούς το Μυστήριο που οικονομήθηκε για τη σωτηρία μας, αναφωνεί με επισημότητα:
«Τα Άγια τοις αγίοις».

Είναι σαν να λέει: «Επειδή ακριβώς εγώ είμαι άνθρωπος σαν κι εσάς και δεν γνωρίζω τι έχει πράξει ο καθένας σας στη ζωή του, γι’ αυτό, πριν μεταλάβετε, σας φανερώνω ξεκάθαρα και τοποθετώ μπροστά στη συνείδησή σας το γενικό αυτό κριτήριο (της αξιότητος ή αναξιότητός σας). Αν λοιπόν κανείς έχει νικηθεί από μνησικακία ή μίσος, αν άλλος έχει κυριευθεί από φθόνο ή οργή ή υπερηφάνεια, αν ένας τρίτος έχει πέσει σε χλευασμό ή αισχρολογία ή κακή επιθυμία ή κάποιο άλλο πάθος, αυτός ας μην πλησιάσει στα τίμια Δώρα, αν δεν καθαρίσει πρώτα την ψυχή του από το μίασμα με τη μετάνοια. Γιατί τα ‘Άγια’ – αυτό θέλει να πει ο ιερέας – ‘δεν είναι για τους βεβήλους, αλλά μόνο για τους αγίους. Όσοι λοιπόν παίρνετε θάρρος από τη συνείδησή σας, ‘προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε, και τα πρόσωπα υμών ου μη καταισχυνθή’ (Ψαλμ. 33:6)».

Από τον «Μικρό Ευεργετινό» έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.