Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: Ο Χριστός ορίστηκε ως άνθρωπος, κληρονόμος όλων, ώστε να σώσει ως δική του κληρονομιά τους ανθρώπους!

10 Ιανουαρίου 2024

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Του Αγίου Πατέρα μας
Κυρίλλου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας
Υπόμνημα στους Ψαλμούς

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=388460

 

 

Στίχ. 8. «Ζήτησε από μένα, και θα σου δώσω τα έθνη».

Όταν το έθνος του Ισραήλ αφήνιασε και για τον λόγο αυτόν αποβλήθηκε, όλα τα έθνη, αφού πίστεψαν σ’ αυτόν, δόθηκαν στον Χριστό (γιατί αυτός ήταν η προσδοκία των εθνών,  και σ’ αυτόν τα έθνη στηρίζουν τις ελπίδες τους) και αντί της μιας χώρας, της χώρας των Ιουδαίων, έκανε δικά του τα πέρατα της οικουμένης.

 

Στίχ. 8. «Και θα σου δώσω τα έθνη κληρονομιά σου».

Ορίσθηκε δηλαδή, ως άνθρωπος, κληρονόμος όλων, ώστε να σώσει ως δική του κληρονομιά τους ανθρώπους που είχαν παρασυρθεί από τις αντίθετες δυνάμεις. Όταν λοιπόν αυτό έφτασε στην ολοκλήρωσή του, είπε ο Υιός στον Πατέρα· «Αυτοί τους όποιους μου έδωσες ήταν δικοί σου, και τους έδωσες σε μένα».

Εφόσον λοιπόν ήταν του Πατέρα, και του κατά φύση Λόγου που συμβασιλεύει μαζί του, ανέρχεται μαζί με τη σάρκα στον πλούτο που είχε. Πράγματι λοιπόν έλεγε· «Όλα τα δικά
μου είναι δικά σου, και τα δικά σου δικά μου».

Ώστε λοιπόν, εάν λέγεται ότι τα έλαβε και έγινε κληρονόμος, λέγεται λόγω της ανθρώπινης φύσεώς του. Γιατί έγινε άνθρωπος, για να ελευθερώσει τους αιχμαλώτους που είχαν αποσκιρτήσει από τον Θεό, αλλά εξακολούθησε να παραμένει Θεός, αν και πτώχευσε με το να γίνει άνθρωπος. Γι’ αυτό και ο Παύλος έλεγε στους Εβραίους· «Μέσω αυτού δημιούργησε και τους αιώνες».

Δεν είχε ανάγκη από δόξα ή κάποιο άλλο ο Υιός, ο όποιος είναι Λόγος και λέγεται ότι ζητεί ή και λαμβάνει από τον Πατέρα, και το κάνει αυτό κατ’ οικονομία. Γιατί τα δέχεται ως άνθρωπος, επειδή έχει το σχήμα της ομοιότητας με μας, αλλά είναι πλήρης Θεός. Και μετά από λίγο· ζητεί λοιπόν και δέχεται από τον Πατέρα για μας, αυτά που έχει από τη φύση του ως Θεός. ’Επειδή έλαβε σάρκα που είχε ανάγκη να δοξασθεί, και έγινε σάρκα όχι κανενός άλλου, αλλά του ίδιου, δικαιολογημένα κάνει δικά του όλα όσα γίνονται σ’ αυτήν, ή σχετικά μ’ αυτήν, και επειδή ως άνθρωπος δεν έχει, δέχεται από τον Πατέρα αυτά που έχει κατά τρόπο φυσικό ως Υιός και Θεός.

 

Στίχ. 8. «Και θα θέσω υπό την κυριαρχία σου τα πέρατα της γης».

Αυτό δείχνει, ότι ούτε επί του Ζοροβάβελ, όπως λένε οι Ιουδαίοι, συνέβη αυτό (ποια δηλαδή είναι εκείνα που έλαβε, ή ποια κυριαρχία είχε στα πέρατα της γης;), αλλά αναφέρεται στον Κύριο, στην εξουσία του οποίου υπάγεται όλος ο κόσμος.

 

Στίχ. 9. «Θα τους συντρίψεις σαν τα αγγεία του κεραμοποιού».

Όσον καιρό δηλαδή είχαν ελπίδα ανάπλασης, άκουαν ότι είναι πηλός· γιατί λέγει- «Μήπως δεν μπορώ να σας ξαναπλάσω, όπως ο κεραμοποιός, οίκε του Ισραήλ;». Όταν όμως ψήθηκαν καλά προς το κακό και έγιναν πήλινα αγγεία, τους απειλεί με θρυματισμό που δεν επιδέχεται διόρθωση.

Ο Χριστός όμως ποιμαίνει και τα έθνη χρησιμοποιώντας ως ράβδο τον σταυρό, και με την σταθερή και ισχυρή βασιλεία του. Γιατί η ράβδος είναι και σύμβολο της βασιλείας, όπως όταν λέγει, «Το βασιλικό σκήπτρο σου είναι σύμβολο της δικαιοσύνης», και συντρίβει τα αγγεία, όχι για να τα καταστρέψει και να τα εξαφανίσει, αλλά να τα ξαναπλάσει. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός του κεραμοποιού, που σπάζει τα σκεύη του, όταν δεν διατηρούν ακέραια την διάπλασή τους, μη έχοντας δεχθεί την επίδραση της φωτιάς.

 

Στίχ. 12. «Εγκολπωθείτε τη διδασκαλία του».

Το «δράξασθε», λεγόμενο καθ’ υπέρβαση, πρέπει να αποδοθεί με την έννοια, γρήγορα. Εγκολπωθείτε τη διδασκαλία του όσο ακόμα βρίσκεσθε στη ζωή αυτή, μήπως οργισθεί ο Κύριος και σας στερήσει τη συμμετοχή στη χαρά των δικαίων. Επειδή θέλει να είμαστε προσκολλημένοι στη διδασκαλία του Κυρίου, δικαιολογημένα χρησιμοποιεί τη λέξη «δράξασθε».

 

Από τον τόμο «Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Άπαντα τα έργα, τόμος 14» του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη «Το Βυζάντιον», Πατερικαί Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2003. Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Παπαευαγγέλου, δρ. Θεολογίας. Επόπτης, επιμελητής εκδόσεως Ελευθέριος Γ. Μερετάκης, πτ. Θεολογίας.