Περί ησυχίας και σιωπής

Αββάς Ποιμήν. Σχέδιο Ράλλη Κοψίδη από τον «Μεγάλο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Όταν έπαψαν οι Εβραίοι ν’ ασχολούνται με τις δουλειές των Αιγυπτίων, κι’ έμειναν στις σκηνές, έμαθαν πως να λατρεύουν τον θεό, λέγει σοφός Πατήρ. Και τα πλοία, όχι στο πέλαγος, άλλα στο λιμάνι εμπορεύονται και κερδίζουν. Το ίδιο κι’ η ψυχή, αν δεν πάψη ν’ ασχολήται με τα πράγματα του κόσμου και δε μείνει σε τόπο ήσυχο, ούτε τον θεό βρίσκει, ούτε αρετές αποκτά.

*****

Αληθινή ξενιτεία είναι να γνωρίζη να συγκρατή ο άνθρωπος τη γλώσσα του όπου κι’ αν βρίσκεται, έλεγε ο Αββάς Τιθόης.

*****

Ένας νέος υποτακτικός, βλέποντας ταν Γέροντά του να απομακρύνεται συχνά στην πιο βαθιά έρημο, τον ρωτούσε με απορία:
– Γιατί, Αββά, αποφεύγεις τους ανθρώπους; Δε θα έχης τάχα πιο αξία, όταν, μένοντας κοντά στον κόσμο και αντικρίζοντας το κακό και την αμαρτία, τ’ αποστρέφεσαι;
– Ακούσε, παιδί μου, του εξήγησε ο αγαθός Γέροντας: Ώσπου να φθάση ο άνθρωπος στα μέτρα του Μωυσή, να γίνη θεόπτης, δεν έχει όφελος από τη συναναστροφή του με τον κόσμο. Εγώ ο δυστυχής απόγονος του Αδάμ παθαίνω συχνά ό,τι έπαθε ο πατέρας μου. Μόλις αντικρίσω της παρακοής μου τον καρπό, αμέσως ταν επιθυμώ, τον δοκιμάζω και πεθαίνω. Στην έρημο δε βρίσκονται εύκολα τα υλικά που τροφοδοτούν τα πάθη, γι’ αυτό είναι πιο πιθανό να νεκρωθούν.

*****

Ένας από τους Γέροντας σε κάποια σκήτη είχε διορατικό χάρισμα. Όταν γινόταν σύναξη και συζητούσαν ζητήματα πνευματικά οίι Πατέρες, ο Γέροντας έβλεπε γύρω του Αγγέλους να τους χειροκροτούν. Όταν η συζήτησι γύριζε στα γήινα, οι Άγγελο Απομακρύνονταν λυπημένοι.

*****

Έλεγαν συχνά για των Αββά Ωρ οι συνασκηταί του πως ποτέ ψέμα δε βγήκε από το στόμα του ούτε όρκος. Δεν κατέκρινε ποτέ του άνθρωπο ούτε τον άκουσαν καμιά φορά
να ομιλή χωρίς να υπάρχη απόλυτη ανάγκη.

Στο νέο μαθητή του συνήθιζε να λέγη:
– Πρόσεξε καλά, Παύλε, μη φέρης ποτέ ξένη κουβέντα σε τούτο το κελλί.

*****

– Πόσο δυσκολεύομαι να συγκρατώ τη γλώσσα μου! έλεγε μια μέρα ένας νέος Μοναχός στον Αββά Νισθερώ πολύ στενοχωρημένος.
– Όταν κουβεντιάζης, βρίσκεις ξεκούρασι;
– Ποτέ.
– Τότε για ποιο λόγο κουβεντιάζεις; Μάθε να σωπαίνης. Προτιμά καλύτερα ν’ ακούς τούς άλλους να μιλούν, όταν πρόκειται για κάτι ωφέλιμο, τον συμβούλεψε ο σοφός Γέροντας.

*****

Όποιος έχει μάθει να σωπαίνη, βρίσκει παντού ανάπαυσι, λέγει κι’ ο Αββάς Ποιμήν.

*****

Λένε πως τρία χρόνια κρατούσε συνεχώς στο στόμα του ένα βότσαλο ο Αββάς Αγάθων για να συνηθίση τη γλώσσα του στην τελεία σιωπή.

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Καλλινίκου Αγιορείτου «Μικρός Ευεργετινός», Άγιον Όρος – Αθήναι 2000.