Το καλύτερο σχολείο αυτογνωσίας

Ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης με την Ηγουμένη Ταϊσία.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο Ιερομόναχος Λαυρέντιος προς την Ηγουμένη Ταϊσία πνευματική θυγατέρα του αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης όταν ήταν δόκιμη.

Κάποτε ένας μοναχός πήγε να επισκεφθή έναν ερημίτη, για να του ζητήση να του δώση ευλογία να φορέση αλυσίδες (σαν πράξη μετάνοιας) ή τουλάχιστον τρίχινο σάκο.

Ο γέροντας δεν του απάντησε, αλλά έστρωσε για να φάνε.

Καθώς συνομιλούσαν, ο γέροντας εντελώς ξαφνικά έδωσε ένα χαστούκι στον επισκέπτη.

Αυτός τότε εξοργίσθηκε και άρχισε να επικρίνη τον γέροντα και να υπερασπίζεται τον εαυτό του.

Τότε ο γερο-ερημίτης σηκώθηκε, του έβαλε μετάνοια και του είπε:
«Συγχώρεσέ με, αδελφέ. Ήθελα μόνο να ιδώ, αν μπορής να φορέσης εκείνες τις αλυσίδες, που μου έλεγες».

Ο μοναχός πήρε ένα μάθημα, υπό την έννοιαν ότι πρέπει κανείς πριν σκεφθή να φορέση αλυσίδες, να μάθη πρώτα να είναι ταπεινός και να δέχεται προσβολές αδιαμαρτύρητα.

Μου είπε επίσης: «Θυμήσου την ζωή του Αγίου Δοσιθέου. Μετά από πέντε χρόνια αγώνα στην υπακοή και ταπεινοφροσύνη έφθασε στην μοναχική τελειότητα και συναριθμήθηκε με τους μεγάλους άγιους. Αυτό είναι ένα διδακτικό παράδειγμα για μια δόκιμη που μόλις τώρα αρχίζει· να το έχεις πάντα προ οφθαλμών και να προσπαθήσης να το μιμηθής.

Αυτό όμως δεν σημαίνει κατά κανένα τρόπο ότι θέλω να καταπνίξω τον ζήλο σου για μεγάλα ασκητικά επιτεύγματα. Θέλω μόνο να σου ενσταλάξω την ιδέα ότι η ταπεινοφροσύνη και η υπακοή είναι οι πνευματικοί άθλοι, που υπερέχουν όλων των άλλων Στην κοινή ζωή ενός μοναστηριού λόγω της συνεχούς επαφής στα μοναχικά διακονήματα και αλλού συμβαίνουν σχεδόν πάντοτε συγκρούσεις που προκαλούν θλίψη κ.τ.λ.

Να λοιπόν, που μπορείς να βρης ευκαιρία να δείξης ταπεινοφροσύνη με το να υποφέρης την λύπη και να κάνης τέλεια υπακοή όχι μόνο στις ανώτερες σου, αλλά ακόμη και στις ίσες σου και σ’ αυτές, που βρίσκονται κάτω από σένα.

Αυτό δεν πρέπει να σε βάζη σε πειρασμό. Είναι σαν ένα πνευματικό χωνευτήρι, που καθαρίζει την ψυχή του μοναχού, όπως το υλικό χωνευτήρι καθαρίζει τον χρυσό. Είναι το καλύτερο σχολείο αυτογνωσίας, όπως στο παραπάνω παράδειγμα του μοναχού, που ενώ δεν μπόρεσε να σηκώση με υπομονή το χτύπημα, που του έδωσε ο γέροντας, ήθελε όμως να βάλη αλυσίδες. Η κοινοβιακη ζωή είναι ο καλύτερος δάσκαλος της ταπεινοφροσύνης.

Απόσπασμα από το βιβλίο, «Ηγουμένη Ταϊσία», των εκδόσεων το «Περιβόλι της Παναγίας».