Άγιος Μάρων, Οι γιατροί δίνουν το κατάλληλο φάρμακο για κάθε αρρώστια, ενώ η προσευχή των αγίων είναι κοινό φάρμακο για όλες τις αρρώστιες!

Άγιος Μάρων.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

16. Μάρων

1

Μετά από αυτόν θα αναφέρω τον Μάρωνα· διότι και αυτός κόσμησε τον θείο χορό των αγίων.

Πράγματι αγάπησε τη μοναχική ζωή και πήγε σε μία κορυφή που την τιμούσαν παλαιά οι ασεβείς· και αφού καθαγίασε στον Θεό το ναό των δαιμόνων που ήταν εκεί, έστησε μία μικρή σκηνή που την χρησιμοποίησε λίγες φορές κι έμεινε εκεί.

Υποβαλόταν σε κόπους όχι μόνο στους συνηθισμένους, αλλ᾽ επινοούσε και άλλους, συνάγοντας τον πλούτο της ασκητικής ζωής.

2

Γι’ αυτό ο Αγωνοθέτης του έδωσε τη χάρη ανάλογη με τους κόπους· διότι ο Μεγαλόδωρος του χάρισε τόσο πλουσιοπάροχα το χάρισμα των ιαμάτων, ώστε παντού να ξαπλωθεί η φήμη του, και να προσελκύει όλους από παντού για να τους διδάξει με την πείρα την αλήθεια της φήμης.

Μπορούσε να δει κανείς και τους πυρετούς να σβήνουν με τη δροσιά της ευλογίας και τη φρίκη να σταματά και τους δαίμονες να φεύγουν μακριά και όλες οι παντός είδους αρρώστιες να γιατρεύονται με ένα φάρμακο.

Διότι οι γιατροί δίνουν το κατάλληλο φάρμακο για κάθε αρρώστια, ενώ η προσευχή των αγίων είναι κοινό φάρμακο για όλες γενικά τις αρρώστιες.

3

Δεν γιάτρευε μόνο τις σωματικές αρρώστιες, αλλά πρόσφερνε και στις ψυχές την κατάλληλη θεραπεία· στον ένα γιάτρευε την πλεονεξία και στον άλλο το θυμό· στον ένα πρόσφερνε τη διδασκαλία για σωφροσύνη και στον άλλο πρόσθετε τα μαθήματα της δικαιοσύνης· στον ένα τιμωρούσε την ασωτία και στον άλλο διέγειρε τη νωθρότητα.

Μ’ αυτόν τον τρόπο της καλλιέργειας ανέδειξε πολλά βλαστάρια της ασκητικής ζωής και αυτός είναι που φύτεψε για τον Θεό τον κατάφορτο με λουλούδια παράδεισο, που είναι τώρα στη χώρα της Κύρρου*.

Καρπός της δικής του καλλιέργειας είναι ο μεγάλος Ιάκωβος, στον οποίο εύλογα θα μπορούσε κανείς να εφαρμόσει την προφητική εκείνη φωνή· «ο δίκαιος θ’ ανθήσει σαν φοίνικας· και θ’ αυξηθεί σαν τον κέδρο που υπάρχει στον Λίβανο»· και όλοι οι άλλοι τους οποίους με τη βοήθεια του Θεού θ᾽ αναφέρω χωριστά.

4

Έτσι φροντίζοντας για τη θεία καλλιέργεια και θεραπεύοντας ψυχές μαζί με σώματα, υπέφερε από σύντομη αρρώστια, για να καταλάβουμε την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως και τη δύναμη της προαιρέσεως· κι αυτός βέβαια πέθανε, αλλά ανάμεσα στους γείτονες έγινε μεγάλη φιλονικία για το σώμα του.

Μία κωμόπολη πολυάνθρωπη από τις γειτονικές έφθασε με όλους τους κατοίκους της, διασκόρπισε τους άλλους και άρπαξε τον πολυπόθητο εκείνο θησαυρό· έχτισαν ναό πολύ μεγάλο, από όπου απολαμβάνουν την ωφέλεια μέχρι και σήμερα, τιμώντας εκείνον τον νικητή με πάνδημο πανηγύρι.

Εμείς, αν και δεν είμαστε εκεί, λαμβάνομε την ευλογία· διότι είναι αρκετή σε μας η μνήμη αντί του τάφου του.

Η μνήμη του τιμάται στις 14 Φεβρουαρίου.

* Σπουδαία πόλη της Συρίας.

Από τον τόμο «Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών», Θεοδωρήτου Κύρου, «Φιλόθεος Ιστορία η ασκητική πολιτεία» των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Σταυρούλα Ζαχαριάδου, Θεολόγος.