ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΙΡΜΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΧΩΝ ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ
Εισαγωγικά
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς τους ειρμούς των οκτώ ήχων κατ’ αντιστοιχία, για να εκτιμήσει την πρωτοτυπία και ποικιλότητα των εκφράσεων των υμνογράφων. Υπάρχει για κάθε ειρμό των Ωδών των Κανόνων των οκτώ ήχων ένα θέμα παρμένο από τις Βιβλικές Ωδές. Γι’ αυτό προτάσσουμε το θέμα σε κάθε ειρμό των Ωδών, για να κάνουμε σύγκριση ανάμεσα στο πρωτότυπο και την απόκλιση της σύνθεσης των ειρμών.
ΕΙΡΜΟΙ Α΄ ΩΔΗΣ
Είναι η ευχαριστήρια Ωδή, που έψαλλαν οι Ισραηλίτες αμέσως μετά από τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας (ΕΞΟΔΟΣ15ο κεφ.).
«Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται, ἵππον καὶ ἀναβάτην ἔῤῥιψεν εἰς θάλασσαν. Βοηθὸς καὶ σκεπαστὴς ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν· οὗτός μου Θεός, καὶ δοξάσω αὐτόν· Θεὸς τοῦ Πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν. Κύριος συντρίβων πολέμους· Κύριος ὄνομα αὐτῷ.
Ἅρματα Φαραὼ καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ ἔῤῥιψεν εἰς θάλασσαν· ἐπιλέκτους ἀναβάτας τριστάτας κατεπόντισεν ἐν Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ. Πόντῳ ἐκάλυψεν αὐτούς· κατέδυσαν εἰς βυθὸν ὡσεὶ λίθος. Ἡ δεξιὰ σου, Κύριε, δεδόξασται ἐν ἰσχύϊ· ἡ δεξιά σου χείρ, Κύριε, ἔθραυσεν ἐχθρούς. Καὶ τῷ πλήθει τῆς δόξης σου συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους. Ὅτι εἰσῆλθεν ἵππος Φαραὼ σὺν ἅρμασι καὶ ἀναβάταις εἰς θάλασσαν, καὶ ἐπήγαγεν ἐπ΄ αὐτοὺς Κύριος τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης· οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐπορεύθησαν διὰ ξηρὰς ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης».
Μέσα στους πρώτους ειρμούς των α΄ Ωδών των κανόνων το θέμα αυτό της Π. Διαθήκης αποκτά νέο συμβολικό νόημα με το να συμβολίζει την διάβαση του ανθρώπου από την δουλεία του Διαβόλου στην ελευθερία του Χριστού, από την δουλεία των παθών στην απόκτηση των αρετών.
Το θέμα της Διάβασης της Ερυθράς θάλασσας από τους Ισραηλίτες είναι κοινό σε όλες τις α΄ Ωδές των Κανόνων, αλλά προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο. Αξίζει να δούμε τις πρωτότυπες αποκλίσεις από το σταθερό πρότυπο των Βιβλικών ωδών.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος α΄
Ὁ Εἱρμὸς Ἦχος α΄
Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά, θεοπρεπῶς ἐν ἰσχύϊ δεδόξασται.
Αὕτη γὰρ Αθάνατε, ὡς πανσθενὴς ὑπεναντίους ἔθραυσε,
τοῖς Ἰσραηλίταις, ὀδὸν βυθοῦ καινουργὴσασα.
Απλή σύνταξη
Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος δεξιά, θεοπρεπῶς ἐν ἰσχύϊ δεδόξασται.
Αὕτη γὰρ, Αθάνατε, ὡς πανσθενὴς ἔθραυσε ὑπεναντίους
ὀδὸν βυθοῦ καινουργὴσασα. τοῖς Ἰσραηλίταις
Μετάφραση
Η δικιά Σου δεξιά, που φέρνει τρόπαια,
δοξάστηκε για την δύναμή σου, όπως ταιριάζει σε έναν Θεό.
Αυτή, Αθάνατε, ως παντοδύναμη που είναι
έσπασε τις τάξεις του εχθρού ανοίγοντας για τους Ισραηλίτες
έναν καινούργιο δρόμο μέσα στο βυθό της θάλασσας
Σχόλιο
Εδώ τονίζεται η τροπαιούχος δεξιά, που είναι πιο δυνατή και από την δύναμη των εχθρών. Αυτή η δεξιά, επειδή είναι του ισχυρού Δεσπότη, δεν είναι δυνατόν να μην τρέψει τους εχθρούς σε φυγή και να μην τους νικήσει. Έτσι εξάλλου ταιριάζει σε έναν Παντοδύναμο Θεό. Αξιοπρόσεκτο είναι το «ὀδὸν βυθοῦ καινουργὴσασα», με την έννοια ότι άνοιξε ένας καινούργιος δρόμος στεριανός στο βυθό ης Ερυθράς θάλασσας και πέρασαν οι Ισραηλίτες, όπως επίσης ότι ανοίχτηκε ένας νέος δρόμος από την κακουχία στην επαγγελία, από την Κόλαση στον Παράδεισο.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος β΄
Ὁ Εἱρμὸς
Ἐν βυθῷ κατέστρωσέ ποτε, τὴν Φαραωνίτιδα,
πανστρατιὰν ἡ ὑπεροπλος δύναμις, σαρκωθεὶς ὁ Λόγος δέ,
τὴν παμμόχθηρον ἁμαρτίαν ἐξήλειψεν,
ὁ δεδοξασμένος Κύριος· ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.
Απλή σύνταξη
Η ὑπεροπλος δύναμις κατέστρωσέ ποτε εν βυθῷ,
τὴν Φαραωνίτιδα πανστρατιὰν, σαρκωθεὶς δέ ὁ Λόγος,
ἐξήλειψεν τὴν παμμόχθηρον ἁμαρτίαν,
ὁ δεδοξασμένος Κύριος, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.
Μετάφραση
Όπως κάποτε η πάνοπλη δύναμη (του Θεού)
κατέστρωσε στο βυθό της θάλασσας
την πανστρατιά του Φαραώ, έτσι και ο Λόγος του Θεού,
ο δοξασμένος Κύριος, διότι έχει δοξαστεί με κάθε δόξα.
με την ενσάρκωσή του εξάλειψε την αμαρτία,
που προκαλεί ο παμπόνηρος Διάβολος.
Σχόλιο
Εδώ και πάλι τονίζεται ο βυθός αλλά ενώ στο προηγούμενο τροπάριο έγινε οδός σωτηρίας με το να γίνει βατός με τα πόδια για τους Ισραηλίτες, στο τροπάριο αυτό γίνεται καταστροφικό πέρασμα, αφού ο βατός δρόμος έγινε άβατος και πνίγηκε όλη η στρατιά του Φαραώ. Εδώ ακριβώς αποδείχτηκε η δύναμη του Θεού, η οποία είναι πάνω από κάθε ανθρώπινο όπλο. Και όπως ο Θεός εξάλειψε τους εχθρούς Αιγυπτίους έτσι και ο Χριστός εξάλειψε την μοχθηρή αμαρτία του Σατανά.
Ο βυθός της αμαρτίας γίνεται ο τάφος των πολεμίων της εκκλησίας αλλά και ο τρόπος σωτηρίας των πιστών. Το σχέδιο σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό, έχει κάνει την αρχή του. Θα γίνει μια προετοιμασία από τον Ισραηλινό λαό αλλά θα ολοκληρωθεί από τους άλλους εθνικούς που θα ακούσουν το κήρυγμα του Χριστού.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος γ΄
Ὁ Εἱρμὸς
Ὁ τὰ ὕδατα πάλαι, νεύματι θείῳ εἰς μίαν συναγωγὴν συναθροίσας,
καὶ τεμὼν θάλασσαν Ἰσραηλίτῃ λαῷ οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, δεδοξασμένος ὑπάρχει αὐτῷ μόνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται.
Απλή σύνταξη
Ὁ συναθροίσας πάλαι τὰ ὕδατα, νεύματι θείῳ εἰς μίαν συναγωγὴν,
καὶ τεμὼν θάλασσαν Ἰσραηλίτῃ λαῷ οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν
δεδοξασμένος ὑπάρχει. Αὐτῷ μόνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται.
Μετάφραση
Αυτός που συγκέντρωσε παλιότερα τα ύδατα σε έναν υδάτινο όγκο
με το θεϊκό του νεύμα και έκοψε την θάλασσα για τον Ισραηλίτη λαό, αυτός είναι ο Θεός, που είναι πάντα δοξασμένος, αυτόν μόνο
ας ανυμνήσουμε, διότι αποδεδειγμένα έχει δοξαστεί.
Σχόλιο
Εδώ ρίχνεται το βάρος στα ύδατα της Ερυθράς θάλασσας και στον τρόπο με το οποίο υψώθηκαν δεξιά και αριστερά, ώστε να γίνει βατός δρόμος κάνοντας μια τομή στην θάλασσα, για να περάσουν οι Ισραηλίτες. Το θείο νεύμα είναι απάντηση στο σχήμα του Σταυρού που σχημάτισε ο Μωυσής με την ράβδο και έγινε το θαύμα. Ο Θεός δοξάστηκε τότε και είναι για πάντα δοξασμένος και γι’ αυτό του αξίζει κάθε ύμνος.
Ο Θεός είναι αυτός που παρενέβη στα πράγματα, ο Χριστός είναι αυτός που έτμησε την ιστορία στα δύο, το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που φωτίζει τους ανθρώπους σε αυτόν τον νέο δρόμο της σωτηρίας μέσα από κύματα, δυσκολίες και εμπόδια. Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο θαύμα του Θεού, για την πρώτη ουσιαστική παρέμβαση στον ρου της ιστορίας του ανθρώπου. Οι ύμνοι, οι ευχαριστίες και οι δοξολογίες πρέπει να είναι συνεχείς και αδιάκοποι.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’ Ἦχος δ΄
Ὁ Εἱρμὸς
«Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος, ἀβρόχοις ἴχνεσιν,
ὁ παλαιὸς πεζεύσας Ἰσραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί,
τοῦ Ἀμαλὴκ τὴν δύναμιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐτροπώσατο».
Απλή σύνταξη
ὁ παλαιὸς Ἰσραήλ πεζεύσας τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος Θαλάσσης,
ἀβρόχοις ἴχνεσιν[1] σταυροτύποις χερσί Μωσέως,
ἐτροπώσατο ἐν τῇ ἐρήμῳ τὴν δύναμιν τοῦ Ἀμαλὴκ,».
Μετάφραση
Ο παλαιός Ισραήλ, που πέρασε πεζός το πέλαγος της Ερυθράς θάλασσας
χωρίς να βρέξει τα πόδια του με τα χέρια του Μωυσή που έκαναν τον τύπο του Σταυρού, νίκησε στην έρημο την δύναμη του Αμαλήκ.
Σχόλιο
Εδώ γίνεται σύγκριση ανάμεσα στα υψωμένα χέρια του Μωυσή,
με τα οποία ο Μωυσής έκανε το σημείο του Σταυρού στην Ερυθρά θάλασσα και βυθίστηκαν τα άρματα του Φαραώ, και στα υψωμένα χέρια και πάλι του Μωυσή σε σχήμα Σταυρού, με τα οποία νικούσαν την δύναμη του Αμαλήκ στην έρημο, όταν πολεμούσαν με αρχηγό τον Ιησού του Ναυή κατά προτροπή του Μωυσή (Εξόδου 17, 8-16).
Είναι προφανής η διπλή αναφορά στην τεράστια δύναμη του Σταυρού και στις δύο περιπτώσεις, ο οποίος, λόγω του ότι κρεμάστηκε ο Χριστός πάνω σε αυτό, απέκτησε αυτήν την δύναμη. Και οι δύο περιπτώσεις είναι προτυπώσεις του Σταυρού του Χριστού και προεικονίζουν τα αμέτρητα θαύματα που θα κάνει στο μέλλον ο Ζωοποιός Σταυρός του Χριστού. Ένα από αυτά είναι το «εν τούτω νίκα» πάνω στο Σταυρό, με τον οποίο ο Μ. Κωνσταντίνος νίκησε τους αντιπάλους του.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος πλαγ. α΄
Ὁ Εἱρμὸς
Ἵππον καὶ ἀναβάτην, εἰς θάλασσαν Ἐρυθράν,
ὁ συντρίβων πολέμους ἐν ὑψηλῷ βραχίονι,
Χριστὸς ἐξετίναξεν Ἰσραὴλ δὲ ἔσωσεν,
ἐπινίκιον ὕμνον ᾄδοντα.
Απλή σύνταξη
Ο συντρίβων πολέμους ἐν ὑψηλῷ βραχίονι, Χριστὸς,
ἐξετίναξεν ίππον καὶ ἀναβάτην εἰς θάλασσαν Ἐρυθράν
ἔσωσεν δὲ Ἰσραὴλ, ᾄδοντα ἐπινίκιον ὕμνον.
Μετάφραση
Αυτός που συντρίβει τους πολέμιους με το γερό του χέρι,
δηλαδή ο Χριστός, πέταξε μέσα στην Ερυθρά θάλασσα
άλογα και αναβάτες και έσωσε τον Ισραήλ,
που έψελνε επινίκιο ύμνο.
Σχόλιο
Μεταφερόμαστε τώρα στο ιππικό με τους αναβάτες της στρατιάς του Φαραώ, τους οποίους πέταξε πέρα η ισχυρά δεξιά του Κυρίου, που, ενώ συνέτριψε τους αντιπάλους, έσωσε τους Ισραηλίτες, οι οποίοι έψαλαν τον επινίκιο ύμνο, δηλαδή τα νικητήρια. Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα από αυτήν την διάβαση της Ερυθράς θάλασσας, η οποία μάλιστα έγινε και αντικείμενο κινηματογραφικής ταινίας. Το θαύμα αυτό έγινε και στον Ιορδάνη ποταμό, όταν ο Ιησούς του Ναυή ήθελε να τον περάσει μαζί με την Κιβωτό της Διαθήκης. Και στις δυο περιπτώσεις η παρουσία του Θεού είναι εμφανής.
Ακόμη βλέπουμε πόσες εκφράσεις δανείζεται ο μελωδός από την δ΄ Βιβλική Ωδή, προκειμένου να είναι πολύ κοντά στα δεδομένα. Στη θέση του Ισραηλινού στρατού είναι ολόκληρο το ταλαίπωρο γένος των ανθρώπων, το οποίο σώθηκε και σώζεται με την σωτήρια επέμβαση του Θεού στις διάφορες περιστάσεις.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος πλαγ β΄
Ὁ Εἱρμὸς
Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ, ἐν ἀβύσσῳ ἴχνεσι,
τὸν διώκτην Φαραώ καθορῶν ποντούμενον,
Θεῷ ἐπινίκιον ᾠδήν, ἐβόα, ᾄσωμεν.
Απλή σύνταξη
ὁ Ἰσραήλ πεζεύσας ως ἐν ἠπείρῳ ἐν ἀβύσσῳ ἴχνεσι,
καθορῶν ποντούμενον τὸν διώκτην Φαραώ,
ἐβόα ἐπινίκιον ᾠδήν Θεῷ, ᾄσωμεν.
Μετάφραση
Ο Ισραήλ πεζοπορώντας στον βυθό της θάλασσας σαν σε στεριά
αφήνοντας τα ίχνη του και βλέποντας τον διώκτη Φαραώ
να πνίγεται στην θάλασσα φώναζε:
ας ψάλλουμε στον Θεό επινίκιο ύμνο
Σχόλιο
Ο διώκτης Φαραώ, σαν τον Ξέρξη που παρακολουθούσε από ένα βουναλάκι την συντριβή των πλοίων του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, είδε τον μεν Ισραήλ να περνάει πεζός τα βάθη της αβύσσου της Ερυθράς θάλασσας την δε στρατιά του να καταποντίζεται αύτανδρα και έτσι οι Ισραηλίτες να ψάλλουν τη επινίκιο ωδή. Μόλις πέρασε και ο τελευταίος Ισραηλίτης, αμέσως επανήλθαν τα νερά στο φυσιολογικό τους ύψος, πνίγοντας όμως μέσα στην θάλασσα την στρατιά, του άδικου τυράννου της Αιγύπτου, του Φαραώ.
Το Πονηρό Πνεύμα στο πρόσωπο του Φαραώ είναι εκείνο που και πάλι θα δεχτεί ένα θανατηφόρο χτύπημα μέσα στα νερά του Ιορδάνη, όταν ο Χριστός αγιάσει τα νερά του και τα νερά του Βαπτίσματος, από τα οποία θα γεννηθεί «ο καινός άνθρωπος» ο ανακαινούμενος με την Χάρη του Θεού.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος βαρύς
Ὁ Εἱρμὸς
Νεύσει σου πρὸς γεώδη, ἀντιτυπίαν μετήχθη,
ἡ πρὶν εὐδιάχυτος, ὑδάτων φύσις Κύριε·
ὅθεν ἀβρόχως πεζεύσας, ᾄδει Ἰσραὴλ σοι, ᾠδὴν ἐπινίκιον.
Απλή σύνταξη
Η πρὶν εὐδιάχυτος, ὑδάτων φύσις Κύριε
νεύσει σου μετήχθη πρὸς γεώδη ἀντιτυπίαν,
ὅθεν Ἰσραὴλ πεζεύσας ἀβρόχως ᾄδει σοι ᾠδὴν ἐπινίκιον.
Μετάφραση
Η πριν ευκολόρευστη φύση των υδάτων, Κύριε, με ένα σου νεύμα
μεταβλήθηκε στο αντίστοιχο στοιχείο της φύσεως, την στεριά,
κι έτσι ο Ισραήλ, αφού πέρασε πεζός χωρίς να βρέξει τα πόδια του,
σου ψέλνει επινίκο ύμνο.
Σχόλιο
Η «ευδιάχυτος» φύση των υδάτων με ένα μόνο νεύμα μετατράπηκε
στην αντίστοιχη φύση της στερεάς και οι Ισραηλίτες πέρασαν «αβρόχοις ποσί» και έπειτα έψαλαν επινίκιο ωδή. Εδώ τονίζεται η δύναμη του Κυρίου να μεταβάλλει τη ρευστή θάλασσα σε στερεά γη. Αυτήν την δυνατότητα την έχει ο Παντοδύναμος Δημιουργός, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό, την θάλασσα και την γη και έθεσε τους φυσικούς νόμους με τους οποίους κυβερνά ολόκληρη την κτίση. Αυτή η ανακαίνιση της φύσης θα συντελεστεί στις έσχατες ημέρες, όταν ο Θεός θα αναπλάσει τον κόσμο και θα δώσει νέα πνοή στον κόσμο.
Κανὼν Ἀναστάσιμος ᾨδὴ α’. Ἦχος πλαγ. δ΄
Ὁ Εἱρμὸς
Ἁρματηλάτην Φαραὼ ἐβύθισε τερατουργοῦσα ποτέ,
Μωσαϊκὴ ῥάβδος σταυροτύπως πλήξασα,
καὶ διελοῦσα θάλασσαν Ἰσραὴλ δὲ φυγάδα,
πεζὸν ὁδίτην διέσωσεν ἆσμα τῷ Θεῷ ἀναμέλποντα.
Απλή σύνταξη
Μωσαϊκὴ ῥάβδος τερατουργοῦσα ποτέ
σταυροτύπως πλήξασα καὶ διελοῦσα θάλασσαν
ἐβύθισε αρματηλάτην Φαραὼ, Ἰσραὴλ δὲ φυγάδα
πεζὸν ὁδίτην διέσωσεν ἆσμα τῷ Θεῷ ἀναμέλποντα.
Μετάφραση
Η ράβδος του Μωυσή κάνοντας κάποτε θαυμαστά πράγματα
χτύπησε την θάλασσα κάνοντας τον τύπο του Σταυρού
και άνοιξε την θάλασσα κι έτσι βύθισε τον Φαραώ με τα άρματά του
ενώ τον Ισραήλ, που έφευγε από την Αίγυπτο, τον έσωσε
ανοίγοντας έναν δρόμο για πεζοπόρους και γι’ αυτό και αυτός
έψελνε ένα τραγούδι στον Θεό.
Σχόλιο
Εδώ αναφέρεται στο ιστορικό γεγονός τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας από τους Ισραηλίτες με θαυμαστό τρόπο. Ο Μωυσής ύψωσε την ράβδο του και έκανε το σχήμα του Σταυρού στον αέρα με όλα τα επακόλουθα: Να βυθίσει τα άρματα του Φαραώ, να χωρίσει τα ύδατα της Ερυθράς θάλασσας, να περάσουν οδικώς οι Ισραηλίτες την θάλασσαν ευχαριστώντας τον Θεό με νικητήριο άσμα.
Εδώ γίνεται ξεκάθαρη η αναφορά στο σχήμα και στην δύναμη του Σταυρού, ο οποίος εμφανίζεται και θαυματουργεί πολλά χρόνια πριν αγιαστεί και καθιερωθεί ως σύμβολο νίκης κατά των εχθρών και των δαιμόνων. Η δύναμη του Σταυρού είναι ασύγκριτα πιο μεγάλη και από την πιο μεγάλη στρατιά, από τον πιο άρτιο στρατιωτικό εξοπλισμό, από τα πιο τέλεια οπλικά συστήματα. Αυτό το έθνος μας το απέδειξε «πολλάκις».
Γενικό συμπέρασμα
Η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας μπορεί να είναι το κοινό θέμα όλων των α΄ ειρμών των Κανόνων των ήχων και μάλιστα άμεσα επηρεασμένων από την Βιβλική Ωδή, όμως υπάρχουν αρκετές αποκλίσεις και πρωτότυπες αναφορές που από τη μια συγγενεύουν και από την άλλη διαφοροποιούν τους ειρμούς των Κανόνων. Συγκεκριμένα τα καινούργια στοιχεία σε κάθε ειρμό είναι:
Τού α΄ ήχου: Η τροπαιούχος δεξιά του Κυρίου που έσπασε τις γραμμές των αντιπάλων ανοίγοντας ένα καινούργιο δρόμο μέσα στο βυθό της Ερυθράς θάλασσας.
Τού β΄ ήχου: Η σύγκριση ανάμεσα στην πανωλεθρία του Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα και στην πανωλεθρία του Σατανά με την ενσάρκωση του Λόγου του Θεού.
Τού γ΄ ήχου: Ο τονισμός στο άνοιγμα της Ερυθράς θάλασσας και την συγκέντρωση των υδάτων δεξιά και αριστερά για να περάσουν Οι Ισραηλίτες.
Τού δ΄ ήχου: Ο λόγος για τον πλωτήρα που δημιουργήθηκε στον βυθό της Ερυθράς θάλασσας, όταν μετατράπηκε σε στεριά.
Τού πλάγ. α΄ ήχου: Ο λόγος για τα άλογα και τους αναβάτες, που τους βύθισε μέσα στην Ερυθρά θάλασσα το υψηλό χέρι του Χριστού.
Τού πλάγ. β΄ ήχου: Η σύγκριση ανάμεσα στους Ισραηλίτες που με ασφάλεια πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, ενώ ο διώκτης τους ο Φαραώ καταποντίστηκε.
Του βαρέος ήχου: Ο τονισμός στην αντίθεση ανάμεσα στα ρευστά νερά της Ερυθράς θάλασσας και στο στεγνό δρόμο που δημιουργήθηκε πάνω στο βυθό της Ερυθράς θάλασσας.
Του πλαγ. δ΄ ήχου: Ο λόγος για την θαυματουργική ράβδο του Μωυσή, με την οποία χτυπήθηκε σταυροειδώς η Ερυθρά θάλασσα και άνοιξε δρόμος και έτσι πέρασαν πεζοί οι Ισραηλίτες.
[1] «ἀβρόχοις ἴχνεσιν» πιθανώς το ίχνεσι μπορεί να είναι αντί του ποσί, δηλαδή «αβρόχοις ποσί» χωρίς να βρέξουν τα πόδια τους (παροιμιώδης έκφραση), δηλαδή μιλάμε για ίχνη ποδιών= πόδια.
