Στάρετς Ζαχαρίας: Αύριο θα καταλάβεις γιατί δεν πρέπει να αναβάλει την θεία Κοινωνία!

Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Δεν είναι δυνατόν να περιγραφή η προορατικότης του Γέροντος [του Στάρετς Ζαχαρία]. Έβλεπε πολύ μακριά για την ζωή του καθενός. Προέλεγε τον επικείμενο θάνατο μερικών, ενώ σ’ άλλους, σαν μια τρυφερή στοργική μάνα, δεν έλεγε τίποτε, αλλά τους ετοίμαζε για το πέρασμα στην αιωνιότητα.

Περισσότερες από μία φορά είχαμε ακούσει αυτά τα λόγια του Γέροντα:
«Καμιά φορά, λέω κάτι που ούτε κι εγώ περίμενα πως θα πω, που κι εμένα μ’ εκπλήσσει. Έχω παραδώσει τα χείλη μου, την καρδιά μου και την ψυχή μου στον Σωτήρα μας και Κύριο Ιησού Χριστο και λέω και κάνω ό,τι με εμπνέει Αυτός. Δεν κατέχω ούτε λόγια δικά μου ούτε θέλημα δικό μου».

Μια ημέρα, μια γριούλα ήλθε στον Γέροντα με μια νέα κοπέλα υγιέστατη, πάνω στην ακμή της, που ήταν συγγενής της.

Ξαφνικά, ο Στάρετς είπε στην κοπέλα:
«Αύριο να μεταλάβης των αχράντων Μυστηρίων του Χριστού, αφού θα σε εξομολογήσω. Τώρα όμως, πήγαινε και πλύνε τα σκαλοπάτια μου. Είναι σχεδόν καθαρά, αλλά σου τα λέω αυτά, γιατί σε κάθε σκαλοπάτι θα θυμηθής της αμαρτίες σου και θα κάμης μετάνοια. Κι όταν τα σκουπίσης και στεγνώσουν, τότε θα θυμηθής όλα τα στάδια της ψυχής ως την Δευτέρα Παρουσία».

Όταν η κοπέλα πήγε να πλύνη τα σκαλοπάτια, η συγγενής της ρώτησε κατάπληκτη τον Στάρετς.
«Γιατί πρέπει να κοινωνήση αύριο; Δεν χρειάζεται νηστεία; Δεν έχει ετοιμασθή· η υγεία της είναι ακμάζουσα. Μήπως δεν πρέπει να νηστέψη πρώτα»;…
«Αύριο θα καταλάβης γιατί δεν πρέπει να αναβάλη την θεία Κοινωνία. Ελάτε εδώ μετά την πρώτη λειτουργία και θα κουβεντιάσουμε….

Όταν τελείωσε η κοπέλα το πλύσιμο των σκαλοπατιών, ο Στάρετς την εξωμολόγησε και της διάβασε συγχώρηση για όλες τις αμαρτίες της ζωής της. Ύστερα την κοίταξε με ιδιαίτερη στοργή και πατρική αγάπη. Έδωσε δε και στις δυο να πιουν τσάι και τις χαιρέτησε.

Την άλλη ημέρα η κοπέλα κοινώνησε και έφθασε στο σπίτι εξαιρετικά καλά και χαρούμενη. Η συγγενής της είχε ψήσει πίττες και πήγε να βάλη το σαμοβάρι. Η κοπέλα κάθισε σε μια καρέκλα και φαινόταν πως νύσταζε.

Ο Κύριος πήρε την ψυχή της χωρίς οδύνη, σε μια στιγμή.

Κατάπληκτη από τον θάνατό της η γριούλα έτρεξε στον Γέροντα, που τον βρήκε να προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής της μόλις αποθανούσης κοπέλας.

«Τώρα, γιατί στενοχωρείσαι; Ήξευρα εγώ ότι ο Κύριος θα την έπαιρνε, και αυτός, βλέπεις, είναι ο λόγος που της έδωσα την ευλογία μου να κοινωνήση τόσο βιαστικά».

Είπε κι άλλα πολλά, παρηγορώντας έτσι την γριούλα, την οποία κατέπληξε ο ξαφνικός θάνατος.

Από το βιβλίο ο «Στάρετς Ζαχαρίας, Μία οσιακή μορφή της Σοβιετικής Ρωσίας» έκδοση Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, δ’ έκδοση, Ορμύλια 2002.