O Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Καπνίσης (†) και η ιερατική του διακονία

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την κοίμηση του σεβαστού μας πατρός, του Γέροντα Ιγνατίου Καπνίση, και η ψυχή μας στρέφεται σε αυτόν ακόμη για να ζητήσει μέσα από τα λόγια και τις πράξεις του φως, ζεστασιά, θαλπωρή, παρηγοριά. Παρότι άφησε διαδόχους του άξιους ιερείς, το κενό είναι δυσαναπλήρωτο, γιατί ήταν κατά κοινή ομολογία αγιασμένη μορφή. Ευχαριστώ θερμά την «Πεμπτουσία» γιατί δημοσίευσε ήδη τρεις μελέτες μου για τον πατέρα Ιγνάτιο, από τις οποίες οι δύο πρώτες («Στο ασκηταριό της ταπείνωσης» και «Διδαχές ενός Γέροντα») κυκλοφόρησαν χωρίς να κατονομάζεται ο π. Ιγνάτιος, γιατί βρισκόταν εν ζωή ακόμη. Επιθυμώ τώρα, εκφράζοντας και την επιθυμία πολλών, να παρουσιάσω λίγα ακόμη στοιχεία για την μορφή του Γέροντα, γιατί οι πρώτες μελέτες ήταν κάπως πιο θεωρητικές, ενώ θα έπρεπε να δούμε τον σεβαστό πατέρα και μέσα στην πραγματικότητα της καθημερινής του ζωής.

Προς το σκοπό αυτό παρεκάλεσα θερμά ένα πνευματικό του τέκνο, τον πατέρα Γ.Χ. να μου παραχωρήσει μία συνέντευξη για το θέμα αυτό, δεδομένου ότι έζησε τον Γέροντα από την πολύ μικρή του ηλικία και πνευματικά ανδρώθηκε κοντά σε αυτόν. Θα παρακαλέσω τον αναγνώστη να μην προσπαθήσει να αναζητήσει τον εν λόγω πατέρα, γιατί, συν Θεώ, ετοιμάζουμε βιβλίο για την μορφή του π. Ιγνατίου και εκεί θα βρει όλα τα απαραίτητα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν.

                          ******************

Συνάντησα τον π. Γ. στο ναό του και αφού πρώτα εξομολογήθηκα, τον παρεκάλεσα να μου πει δυο λόγια. Άρχισε λέγοντας ότι συνέβη σε αυτόν κάτι το πολύ θαυμαστό και παράξενο, για το οποίο δοξάζει τον Θεό και θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο τέτοιας τιμής. Πιο συγκεκριμένα, μου είπε ότι ένα τέταρτο πριν πεθάνει ο Γέροντας, στο Νοσοκομείο της Λαμίας, ο ίδιος κοιμόταν στο σπίτι του, στην Ιστιαία, και ξαφνικά βλέπει ένα έντονο όνειρο, ότι ήρθε ο πατήρ Ιγνάτιος για να τον συναντήσει.

-Ήρθε στον ύπνο μου ,διηγήθηκε, ο Γέροντας για να μου πει ότι με αποχαιρετά. Πάτερ Γ., σε χαιρετώ μου είπε, κι εγώ, μια που ήταν τόσο ζωντανό το όνειρο, ξύπνησα. Και τότε, ακόμη και ξυπνητός, συνέχισα να τον βλέπω μπροστά μου και να μου λέγει δυο φορές πάλι, π. Γ. φεύγω, ήρθα να σε χαιρετήσω. Φαινόταν λαμπρός, χαρούμενος, ιλαρός, γιατί θα πήγαινε στην Βασιλεία του Θεού. Και μετά χάθηκε. Σε ένα τέταρτο χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανακοίνωσαν ότι ο π. Ιγνάτιος κοιμήθηκε.

Αυτό που μου διηγήθηκε ο π. Γ. μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου έδωσε το έναυσμα να τον ρωτήσω και άλλα πράγματα σχετικά με το πρόσωπο του Γέροντα. Παρακάτω παραθέτω το κείμενο της συνέντευξης, όπως το απομαγνητοφώνησα. Στην συνέντευξη διατήρηση το ύφος και την χροιά του προφορικού λόγου, για να μείνω οσο το δυνατόν πιο πιστός στα λεγόμενα του π. Γ. Ιδού η συνέντευξη:

-Θα ήθελα να σας ρωτήσω, π. Γ., αν σας έχει τύχει καμιά φορά να κάνετε κάτι νύχτα, και να λέτε δεν μπορώ να λειτουργήσω αύριο, π.χ. θύμωσα με κάποιον, και να πάτε στον π. Ιγνάτιο αυτή την ώρα για να ταχτοποιηθείτε πνευματικά.

-Ναι, βεβαίως. Μια φορά είχε τύχει να έχω έρθει με την πρεσβυτέρα σε μια αντιπαράθεση για ένα θέμα, δεν θυμάμαι ακριβώς τι,  και ούτε αυτή έκανε πίσω ούτε εγώ. Καμιά φορά στέκεται και ο εγωισμός στο μέσον, και δεν μπορούσαμε να βρούμε μια άκρη, και λέω τότε στην πρεσβυτέρα, έτσι αν συνεχίσουμε, θα έλθουμε σε περισσότερη αντιπαράθεση. Δεν πηγαίνουμε στον π. Ιγνάτιο να μας πει την γνώμη του; Αλλά κοίταξε- κι οι δυο βέβαια το συναποφασίσαμε-, ό,τι μας πει, αυτό θα γίνει. Και δεν θα θεωρήσουμε ότι εγώ τώρα δικαιώνομαι ή αδικούμαι, αλλά θα το δεχθούμε ως απάντηση Θεού. Ο,τι μας πει, δεν θα μιλήσουμε καθόλου, θα σκύψουμε το κεφάλι, θα πούμε να ’ναι ευλογημένο, Γέροντα, θα του φιλήσουμε το χέρι και θα φύγουμε. Και το πράξαμε. Τι τον έχουμε τον π. Ιγνάτιο δίπλα μας; Θα πάμε, να ζητήσουμε τη συμβουλή του, τον έχουμε πνευματικό μας πατέρα. Και πήγαμε και του είπα εγώ, Γέροντα , αυτό εγώ το βλέπω έτσι και θεωρώντας ότι είναι το σωστό, επιμένω. Και η πρεσβυτέρα, θεωρεί ότι αυτή έχει τη σωστή θέση και επιμένει. Και τώρα ήρθαμε σε μια δύσκολη θέση, και αλληλοστενοχωρούμεθα μες στο σπίτι και δεν κάνει πίσω κανένας και δεν ξέρουμε πού θα φθάσει αυτό. Και ήρθαμε να πάρουμε τη δική σας απάντηση ως από Θεού με την απόφαση ό,τι μας πείτε, ό,τι σας φωτίσει ο Θεός και μας πείτε, αυτό θα δεχτούμε. Του είπαμε λοιπόν και οι δύο τις θέσεις μας και ρωτήσαμε, Γέροντα, τι λέτε πάνω σε αυτό; Και τότε ο Γέροντας έκανε μια μικρή προσευχή και μας είπε, π. Γ., δική μου άποψη είναι ότι αυτό είναι το σωστό και αμέσως το δεχθήκαμε και πραγματικά το θέμα ελύθη. Μόλις πήγαμε στο σπίτι, αυτομάτως ειρηνεύσαμε και πραγματικά μετά, μ’ αυτή την απάντηση ήρθε η ειρήνη μεταξύ μας, στο σπίτι μας και στην οικογένειά μας και πράγματι ήταν το σωστό. Μετά, που το σκεφτήκαμε, είπαμε ότι όντως, ήταν από Θεού και αμέσως ειρηνεύσαμε. Και φυσικά, αυτό μας βοήθησε και στην περαιτέρω συζυγική μας ζωή, στην οικογενειακή ζωή με τα παιδιά, στην ιερατική μας διακονία, να τον επισκεπτόμαστε και πάντοτε όχι απλώς να του ζητούμε την συμβουλή του αλλά να μας πει αυτό που πρέπει να πράξουμε.

(Συνεχίζεται)